Η οικονομική κρίση (σε) γερνάει

Η καθημερινότητά σου γεμίζει από απλήρωτους λογαριασμούς, αληθινά άγχη και αγωνίες, απουσία οργασμών εγκεφαλικών, πιθανώς και σεξουαλικών. Ποιος έχει όρεξη να κάνει έρωτα όταν ξέρει πως το γάλα στο ψυγείο για το παιδί τελειώνει; Αναρωτιέται η Χριστίνα Κοπανά.

Ξέχνα τα μπότοξ, το υαλουρονικό οξύ (μα είναι δυνατόν με τέτοιο όνομα να κάνει καλό;) και τη μεσοθεραπεία, τα σπα, το μανικιούρ και το μαλλί. Η καλύτερη πρόταση για λαμπερό δέρμα, λιγότερες ρυτίδες, αναζωογόνηση και ανανέωση ονομάζεται: «Πλήρωσα-και-αυτό-το-μήνα - λογαριασμούς-νοίκι- σχολείο του παιδιού-σούπερ μάρκετ-και -λοιπά…» Συμπλήρωσε μόνη σου κατά βούληση τα υπόλοιπα.

Όταν όλα τα παραπάνω δεν είναι εφικτά, το δέρμα σπάει, το χαμόγελο ραγίζει, η αγωνία γεμίζει τα κύτταρα. Και δεν συμβαίνουν επειδή δεν μπορείς μόνο να πληρώσεις, αλλά γιατί δεν μπορείς να κάνεις τίποτε άλλο που μέχρι πριν από λίγο μπορεί να σε ψυχαγωγούσε ή να σε ανανέωνε. Ούτε να βγεις, ούτε να διασκεδάσεις –εκτός σπιτιού –ούτε να κάνεις ένα χόμπι, ας πούμε, να μάθεις να πλέκεις με άλλα κορίτσια σε στρογγυλά τραπέζια πίνοντας τσάι. Ξεχνάς το θέατρο, το σινεμά, τα μπαρς και τα κλαμπς. Τη βγάζεις με κανά καλαμάκι στο παγκάκι, άντε και κανένα ποπ κορν, θεατής μπροστά στο παρανόμως κατεβασμένο μούβι που φορτώνεις σε στικάκι για να δεις ένα βράδυ αργά. Και βιβλία βεβαίως. Αλλά πώς να αγοράσεις τα καινούρια; Τα παλιά πόσες φορές να τα διαβάσεις;

Αρχίζεις, ειρήσθω εν παρόδω, να ζεις σαν πιο… μεγάλος από όσο προβλέπεται. Με μια ενδυμασία συνταξιούχου, που χρήζουν φυσικά σεβασμό και εκτίμησή, οι οποίοι πιθανώς να περνάνε και καλύτερα από σένα. Όμως γίνεται αυτή η παρομοίωση όχι με ειρωνική ή προσβλητική διάθεση, μα μόνο για να υποδηλωθεί  πως, να, σαν να μικραίνει ο χρονικός ορίζοντας της χαράς και της ανεμελιάς, της διασκέδασης και της γαλήνης όταν έχεις… χμ… πώς να ειπωθεί κομψά; Όταν έχεις οικονομικά προβλήματα, όταν δηλαδή είσαι μέρος της μεγάλης αυτής οικογένειας που χωράει πλέον εκατομμύρια πατριώτες.

Η καθημερινότητά σου γεμίζει από απλήρωτους λογαριασμούς, αληθινά άγχη και αγωνίες, απουσία οργασμών εγκεφαλικών, πιθανώς και σεξουαλικών. Ποιος έχει όρεξη να κάνει έρωτα όταν ξέρει πως το γάλα στο ψυγείο για το παιδί τελειώνει;

Και το επιστέγασμα σε όλα αυτά είναι ο τρόπος που μιλάνε για σένα στην τηλεόραση οι στολισμένες με cartier και mont blanc παρουσιάστριες, οι σαρκοφάγοι πολιτικοί, οι ψευδεπίγραφοι κατανοούντες και όλοι οι παρατρεχάμενοι ασήμαντοι της κρίσης. Μιλάνε για σένα με ποσοστά, νούμερα και στατιστικές λες και είσαι άλογο κούρσας στον ιππόδρομο. Λες και δεν υπάρχουν στα αλήθεια όλοι αυτοί οι εκατομμύρια άνεργοι, νεόπτωχοι και δεν ξέρω γω πώς αλλιώς λέγονται, αλλά αποτελούν απλώς μέρος ενός διαγράμματος στα δελτία ειδήσεων ή στους πίνακες των αναλύσεων. Ένα νούμερο. Νούμερα, εσείς είστε!

Ας είναι. Δεν θα τους περάσει. Δεν είναι αυτοί το θέμα εδώ.

Το θέμα είναι να μην γεράσεις πρόωρα. Το θέμα είναι να ανακαλύψεις σανίδες σωτηρίας που ίσως να είχες ξεχάσει ή και να εφεύρεις. Το θέμα είναι να δυναμώσεις την αγάπη με τον άνθρωπό σου, πες τον άντρα, σύζυγο, γκόμενο, γκόμενα, δεν παίζει ρόλο ποιον. Μα με κάποιον να αγαπηθείς πολύ. Ξέρω γω, ίσως και η αγάπη να σώζει στο τέλος. Από την πρόωρη γήρανση.