Κάρμεν Ρουγγέρη στο «Μαμά-δες»: «Αισθάνομαι γιαγιά για όλα τα παιδιά» (βίντεο)

Η Κάρμεν Ρουγγέρη παραχώρησε στην εκπομπή «Μαμά-δες» μία συνέντευξη, στην οποία μιλά για τα δικά της παιδικά χρόνια, την πρώτη της επαφή με το θέατρο, την ιδιαίτερη γνωριμία με τον άντρα της και για την οικογένειά της.

Από τη Χρυσούλα Σπυράτου

«Είμαι μαμά πάνω απ’ όλα και μετά όλα τ’ άλλα, και μάλιστα παραμένω παραδοσιακή μαμά» δηλώνει εξηγώντας πως απολαμβάνει να κάνει ντελίβερι… με τα ταπεράκια.
«Μια φορά κι έναν καιρό…» ξεκινά ξετυλίγοντας το παραμύθι της δικής της παιδικής ηλικίας «ήμασταν εγώ και η Ροζάρια, η αδελφή μου. Ήταν κούκλα, κοκκινομάλλα και πάντα έλεγαν πόσο όμορφη είναι και για εμένα έλεγαν ότι είμαι γλυκιά. Όποτε μου έλεγαν ότι είμαι όμορφη, απαντούσα ότι δεν είμαι όμορφη, αλλά γλυκιά» λέει χαριτολογώντας.

Ο πατέρας της, αν και έφυγε νωρίς, πρόλαβε να της δώσει πολλά εφόδια. «Η μαμά μου ήταν απ’ την Σαντορίνη και ο μπαμπάς απ’ την Ιταλία. Ο μπαμπάς μου ήταν πολύ καλλιεργημένος, ήξερε εννέα γλώσσες. Εκείνος με είχε βάλει και σε θεατρική ομάδα παρόλο που ήταν και άλλες εποχές τότε. Συν τρεις γλώσσες».

«Όταν είχαμε πάει στην Κύπρο, όπου έκαναν κάθε χρόνο ένα παραμύθι στο δημοτικό, πήγα σε μία ακρόαση και με έβαλαν να κάνω τον καθρέφτη στην Χιονάτη με τους 7 νάνους. Από τότε ήμουν πολύ ευτυχισμένη όταν έπαιζα» εξομολογείται, ενώ παράλληλα μιλά για την συνάντησή της με την Νέλλη Μαρσέλλου, ηθοποιό του Εθνικού Θεάτρου.
Στη συνέχεια μιλά για τον σύζυγό της, τον Ανδρέα Κουλουμπή, και ξεδιπλώνει την ιστορία της γνωριμίας τους και την ιδιαίτερη σύμπτωση που την έκανε να καταλάβει πως αυτός είναι ο άντρας της ζωής της. «Είμαι 14 χρονών και πάω στο σινεμά για να δω το «Ένας ντελικανής» και μέσα τραγουδάει ένας που έχει ντουμπλάρει τον πρωταγωνιστή. Φεύγω εκείνη την ημέρα, ερωτευμένη με τη φωνή αυτή. Κάποια στιγμή γύρω στα 20 μπαίνω στην Λυρική Σκηνή στην χορωδία. Γνωρίζω εκεί έναν σολίστα του οποίου την φωνή δεν έχω ακούσει, απλώς μαγεύομαι μαζί του και βγαίνουμε ένα ραντεβού. Εκεί που συζητάμε για φωνές του λέω ότι μια φωνή έχω λατρέψει στη ζωή μου, αυτή από το «Ένας ντελικανής». Και μου λέει εγώ ήμουν…»

Το «παραμύθι της ζωής» της συνεχίστηκε με δύο παιδιά, τον Βίκτορα, μπασίστα, και την Χριστίνα, με την οποία και φτιάχνουν μαζί τις παραστάσεις «και είναι υπέροχο που συνεργαζόμαστε».

Παραστάσεις, όμως, στήνει και με τα εγγόνια της, φτιάχνουν μαζί ιστορίες, ντύνονται και μετά τις παρουσιάζουν στους γονείς. «Είναι πάρα πολύ όμορφο να το κάνεις αυτό με τα εγγόνια σου αλλά εγώ αισθάνομαι ότι είμαι μια γιαγιά για όλα τα παιδιά. Έφτιαξα μια ομάδα και άρχισα να γράφω και να σκηνοθετώ προκειμένου να είναι η ομάδα ευτυχισμένη και προκειμένου να κάνω καλό στα παιδιά. Τα λατρεύω τα παιδιά, όλα τα παιδιά του κόσμου. Είναι μεγάλη ευτυχία να προσπαθείς μέσα από το θέατρο να κάνεις τους άλλους ευτυχισμένους».
Κλείνοντας, μιλά για το καινούριο της βιβλίο «Ο Σήφης ο ποντικός και το διαδίκτυο» και συμβουλεύει εμάς τους γονείς να προσέχουμε και να μιλάμε με τα παιδιά μας. «Όταν υπάρχει πρόβλημα και θέλει το παιδί να μιλήσει, να τα παρατάνε όλα για να μιλήσουν μαζί του».