Οι απορίες μιας μέλλουσας μαμάς! Η Μαντώ Γαστεράτου αγχώνεται και η Ζωή Κρονάκη την καθησυχάζει

Η Ζωή πήγε για καφέ στην Μαντώ και η τελευταία άρχισε όλες τις ερωτήσεις σε σχέση με όσα την απασχολούν ώς νέα μαμά..

Τι ακριβώς είπαν τα κορίτσια μεταξύ τους;;;

Ζωή: Γεια σας! Έχω έρθει για καφεδάκι στη Μαντώ, πραγματικά. Έχει πάρα πολύ ωραία ενέργεια το σπίτι, έχει πάρα πολύ ωραία ενέργεια η Μαντώ. Είναι ευτυχισμένη, είναι χαρούμενη και μου λέει: έλα για καφέ μωρέ τώρα το μεσημεράκι  να τα πούμε και λιγάκι.

Μαντώ: Σαββατιάτικο είναι το βίντεο να ξέρετε. Ναι, ναι, ναι.

Ζωή: Οπότε κι εγώ έσπευσα και της λέω : Μαντώ, είμαι εδώ, πανέτοιμη να σου λύσω όλες σου τις απορίες.

Μαντώ: Το κραγιόν, όμως, κραγιόν, έτσι? Γιατί μου ήρθε υπέρλαμπρη σήμερα, κατάλαβες?  Θα πάμε τη συζήτηση από κει που την αφήσαμε στον καναπέ. Της λέω : Ρε Ζωή, πραγματικά! Τί θα κάνω? Ακούω τόσο πολλή πληροφορία το πρώτο που θα έρθει το παιδάκι στον κόσμο που δεν θα κοιμάμαι που δεν θα έχω χρόνο για τον εαυτό, που θα πρέπει συνέχεια να θηλάζω να είμαι με το στήθος συνέχεια έξω, θα είμαι και σαν την τρελή. Πού, που, που, που. Που θα πρέπει να, να, να. Είναι ένας καταιγισμός πραγμάτων που θα πρέπει εσύ η  ίδια να έχεις στο μυαλό σου.  Νοιώθω ότι θα πρέπει να βάλω λίγο pause στη Μαντώ και να κάνει focus μόνο στο μωρό της.

Ζωή: Πόσες φορές λέγαμε με τη Μαντώ και το συζητούσαμε δηλαδή αυτό το κομμάτι που αφορά σε όλες τις υποχρεώσεις. Είσαι γυναίκα, αρχικά. Έχεις χαράξει τη δική σου πορεία στα πράγματα, στα επαγγελματικά σου, έχεις κάνει κάποια πράγματα.

Μαντώ: Το συζητούσα τις προάλλες με μία κοπέλα που είναι δασκάλα και μου λέει: άντε με το καλό πότε θα γεννήσεις, της λέω θα γεννήσω το Γενάρη και με ρωτάει πότε θα γυρίσω στη δουλειά και της λέω μετά από 40 μέρες μετά από δύο μήνες και με ρωτάει: δε θα κάτσεις με το μωρό σου? Εκεί αγχώθηκα. Φυσικά και θέλω να κάτσω με το μωρό μου, φυσικά και έχω ενοχές για αυτές τις 3 ώρες που θα λείπω από το σπίτι

