Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας: 11 προσωπικότητες μιλούν στο all4mama για όλα όσα οφείλουμε να κάνουμε για την ισότητα των φύλων με αγάπη για τη γυναίκα!

Η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, η αφορμή που στην κοινωνία του σήμερα έχουμε όλοι ανάγκη ώστε να αναρωτηθούμε πρωτίστως πως αντιμετωπίζουμε εμείς το φύλο, αν θεωρούμε σημαντική την ύπαρξη αυτής της γιορτής και τι ακόμα χρειάζεται για την ισότητα. Διάφορες απόψεις από τελείως αντίθετους ανθρώπους έχοντας όμως όλοι έναν κοινό παρονομαστή: "Η γυναίκα είναι πηγή ζωής".

από τη Βέρα Πάρδου

Παναγιώτα Βλαντή (ηθοποιός)

«Θεωρώ σημαντική τη μέρα της γυναίκας γιατί γιορτάζουν ουσιαστικά την ψήφο, τα δικαιώματα και την χειραφέτηση της γυναίκας που με αγώνες και κόπο κατακτήθηκαν. Πολύ μεγάλο μέρος των αγώνων μπορεί να έχει φέρει αποτέλεσμα αλλά έχουμε πολύ δρόμο ακόμα ιεραρχικά στην εργασία. Η ισότητα δεν εκμηδενίζει το άλλο φύλο απλώς χρειάζεται να γίνουν κι άλλα πράγματα ώστε κάθε μέρα να είναι γιορτή για τον άντρα και τη γυναίκα».

Βασίλης Μπισμπίκης (ηθοποιός)

«Αυτές οι ημέρες είναι πάντα σημαντικές γιατί γίνονται αφορμή να τιμήσουμε και να υμνήσουμε τον άνθρωπο, και στην συγκεκριμένη περίπτωση τη γυναίκα. Το πιο ευγενές πλάσμα. Είναι μια επέτειος που μας υπενθυμίζει κάτι που έτσι κι αλλιώς όλοι εμείς γνωρίζουμε. Χωρίς τη γυναίκα κόσμος δεν υπάρχει. Κι αν υπάρχει, δεν κινείται. Η γυναίκα είναι το καύσιμο της ζωής. Η γυναίκα: η Μάνα, η Κόρη, η Σύντροφος, η Φίλη. Χρόνια πολλά στις γυναίκες! Αυτό το παραπάνω που χρειάζεται να γίνεται για να υπάρξει ουσιαστική ισότητα μάλλον είναι το να απαλλαχθούμε (γυναίκες και άνδρες) από τις πατριαρχικές πεποιθήσεις με τις οποίες γαλουχηθήκαμε, που μας ψευδοδιαχωρίζουν. Όλες αυτές οι κοινωνικές κατασκευές που μας έχουν κληροδοτηθεί δεν χωράνε πια στο σήμερα. Είναι περιττό φορτίο. Σήμερα υπερτερεί ο άνθρωπος στην ολότητα του και σεβόμενος σέβομαι όλα τα επιμέρους χαρακτηριστικά του».

Ελένη Ψυχούλη (σεφ/ συγγραφέας)

«Μέχρι τώρα δεν τη θεωρούσα σημαντική γιορτή γιατί πίστευα ότι οι γυναίκες εδώ και χρόνια είναι ίσες με τους άντρες καθώς και σε προσωπικό επίπεδο δεν έχω βιώσει ανάλογες εμπειρίες. Πλέον όμως θεωρώ πως, ναι, είναι απαραίτητη η γιορτή και η υπενθύμιση της γυναίκας και της αξίας της μετά τις τελευταίες αποκαλύψεις».

