Χριστίνα Αλούπη στο "Μαμά-δες": "Οι εγκυμοσύνες μου ήταν χάλια. Ένιωθα άρρωστη και στις δύο"

Η Χριστίνα Αλούπη συναντήθηκε στο "Μαμά-δες" διαδικτυακώς με την Ζωή Κρονάκη και μίλησε για όλα όσα την προβληματίζουν και την απασχολούν, από τη μητρότητα μέχρι τη σκέψη και επιθυμία να επιστρέψουν οικογενειακώς στην Ελλάδα.

από τη Βέρα Πάρδου

"Η ζωή στην Αμερική μιας μαμάς σε γενικές γραμμές δεν έχει πολύ μεγάλες διαφορές σε σχέση με της Ελληνίδας μαμάς. Τα ίδια προβλήματα αντιμετωπίζουμε όλες οι μαμάδες νομίζω παγκοσμίως. Αυτό που στερούμαι εγώ πάρα πολύ είναι η ευρύτερη οικογένεια, μεγαλώνουμε τα παιδιά μόνοι μας εδώ, δεν έχουμε κανέναν ούτε  παππούδες, ούτε γιαγιάδες, τίποτα. Οπότε όπως καταλαβαίνετε είναι πολύ δύσκολο αυτό" είναι οι πρώτες της δηλώσεις για τη ζωή στην Αμερική και την κατάσταση να μεγαλώνεις εκεί παιδιά, χωρίς κάποια έξτρα βοήθεια.

"Δυστυχώς δεν καταφέρνω να τα ισορροπώ. Δεν μπορώ να τα ξεκινήσω γιατί δεν έχω κανένα να μου προσέχει τα παιδιά. Είναι ό,τι καλύτερο αυτή συνέντευξη στη 1 το βράδυ ώρα Αμερικής γιατί κοιμούνται τα παιδιά και μπόρεσα να σας πω μια καλημέρα- καλησπέρα". Γελώντας σχολιάζει τις μπούκλες που πρόλαβε να κάνει για τους σκοπούς αυτής της συνάντηση συνειδητοποιώντας και η ίδια λέγοντας το πόσο χρόνο μακριά από την μητρότητα δεν έχει.

"Τελείως τυχαίο. Το τελευταίο που έψαχνα εκείνη την περίοδο ήταν μια σχέση. Ένιωσα ότι αυτός ο άνθρωπος θα είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο στη ζωή μου". Διαίσθηση που τη δικαίωσε αφού έχουν μαζί μια ευτυχισμένη οικογένεια με δύο υγιέστατα και υπέροχα παιδιά.

"Οι εγκυμοσύνες μου ήταν χάλια. Ήταν πολύ πιο δύσκολα από ό,τι περίμενα. Ένιωθα άρρωστη και στις δύο εγκυμοσύνες. Γέννησα με πρόκληση και τα δύο παιδιά γιατί δεν ερχόντουσαν. Στο Αλέξανδρο γέννησα στις 17 ώρες χωρίς επισκληρίδιο. Η εμπειρία μου χωρίς επισκληρίδιο ήταν ό,τι πιο υπέροχο έχω νιώσει στη ζωή μου. Αν κάποιες μανούλες μας ακούνε και φοβούνται δοκιμάστε το. Είναι ένας μαγικός πόνος." μοιράζεται μαζί μας για τις περιόδους που ήταν έγκυος και πραγματικά σοκάρει από τις δυσκολίες των συμπτωμάτων. Όντως κάθε γυναίκα βιώνει διαφορετικά αυτές τις στιγμές.

"Το πιο δύσκολο που αντιμετωπίζω είναι ότι δεν έχω καθόλου χρόνο για τον εαυτό μου. Δεν θυμάμαι πότε ήταν η τελευταία φορά που διάβασα ένα βιβλίο, δεν θυμάμαι πότε ήταν η τελευταία φορά που έκανα κάτι για μένα" παραδέχεται με ειλικρίνεια για το πως είναι η ζωή με παιδιά και τι είναι εκείνο που της έχει λείψει αυτό το διάστημα.

"Πιστεύω ότι είναι πιο καλά στην Ελλάδα να μεγαλώνεις παιδιά, είναι πιο ανθρώπινη χώρα. Η Αμερική είναι μια σκληρή χώρα και επικίνδυνη σε σχέση με την Ελλάδα. Δεν θέλω τα παιδιά μου να το βιώσουν αυτό" λέει κλείνοντας, εκφράζοντας έτσι την επιθυμία που έχουν όλοι να επιστρέψουν κάποια στιγμή στο μέλλον στην Ελλάδα.