Ζωή: Λοιπόν, θα σου πω εγώ τη δικιά μου εμπειρία και μας ακούνε και οι μανούλες που φεύγουν νωρίς ή κάθονται με το μωρό τους το πρώτο διάστημα.  Εγώ έχω 2 παιδιά και έχω αφήσει το ραδιόφωνο στη ζωή μου και λέω ωραία, ωραία, έτσι όπως τα υπολογίζω θα γυρίσω περίπου στους 5-6 μήνες, λίγο θα έχω πάρει το χρόνο μου, θα έχω θηλάσει, γιατί είναι και ο θηλασμός στη μέση, θα έχω τακτοποιήσει τα πράγματα. Το να μπορέσεις σιγά-σιγά να βάλεις σε μία τάξη και το θηλασμό, να μπορέσεις να ρυθμιστείς με το μωράκι, ώστε να ξέρεις τα προγράμματά του, το χρόνο. Στην αρχή δίνεις στήθος συνέχεια, δεν υπάρχει ωράριο, είσαι όλη την ώρα με το στήθος έξω, δίνεις όσο γάλα θέλει το μωρό για να μπορέσεις να ρυθμίσεις και τη γαλουχία και να ρυθμιστείτε μεταξύ σας. Εντάξει? Κατάλαβες το πρώτο βήμα? Εντάξει, κατάλαβα, είναι λίγο τρομακτικό. Κορίτσια please έχετε γάλα όλες, παλέψτε το λίγο, διαβάστε, ενημερωθείτε. Το γάλα είναι δώρο για το μωράκι. Μου φαίνεται πυρηνική φυσική με τόσα που έχω ακούσει. Δεν είναι πολύ εύκολα, αλλά μετά το βρίσκεις και το έχεις και παντού και βγάζεις και γάλα αργότερα, πηγαίνεις και στη δουλειά και γι' αυτό ήθελα να έρθω. Είχα την αίσθηση ότι θα γυρίσω στη δουλειά σε περίπου 6 μήνες  και μου λέει ο διευθυντής μου αν θες να επιστρέψεις και να είσαι στην ίδια θέση, θα πρέπει να γυρίσεις στη δουλειά άμεσα. Και τον ρωτάω: Δηλαδή? Και μου λέει: To αργότερο σε 2 μήνες. Άντε να αφήσεις το μωρό! Εγώ άγχος, τύψεις, πώς θα τα καταφέρω, τί θα γίνει. Το μόνο καλό σε αυτή την περίπτωση ήταν ότι ηδική μου εκπομπή ήταν βράδυ, οπότε στο μυαλό μου είχα ότι όλη μέρα θα είμαι με το μωράκι και το βράδυ θα καταφέρω με κάποιο τρόπο λίγο να θηλάσω. Όμως, θα σας πω το εξής. Μπορεί στο μυαλό σου εσύ να έχεις προγραμματίσει τα πάντα, το κάθε μωράκι όμως έχει τις δικές του ανάγκες κι εσύ πηγαίνεις με το πρόγραμμα του μωρού, όχι με το δικό σου, με αποτέλεσμα εγώ βράδυ να το αφήνω το μωρό γιατί νόμιζα ότι αφού θήλασα στις 20:00 και η εκπομπή μου αρχίζει στις 21:00, όλα καλά και ρυθμισμένα. Το μωρό, όμως, ήθελε γάλα και στις 21:30 και στις 22:00 και έκλαιγε και τραβούσε ο Τάσος τα πάνδεινα και μου το έφερνε κάθε μέρα στο στούντιο να τη θηλάσω. Όλα μπορούμε να τα καταφέρουμε εμείς οι γυναίκες, είμαστε πολύ ισχυρές προσωπικότητες και όλα κορίτσια τα καταφέρνουμε με ένα μαγικό τρόπο, με ένα μαγικό ραβδάκι. Το θέμα είναι πόσο, στα αλήθεια, θέλεις να ασχοληθείς με τα παιδιά σου και ελπίζω όσες μας βλέπετε να θέλετε να ασχοληθείτε με τα παιδιά σας. Αφήστε, λοιπόν, τις τύψεις στην άκρη, οργανωθείτε, βάλτε λίγο πρόγραμμα στη ζωή σας, χρονικό πρόγραμμα εννοώ. Κάποια πράγματα μένουν πίσω, όλα είναι θέμα προτεραιοτήτων. Μπορεί να μην κάνεις την τεράστια καριέρα που θα μπορούσες να κάνεις, μπορεί να μην είσαι στην πρώτη γραμμή που θα μπορούσες να είσαι στην αρχή, μετά σιγά-σιγά τα πράγματα ρολλάρουν και μπαίνουν στο χρόνο τους. Το παιδί αρχίζει και πηγαίνει στον παιδικό, μετά από 2-3 χρόνια αρχίζει σιγά σιγά και πηγαίνει στο σχολείο, έχεις βοήθεια και από το σπίτι, μπορεί από τη μαμά σου, αν έχεις την οικονομική άνεση μπορεί να πάρεις και μία κοπέλα στο σπίτι να σε βοηθήσει. Τίποτα δεν είναι κακό, κανέναν δεν κρίνουμε και επειδή ξέρω ότι κάποιες κάτω μπορεί να γράψετε κάποια σχολιάκια, σκεφτείτε πριν σχολιάσετε οποιονδήποτε, σκεφτείτε πριν πάρετε την ευθύνη του σχολιασμού, γιατί ευθύνη είναι και αυτό, σκεφτείτε πριν πείτε κάτι αρνητικό ή κάτι κακό, γιατί ο κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός και είμαστε οι τέλειοι γονείς για τα παιδιά μας! Είμαστε οι καλύτεροι γονείς για τα παιδιά μας!

Μαντώ: Να σου πω ένα παράδειγμα. Μίλαγα με τη μάνα μου προχθές. Εντάξει όταν θα ‘ρθει ο μικρούλης, θα ‘ρθει να με βοηθήσει τον πρώτο καιρό γιατί τη θέλω δίπλα μου, επειδή εκείνη ξέρει, δύο παιδιά έχει φέρει στον κόσμο. Είναι μία μάνα, η οποία όσο τη θυμάμαι ήταν από πάνω μου συνέχεια με το κουτάλι από πίσω, με το να φάει η Μαντώ, ακόμα και τώρα που είμαι έγκυος σα να είμαι πεντάχρονο. Όταν τη ρώτησα, νόμιζα ότι θα μου έλεγε ότι με θήλασε για ένα χρόνο. Κι όμως, σε 40 μέρες. Μόλις άκουσα το 40 μέρες έμεινα στήλη άλατος. Εκείνη που ήταν από πίσω μου με το κουτάλι. Μου είπε ότι έπρεπε να γυρίσει στη δουλειά, γιατί παλιότερα τα πράγματα δεν ήταν έτσι όπως είναι σήμερα που είναι λίγο πιο ελαστικά τα ωράρια, άμα θέλεις. Είναι τελείως διαφορετική η φύση της δουλειάς μου σε σχέση με εκείνη της μητέρας μου. Γύρισε, λοιπόν, και μου είπε αυτό και εκεί συνειδητοποίησα εκείνη τη στιγμή ότι αν και εμένα μου συμβεί αυτό, αν δηλαδή αναγκαστώ π.χ. στις 40 μέρες να γυρίσω στη δουλειά, η μάνα μου δεν ήταν μία κακή μάνα που με παράτησε . Ίσα ίσα, το αντίθετο. Εκεί λίγο ανακουφίστηκα.