Άρης Πλακασοβίτης (ηθοποιός)

«Φυσικά και τη θεωρώ σημαντική ιδιαίτερα αν σκεφτεί κανείς, ότι η αφετηρία αυτής της εορτής βασίστηκε σε σαφή πολιτικά χαρακτηριστικά, καθώς συνέδεε τον αγώνα για τα δικαιώματα των γυναικών με ευρύτερα θέματα ισότητας. Καλό θα ήταν όλοι μας, με το δικό μας τρόπο και επί της ουσίας, να γιορτάζουμε την γυναίκα και όσα η γιορτή αυτή πρεσβεύει ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ! Αυτό λοιπόν είναι μια τεράστια συζήτηση στην οποία θα μπορούσα να γράφω άπειρες απόψεις  και σκέψεις γύρω από την συγκεκριμένη ερώτηση. Μια γενικότερη όμως ομπρέλα όλων αυτών των σκέψεων είναι κυρίως το ποσό σημαντική είναι η ενημέρωση με αφορμή  την συγκεκριμένη εορτή, να καταλάβει δηλαδή ο κόσμος γιατί την γιορτάζουμε και ποια ιστορία κρύβεται κάτω από αυτή! Για μένα είναι πολύ σημαντικό ο σεβασμός αλλά και η ίση αντιμετώπιση της γυναίκας στη καθημερινότητα σε διάφορους τομείς όπως για παράδειγμα η εργασία, η θέση της στην οικογένεια και γενικότερα στη κοινωνία! Κι αν κάποια πράγματα για κάποιους φαίνονται αυτονόητα, για κάποιους άλλους δεν είναι και η σημερινή γιορτή είναι εδώ για να μας το θυμίζει και να μας ενημερώνει!».

Κατερίνα Μπέη (συγγραφέας/σεναριογράφος)

«Μπορεί η «παγκόσμια ημέρα της γυναίκας», στη συνείδηση κάποιων να έχει ευτελιστεί και να έχει πάρει την γραφική διάσταση που έχουν ίσως, η μέρα «αγίου Βαλεντίνου», η «παγκόσμια ημέρα της μπύρας», «της μπριζόλας» ή του «σκαραβαίου». Για όλα έχουμε παγκόσμιες μέρες, αλλά σίγουρα δεν έχουν όλα την ίδια βαρύτητα. Η 8η Μαρτίου, είναι ένα ορόσημο για τα γυναικεία δικαιώματα και μια αφετηρία για το αυτονόητο: την ισότιμη αντιμετώπιση του «ασθενούς» φύλου, που θέλω να πιστεύω πως ξεπερνάει το στερεότυπο της αδυναμίας του και είναι σε θέση να γιορτάζει απενοχοποιημένα τη μοναδικότητά του.  Σίγουρα υπάρχουν ακόμη βαθιές προκαταλήψεις και κατάλοιπα στην πατριαρχία. «Τα ήθελε και τα 'παθε», «Πώς είναι έτσι», «Τώρα το θυμήθηκε και μίλησε», πολλά και δυστυχώς επίκαιρα. Αλλά και ευτυχώς, γιατί νιώθω πως μετά από αυτά που ζούμε τον τελευταίο καιρό, έχει γίνει ένα μεγάλο βήμα, για να ακουστούν πιο συνειδητά οι φωνές όλων όσων έχουν υποφέρει από καταχρηστικές συμπεριφορές. Και μπορεί να έχουμε ακόμα δρόμο, αλλά αισθάνομαι πως είμαστε σε πολύ καλύτερη φάση».

Βλαδίμηρος Κυριακίδης (ηθοποιός)

«Η ημέρα είναι σημαντική γιατί σημαντική είναι η γυναίκα σαν ύπαρξη, έννοια και φυσική παρουσία. Άλλωστε μην ξεχνάμε ότι η γυναίκα φέρνει ζωή για αυτό και μόνο γίνεται να υπάρχει σαν γιορτή και να συνεχίσουμε να υπάρχει. Δεν είναι τυχαίο ότι στην ποίηση η γυναίκα παρουσιάζεται ως ζωή με μια πολύπλευρη ψυχοσύνθεση στην οποία εν μέρει η ανθρωπότητα οφείλει την εξέλιξη της. Και βέβαια πιστεύω στην ισότητα και πρέπει να εφαρμόζεται και νομοθετικά γιατί ελπίζω και παρατηρώ ότι το ανδροκρατούμενο κράτος που ζούμε τείνει να αλλάζει».

