Για τους δυο μπαμπάδες μου...

Δημοσιεύθηκε στις | Τελευταία Ενημέρωση

Για τους δυο μπαμπάδες μου...

Της Ζωής Κρονάκη, Founder & CEO all4mama.gr


Χρόνια πολλά στους μπαμπάδες μου και σε όλους τους μπαμπάδες του κόσμου...

Προσωπικά έχω δυο μπαμπάδες. Έναν βιολογικό και τον πατριό μου που δυσκολεύομαι να τον αποκαλέσω έτσι μιας και τον λατρεύω τόσο δυνατά και μοναδικά που τον νιώθω παραπάνω και από μπαμπά!

Οι γονείς μου χώρισαν στα 6 μου χρόνια...

Δε θυμάμαι πολλά από τότε..

Αυτό που περισσότερο έχω ως ανάμνηση ήταν μια περίεργη άρνηση όταν άκουγα τους άλλους να μου λένε “άντε μπορεί οι γονείς σου να είναι κάποια στιγμή μαζί”.

Μεγαλώνοντας ακόμη δεν αποσαφήνισα τον λόγο που αισθανόμουν έτσι.

Μπορεί από αντίδραση...

Ή μπορεί και από τη συνειδητοποίηση ότι αυτοί οι δυο άνθρωποι, οι γονείς μου, δεν θα ήταν ευτυχισμένοι μαζί...και κατ’επέκταση δεν θα ήμουν ούτε εγώ!

Τα χρόνια πέρασαν σε χωριστούς δρόμους αλλά έχοντας πάντα επαφή με τον βιολογικό μου πατέρα αν και έμενε μακριά.

Σε αυτό συνέβαλε η επιμονή της μητέρας μου να τον βλέπω και να τον ακούω όσο το δυνατόν πιο συχνά!

Και την ευχαριστώ για αυτό.

Γιατί ο βιολογικός μου μπαμπάς θα είναι πάντα ο μπαμπάς μου εξ αίματος που ξέρω ότι με αγαπάει όπως τον αγαπάω και εγώ, έτσι δικαιωματικά μιας και αυτή η πληροφορία είναι σαν καταγεγραμμένη στο dna μου.

Γι αυτό και του εύχομαι χρόνια πολλά από την ψυχή μου...

Από την άλλη ο άλλος μου μπαμπάς μου ο Νίκος είναι ο μπαμπάς της καρδιάς μου.

Είναι ο άνθρωπος που στάθηκε και στέκεται στο πλευρό της μητέρας μου και στο δικό μου τα τελευταία 30 χρόνια!

Το μεγαλείο σε αυτήν τη σχέση είναι το πώς δυο άνθρωποι που δεν έχουν σχέση εξ αίματος μπορεί να αισθάνονται πιο συγγενείς και από τους συγγενείς!

Να αγαπιούνται, να μαλώνουν, να χαίρονται και να λυπούνται με φάσμα πάντα την αγάπη και την ανιδιοτέλεια!

Γι αυτό θέλω να ευχηθώ ένα ακόμη μεγαλύτερο χρόνια πολλά στον δεύτερο μπαμπά μου!

Να σας έχει γερούς ο Θεός.

Όταν κάποια στιγμή είπα στην κόρη μου την Κρίστα ότι έχω δυο μπαμπάδες μου είπε : “Αυτό δε γίνεται! Πως μπορεί να έχεις δυο μπαμπάδες”. Και σιγά σιγά της εξήγησα... Όσο μπορούσα...

Ζωή