Δημοσθένης Δημήτρης Δεσποτίδης: Συνέντευξη με έναν μικρό ποιητή!

 

"Να είσαι πάντα ποιητής, ακόμα και στον πεζό λόγο", έλεγε κάποτε ο Σαρλ Μποντλέρ. Αυτό ακριβώς αποδεικνύει ο 13χρονος Δημοσθένης Δημήτρης Δεσποτίδης που κέρδισε το πρώτο βραβείο στον παγκόσμιο διαγωνισμό ποίησης “Never such innocence” με έδρα το Λονδίνο στην κατηγορία Bonus Strand «A fight for freedom» για τις ηλικίες 9-14 ετών, με τη συνέντευξη που μας παραχώρησε.
O Δημοσθένης τόλμησε να δηλώσει συμμετοχή και με το ποίημά του“Inspirational poem” κατόρθωσε να γοητεύσει την κριτική επιτροπή και να βγει πρώτος ανάμεσα σε 4000 συμμετέχοντες προερχόμενοι από 44 διαφορετικές χώρες! Ο 13χρονος ποιητής μαζί με την μητέρα του, Μαργαρίτα Βαρθολομαίου, που τον συντροφεύει σε κάθε του βήμα και υποστηρίζει κάθε του κίνηση, μιλούν στο all4mama!

Συνέντευξη στην Μαρία Αντωνίου

Kέρδισες το πρώτο βραβείο στον διαγωνισμό ποίησης "Never such innocence" για την κατηγορία Bonus Strand 75 ‘A Fight for Freedom’ για τις ηλικίες 11-14 ετών. Πως νιώθεις για αυτό;
Καταρχάς νιώθω μεγάλη χαρά, ικανοποίηση και περηφάνια που κατέκτησα κάτι τόσο σημαντικό, πρώτα από όλα για την χώρα μου και μετά για εμένα τον ίδιο. Ένιωσα συγκίνηση όταν είδα το ποίημά μου εκτυπωμένο στον διαδικτυακό οδηγό και δίπλα ακριβώς από το όνομά μου το όνομα της χώρας μου. Τα συναισθήματά μου δεν περιγράφονται.

Πώς πήρες την απόφαση να πάρεις μέρος;
Επειδή έγραφα από μικρή ηλικία, δεν μου είχε δοθεί ποτέ η ευκαιρία ή η δυνατότητα, αν θέλετε, να συμμετάσχω σε έναν Παγκόσμιο Διαγωνισμό. Όταν διάβασα ότι το Βρετανικό Συμβούλιο σε συνεργασία με το ίδρυμα "Never Such Innocence" θα διοργάνωνε διαγωνισμό για την συμπλήρωση 75 ετών από την λήξη του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, σκέφτηκα ότι αυτή ήταν η ευκαιρία μου!

Ποια ήταν η πηγή έμπνευσης σου για το συγκεκριμένο ποίημα "Inspirational poem";
Με βοήθησε πολύ ότι έγραφα για μία συγκεκριμένη θεματική ενότητα με τίτλο ‘‘Το αντίκτυπο των συγκρούσεων στις κοινωνίες’’ και συγκεκριμένα για την ‘‘Μάχη για την Ελευθερία’’. Εμπνεύστηκα λοιπόν έναν στρατιώτη, ο οποίος έφυγε από την πατρίδα του και πολέμησε δίπλα στους ανθρώπους των χωρών της Κοινοπολιτείας προκειμένου να βοηθήσει μακροπρόθεσμα τον αγώνα της Μ. Βρετανίας. Μπήκα στο ρόλο του στρατιώτη εγώ ο ίδιος.

Σε ποια ηλικία ξεκίνησες να γράφεις; Τι σε ώθησε να ασχοληθείς με την ποίηση;
Ξεκίνησα να γράφω στα οκτώ μου χρόνια, όταν πήγαινα Year  4. Είχα τότε έναν εξαιρετικό δάσκαλο στο σχολείο μου, ο οποίος με την υπομονή και την ενθάρρυνσή του με ενέπνευσε και με βοήθησε πολύ. Ξεκίνησα με ιστορίες του Charles Dickens και με άλλα βιβλία Αγγλικής Λογοτεχνίας. Προσπαθούσα να τις αποδώσω με τον δικό μου τρόπο στο βαθμό που μπορούσα και με τις έννοιες που μπορούσα να κατανοήσω!