Κατερίνα Γιατζόγλου (συγγραφέας/δημοσιογράφος)

«Θεωρώ ότι δεν θα έπρεπε όπως και πολλές άλλες γιορτές να υπάρχει. Η γυναίκα θα έπρεπε να γιορτάζει κάθε μέρα γιατί η γυναίκα είναι συνώνυμο της ζωής και η ζωή γιορτάζει πάντοτε και όχι σε ειδικές ημερομηνίες. Είναι μια καθαρά εμπορική γιορτή για να διασκεδάζουμε την καθημερινότητα».

Γιαννης Αϊβάζης (ηθοποιός)

«Αυτά πλέον θα έπρεπε να θεωρούνται αυτονόητα. Χωρίς τη γυναίκα δεν μπορεί να υπάρξει ζωή».

Αγγελική Δημητρακοπούλου (ηθοποιός/σχεδιάστρια)

«Είναι σπουδαία η γυναίκα και πολλές φορές δεν της αναγνωρίζεται. Καλείται να κάνει κάτι πολυδιάστατο που οι άντρες τείνουν να θεωρούν δεδομένο. Όταν βλέπω μια θυμωμένη γυναίκα παρατηρώ τον άντρα της. Η αλήθεια είναι πως αφού έγινα μαμά, αγάπησα πιο πολύ τις γυναίκες».

Χρήστος Ζαμπούνης (συγγραφέας)

«Επί χιλιετίες οι άντρες εντυπωσιασμένοι από το γεγονός ότι οι γυναίκες μπορούν να φέρουν ζωή στον κόσμο λάτρευαν γυναικείες θεότητες. Στην αρχαία Ελλάδα λάτρευαν τη θεότητα Γη- Γαία. Αυτό όμως σταμάτησε πριν 4.000 χρόνια με το τέλος της μητριαρχίας και την εμφάνιση της πατριαρχίας. Στα τέλη του 19ου αιώνος ένα κίνημα γυναικών ζήτησε δικαιώματα και ισότητα για το λεγόμενο έως τότε αδύναμο φύλο. Έτσι σήμερα μπορούμε να ομιλούμε για μια σχετική ισότητα. Με το κίνημα #metoo έχουμε μια νέα διάσταση στις σχέσεις των δύο φύλων που ανατρέπει τις παλαιές ισορροπίες».

Κατερίνα Γκαγκάκη (αντιδήμαρχος Εξωστρέφειας και Κοινωνίας των Πολιτών του Δήμου Αθηναίων)

 

«Η αλήθεια είναι ότι μεγαλώνοντας σε ένα περιβάλλον που ουδέποτε άφησε την παραμικρή αμφιβολία ότι μπορώ να επιτύχω ισότιμα οτιδήποτε θελήσω, δεν αντιλαμβανόμουν μέχρι αρκετά μεγάλη τη χρησιμότητα της ημέρας αυτής. Τουλάχιστον όχι στην εποχή που διανύουμε. Διαπιστώνω όμως σταδιακά ότι μας είναι ακόμα απαραίτητη, ακόμα και για να υπενθυμίζουμε και να προτάσσουμε τα επαναλαμβανόμενα, τα χαρακτηριστικά που δεν μας κάνουν ίδιες, αλλά διαφορετικές. Τη δύναμη, τη ζεστασιά, την πολυεπίπεδη σκέψη, την ορμή, την ενσυναίσθηση, την ευελιξία. Δεν θα έλεγα ακριβώς ότι μου λείπει, θα έλεγα, χρειάζομαι την αίσθηση ανακούφισης που φέρνει η αποδοχή ότι πλέον δεν υπάρχουν άλυτα αυτά τα ζητήματα. Ότι δεν χρειάζεται για καμία να αποδείξει τα αυταπόδεικτα. Μου λείπει το να σταματήσει η συζήτηση γιατί δεν θα υπάρχει πεδίο και ανάγκη. Μου λείπει το να μην υπάρχει πια συγκατάβαση. Ακόμα και στα μηνύματα της σημερινής ημέρας. Αυτό ναι, μου λείπει!».