Η Κατερίνα Γκαγκάκη στο "Μαμά-δες": "Σκέφτομαι να υιοθετήσω ένα παιδί" (βίντεο)

Δημοσιεύθηκε στις | Τελευταία Ενημέρωση

Η Κατερίνα Γκαγκάκη συνάντησε τη Ζωή Κρονάκη και το αποτέλεσμα ήταν μια ειλικρινής και βαθιά συναισθηματική συζήτηση γύρω από πολύ λεπτά ζητήματα όπως η μητρότητα που δεν έχει έρθει ακόμα, οι επιλογές μας και πως μας καθορίζουν ενώ και ο σχολιασμός της τωρινής κατάστασης με τα δικαιώματα και τα όσα βιώνουν οι γυναίκες.

από τη Βέρα Πάρδου


"Τα τελευταία χρόνια το θεωρώ δυστύχημα", σημειώνει για το γεγονός ότι είναι μοναχοπαιδί και νιώθει περίεργα με το αυτό το δεδομένο σε συνδυασμό με την εξέλιξη της ζωής της. Για αυτό κιόλας συμπληρώνει τη διαφορά που εντοπίζει αν έχει κάποιος δημιουργήσει τη δική του οικογένεια, έχει άλλες υποχρεώσεις και άλλες προτεραιότητες. "Έχει πολύ μεγάλη σημασία αν έχεις δημιουργήσει τη δική σου οικογένεια γιατί το κέντρο βάρους κάπως μπορεί να μετατοπιστεί. Εγώ που δεν την έχω είναι τα πράγματα χωρίς ισορροπία".

"Είναι κάτι που νόμιζα ότι το ήθελα, θεωρούσα ότι για τη δεδομένη χρονική στιγμή με κάνει πολύ ευτυχισμένη να ζω έτσι όπως ζούσα και κάποια στιγμή σκέφτηκα ότι κοίτα να δεις μπορεί και να μην ήταν το ιδανικό" λέει με απόλυτη ειλικρίνεια για την επιλογή της να μην γίνει μητέρα μέσα στα χρόνια ενώ σημειώνει ότι: "Το σκέφτομαι ακόμα και τώρα και έχω ψάξει πολύ ενεργά τις διαδικασίες" για την επιλογή της υιοθεσίας.

Στη συνέχεια μοιράζεται μια πεποίθηση της που όπως αποκαλύπτει είναι ένας παράγοντας που την έχει σταματήσει προς το παρόν από την διαδικασία της υιοθεσίας. "Έχω μια θεωρία που ίσως χρειαστεί να την αλλάξω αλλά την πιστεύω ακράδαντα. Τα παιδιά οφείλουν να έχουν δύο γονείς και θεωρώ ότι η ευθύνη του μεγαλώματος ενός παιδιού οφείλεται να μοιράζεται στα δύο". Παράλληλα συμπληρώνει για τους μέχρι τώρα συντρόφους ότι: "Δεν έχει υπάρξει γιατί νομίζω ότι επιλέγεις ανθρώπους οι οποίοι στην πραγματικότητα θα μπορούν να φτάσουν μέχρι εκεί που θες εσύ" κάνοντας ξεκάθαρο ότι αν δεν έχει προτεραιότητα ένα θέλω σου ίσως δεν το θες και τόσο όσο νομίζεις.

"Επειδή μέσα στη χρονιά αυτή έχασα τον πατέρα μου, θα πω ναι ότι μετάνιωσα που δεν έκανα οικογένεια γιατί κάποια στιγμή αισθάνεσαι πολύ μόνος. Φαντάζομαι όμως πως αν γυρνούσα το χρόνο πίσω θα ξανάκανα τα ίδια πράγματα" υπογραμμίζει για τη ζωή της και είναι άξιο θαυμασμού η συνέπεια που κουβαλούν τα λόγια της.

Τέλος έρχεται το θέμα της γυναίκας και η ανάγκη ορισμένων θεμάτων πλέον να λέγονται ανοιχτά και να μην φοβάται κανένα θύμα. Παραδέχεται πως την μπερδεύει, την προβληματίζει και ταυτόχρονα την αναστατώνει η όλη κατάσταση λέγοντας ότι: "Με τρομάζει ότι συμβαίνει μόνο στο χώρο που είναι προβεβλημένος γιατί το έχω ζήσει και το έχω δει να συμβαίνει και το έχω καταγγείλει μάλιστα σε χώρους που δεν είναι προβεβλημένοι όπως των εταιρειών.

"Πιστεύω ότι είμαστε στο σημείο της άκρατης συναισθηματικής υπερβολής, καλά κάνουμε και είμαστε ώστε να επέλθει μια ισορροπία μετά από κάποια χρόνια". Μάλιστα δεν διστάζει να μοιραστεί και δύο περιστατικά από προσωπικές της εμπειρίες που το ένα σε ηλικία 18 ετών χαρακτηρίζεται από τη φράση: "Δεν τόλμησα να το πω σε κανέναν"  σε αντίθεση με το άλλο κάποια χρόνια μετά που το κατήγγειλε και μίλησε ανοιχτά στους εργοδότες της ώστε να γίνει γνωστό το ζήτημα.

Πρόκειται για μια συνέντευξη που αφορά τη γυναίκα σε όλες τις ηλικίες και τις πλευρές βγάζοντας μια συνειδητοποίηση προς τα έξω που μόνο ηρεμία μπορεί να προκαλέσεις, σίγουρα αξίζει να δείτε το βίντεο  επάνω.