Ζωή: Όσο περνάει ο καιρός, βέβαια, έχεις και άλλες τύψεις. Στα 2-3 χρόνια βρίσκεις σιγά-σιγά τον εαυτό σου, θες να βγεις λίγο με τον άντρα σου, το παιδί όλη την ώρα ζητάει τη μαμά του και αρχίζεις και νιώθεις τύψεις που θες να πας στο κομμωτήριο να φτιάξεις το μαλλί σου, που θες να βγεις με τον άντρα σου και εκεί τα πράγματα πρέπει να τα λες ως έχουν, με το όνομα τους και του λες: η μαμά, αγάπη μου, πρέπει να πάει στη δουλειά. Τα λες έτσι τα πράγματα όσο κι αν σε πονάει. Εγώ, στην αρχή, έβγαινα κρυφά, έβγαζα τα παπούτσια έξω για να τα φορέσω εκεί, έτσι ώστε να μη με καταλάβει το παιδί. Όταν ρώτησα μία παιδοψυχολόγο, γιατί το έπαιρνα πολύ βαριά, μου είπε ότι τα πράγματα πρέπει να τα λες ως έχουν, ότι η μαμά, δηλαδή, δουλεύει, θα έρθει σε 5 ώρες και θα είσαι πάντα αληθινή σε αυτό που λες. Αυτό που υπόσχεσαι και αυτό που λες πρέπει να είναι ξεκάθαρο ακόμα και στο χρόνο που θα γυρίσεις, ακόμα κι αν δεν γυρίσεις στις 20:00, πρέπει να είσαι ξεκάθαρη στο παιδί. Έτσι, το παιδί μεγαλώνοντας έχει μάθει να ακούει από σένα την αλήθεια. Αν του πεις, για παράδειγμα, ότι θα το πας στην παιδική χαρά, πρέπει να το πας στην παιδική χαρά. Πόσες φορές έχει τύχει να πάμε στην παιδική χαρά και από τη μία να προσέχω το παιδί και από την άλλη να χτυπάνε τα τηλέφωνα και να ασχολούμαι με πολλά πράγματα, ταυτόχρονα, εκείνη την ώρα. Εντάξει, φρίκη! Είσαι και λίγο η τρελή του χωριού, αλλά τα καταφέρνεις. Δε γίνεται, επειδή γίνεσαι μητέρα, να σταματήσεις να είσαι και γυναίκα και δημιουργικός άνθρωπος και εργαζόμενος άνθρωπος. Κάτι λίγο πρέπει να αφήσεις πίσω, συνήθως αφήνεις πολύ λίγο πίσω την καριέρα. Έλεγα στη Μαντώ, προηγουμένως, για την πρώτη φορά που βγήκα μετά τις 40 μέρες. Κάνω μπάνιο, βγαίνω έξω και λέω: Πω πω ζωάρα!

Μαντώ: Πάω για τεστ Pap, φίλε, φασάρα! Δηλαδή 40 μέρες είσαι μέσα στο σπίτι άπλυτη? Όσο προλαβαίνεις θα το κάνεις το ντουζάκι. Να σε ρωτήσω κάτι? Έχεις πιει ποτέ από το γάλα σου? Έχει πιει ο άντρας μου. Είναι φουλ πρωτεϊνούχο, πρώτα από όλα. Τί γεύση έχει?  Δεν είναι ιδιαίτερα άσχημο, είναι πολύ γλυκό.  Με έχεις ξεμπλοκάρει πολύ Ζωή! Κάθε φορά που μιλάμε με βοηθάς! Εκτός από φίλη μου, εκτός από μαμά με εμπειρία, τα έχεις ψάξει κιόλας όλα πάρα πολύ! Θα έρθουν σίγουρα κι άλλες συζητήσεις. Έχω μπροστά μου άλλους τρεις μήνες, έχω και την περίοδο μετά τη γέννα. Ανυπομονώ για την πρώτη φορά που θα σε δω με το μωράκι και θα είσαι σε κατάσταση που θα μπορείς να με δεχτείς στο σπίτι. Για ό,τι απορία έχετε, γράψτε από κάτω και εμείς απαντάμε σε όλα τα σχόλια, είτε συμφωνείτε είτε διαφωνείτε. Μην ξεχνάτε να κάνετε και subscribe στο κανάλι μας, το καμπανάκι για να σας έρχεται ειδοποίηση κάθε φορά που ανεβάζουμε ένα καινούργιο βίντεο. Είμαστε το DigiMum group. Έρχονται κι άλλα πολλά! Bye !