Η ποίηση με βοηθά να εκφράσω καλύτερα τα συναισθήματά μου και τις σκέψεις μου. Είναι πιο άμεση για εμένα.

Πώς αισθάνεσαι όταν γράφεις;
Αισθάνομαι ότι μεταφέρομαι σ’ έναν άλλο μη υπαρκτό κόσμο. Βυθίζομαι στις σκέψεις μου κι αναζητώ με τον δικό μου τρόπο, λέξεις, εκφράσεις και μοτίβα, τα οποία μπορούν να αποτυπώσουν και να συνθέσουν το βάθος των σκέψεων και των συναισθημάτων μου.

Όταν γράφω νιώθω άλλος άνθρωπος – ανώτερος και σίγουρα πιο ευτυχισμένος. 

Τι σημαίνει ποίηση για εσένα;
Η ποίηση είναι για μένα η ανύψωση της ψυχής μου στα αστέρια, στον ουρανό! Με βοηθάει να προσδιορίσω τον εαυτό μου, το ποιος είμαι πραγματικά και που θέλω να φτάσω. Με ηρεμεί μετά από μία δύσκολη καθημερινότητα, ηρεμεί και αγαλλιάζει την ψυχή μου.

Ποια είναι τα μελλοντικά σου όνειρα;
Επί του παρόντος θέλω η οικογένειά μου να είναι υγιής, διότι θεωρώ ότι αυτό είναι το σημαντικότερο όλων. Ακολούθως θα συνεχίζω να γράφω όχι για κάποιο σκοπό, αλλά για προσωπική τέρψη περισσότερο, για να γεμίζουν όπως λέμε χαρακτηριστικά οι μπαταρίες της ψυχής μου και θα προσπαθώ να μην αμελώ τα μαθήματά μου, τα οποία είναι κι αυτά πολύ σημαντικά. Στη συνέχεια, ποιοτικός χρόνος με λίγους και καλούς φίλους, αυτά.

Κυρία Βαρθολομαίου, ποια ήταν η πρώτη σας αντίδραση αφού μάθατε ότι ο γιος σας κέρδισε το πρώτο βραβείο;
Συγκίνηση μεγάλη και χαρά. Συγκίνηση διότι από τη μια στιγμή στην άλλη διαπίστωσα ότι ο γιος μου, τον οποίο μέχρι εχθές θεωρούσα μικρό, έχει ξαφνικά μεγαλώσει και χαρά διότι οι προσπάθειες και ο κόπος του απέδωσαν.  Πάνω απ’ όλα όμως ένιωσα περήφανη ως Ελληνίδα. Αυτή ήταν μία διάκριση για την Ελλάδα κι έτσι πρέπει να μείνει.

Παίξατε κάποιο ρόλο στο να ακολουθήσει ο γιος σας τον τομέα της ποίησης;
Επαιξα κάποιο ρόλο στην ενασχόληση του γιου μου με το διάβασμα, για την αγάπη που έχει στην Ιστορία, Λογοτεχνία, στον Πολιτισμό, στην Φιλοσοφία και στην ποίηση, ίσως και στην συγγραφή. Όχι όμως στην συγγραφή ποιημάτων.

Ο γιος μου απλά αξιοποίησε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τα ερεθίσματα που πήρε όλα τα προηγούμενα χρόνια τόσο από εμένα, όσο και από το σχολείο και τους δασκάλους του. Όλοι ανεξαιρέτως έχουν βάλει το λιθαράκι τους.

Μέσα από τα δικά σας μάτια πως είναι ο γιος σας όταν γράφει;
Ο γιος μου, κι όχι επειδή είναι ο γιος μου, αλλά αντικειμενικά, είναι ένα γλυκό, χαρούμενο κι ευαίσθητο παιδί. Με ότι καταπιάνεται βάζει μπόλικη δόση φαντασίας, ενθουσιασμού, αυθορμητισμού και αγάπης.

Στα μάτια μου φαντάζει σαν τον Δον Κιχώτη που καβάλα στο άλογο της Περιπέτειας έχει αρχίσει να κάνει δειλά τα πρώτα του βήματα στο μεγάλο ταξίδι, στο στίβο της ζωής, που ονομάζεται Πνευματικός Κόσμος.