Σχολείο! Από την Πέπη Κόγια

Σχολείο.
Σιγύρισμα.
Τα δωμάτια ανάστατα, πιο ανάστατες οι μικρές και νεαρές υπάρξεις και των δύο φύλων. ´Ερχονται με φόρα τρελή από το καλοκαίρι, με ταχύτητα -από εκείνες τις βουτιές με ανοιχτά τα μάτια κάτω από το νερό , που όλα λάμπουν σαν πρωτόγνωρα- και πρέπει να πάρουν μια συντηρητική στροφή με το βλέμμα και να σταθμεύσουν γλυκά στο προαύλιο.

Σχολείο.
Σύγκρυο ... « Άλλαξα; Μεγάλωσα; Ψήλωσα ; Οι φίλοι μου; Θα είναι φίλοι μου και φέτος;»
Σχολείο σημαίνει συναρπαστική αγωνία. Μιας αλλαγής που για να ολοκληρωθεί χρειάζεται δώδεκα χρόνια . Δεν είναι πολλά! Είναι όμως φωτεινά!

Σχολείο.
Στόχοι. Η πρόοδος, τα καθαρά τετράδια, η καλλιγραφία, τα ίσον στην ευθεία. Τα Άλφα πάνω δεξιά στο φυλλάδιο μαζί με αυτοκολλητάκι που τα διαδέχονται οι αγωνίες για ένα 20 ή για ένα 100.

Σχολείο.
Σκανδαλιές.Νοστιμιά μεγάλη. Ανυπέρβλητη αίσθηση μιας πολύχρωμης παρανομίας. Γόμες , χαρτάκια αιωρούνται. Κινητά δονούνται στο αθόρυβο...ουπς...!!Ανέκδοτα κωδικοποιούνται. Πρόσωπα που χαχανίζουν κι εκείνα μόνο ξέρουν τον λόγο!

Σχολείο.
Σχόλη.Μαζί με το πρώτο κουδούνι-αυτό το περιβόητο- αναζητούνται μετά μανίας και οι αργίες. Υπολογίζονται σε όνειρα , σε χιλιόμετρα, σε ανάπαυλες ψυχής-η παλάμη στο πηγούνι και στο μυαλό μικρά διαλείμματα .Κι είναι μια συνήθεια που ακολουθεί ως σύνδρομο και μετά το απολυτήριο.

Σχολείο.
Συνειδητοποίηση.
Α!! Αυτή εδώ δεν ολοκληρώνεται. Δεν παίρνεις απολυτήριο. Μόνο τσιγκλίζεσαι από τα εκπαιδευτικά-φεύ- δεδομένα.

Σχολείο!!
Ντρρρρριιιιιιιιιινννν!!!!!!!!