Πώς η εργοθεραπεία και η λογοθεραπεία βοήθησαν το γιο μου και εμένα!

Η Θεοδώρα Β. είναι μία μαμά με πολλές δυσκολίες στο μεγάλωμα του γιου της εξαιτίας των προβλημάτων στην ομιλία του και στην κοινωνικοποίηση του. Μας αποκαλύπτει την συγκινητική της ιστορία.

"Πριν ακόμα κλείσει ο γιος μου τα δύο του χρόνια, ήξερα πως θα χρειαστεί βοήθεια. Η ομιλία του δεν ήταν καθόλου καθαρή, ακόμα και για ένα παιδί στην ηλικία του. Επίσης δεν ήταν καθόλου κοινωνικός, ενώ εξ' αιτίας της ύπαρξης μίας παλινδρόμησης οξέος στον οργανισμό του, για την οποία χρειάστηκε επέμβαση και είχε μία αποστροφή για διάφορα τρόφιμα και κυρίως για το γάλα.

Το βάδισμα του ήταν ασταθές παρόλο που είχε αρχίσει από μόνος του να περπατάει όταν ήταν μόλις 12 μηνών. Έπεφτε συνεχώς επάνω μας ή επάνω σε αντικείμενα. Αντιμετώπιζε μεγάλη δυσκολία στο να κατέβει τις σκάλες, να χοροπηδήσει και να κάτσει σε καρέκλες. Ο γιος μου ήταν ιδιαίτερα ευάλωτος ως προς το περιβάλλον του. Κάθε φορά που υπήρχαν πολλοί άνθρωποι τριγύρω του ή κάθε φορά που οι ήχοι και η μουσική ήταν πολύ δυνατοί, άρχισε να τσιρίζει, προσπαθούσε να ξεφύγει, έκλεινε τα αυτιά του ή χτυπούσε πολύ δυνατά τα χέρια του. Ενώ κάποια άλλες δραστηριότητες όπως το μπάνιο, το οποίο όλους τους υπόλοιπους μας χαλαρώνει, ήταν ένα πραγματικό βασανιστήριο για τον γιο μου.

Η ζωή και η καθημερινότητα όμως ήταν πολύ σκληρή και δύσκολη όχι μόνο για τον γιο μου αλλά και για τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας μας. Δεν μπορούσαμε να βγούμε έξω χωρίς να συμβεί κάτι που τραβούσε όλα τα βλέμματα επάνω μας. Όλος ο κόσμος κοιτούσε το μικρό μου αγόρι. Και οι ίδιοι άνθρωποι κοιτούσαν με συμπόνια και άλλοτε με απογοήτευση εμένα και τον σύζυγο μου. Η ζωή μας έμοιαζε να έχει γεμίσει από δάκρυα και πόνο.

Λίγο πριν κλείσει όμως το μικρό μου αγόρι τα δύο του χρόνια, αποφάσισα να επισκεφτούμε ένα κέντρο που ανέλυε την παιδική συμπεριφορά, ακόμα και σε τόσο μικρή ηλικία, αλλά και την ομιλία του παιδιού. Οι εξάωρες θεραπείες που έπρεπε να κάνει ο γιος μου κάθε εβδομάδα βελτίωσαν σε πολύ μεγάλο βαθμό την ζωή του παιδιού μου. Ενώθηκε και συνεργάστηκε αμέσως με τους θεραπευτές του, ενώ μετά από λίγες ημέρες ανυπομονούσε να πάει στην θεραπεία του. Σαφώς θα πρέπει να σας πω πως οι θεραπευτές δεν ήταν καθόλου χαλαροί με τον γιο μου. Τον ενθάρρυναν, τον πίεζαν να πετύχει τους στόχους του και να φτάσει όσο πιο μακριά μπορεί, επειδή ακριβώς πίστευαν πως έχει την δυνατότητα να το πετύχει.

Μετά από λίγους μόλις μήνες, η αλλαγή στην συμπεριφορά του μικρού μου αγοριού ήταν εμφανώς μεγάλη. Ολοκλήρωσε τις συνεδρίες λογοθεραπείας του, αλλά και εκείνες που αφορούσαν την συμπεριφορά του, ενώ οι ώρες που έπρεπε να κάνει εργοθεραπεία μειώθηκαν στις δύο ώρες εβδομαδιαίως.

Ένα χρόνο μετά, στα τρία του χρόνια ο γιος μου είναι πραγματικά ένα εντελώς διαφορετικό παιδί. Μιλάει πιο καθαρά από πριν, ενώ ακόμα κάνει τακτικά μαθήματα λογοθεραπείας ώστε να βελτιωθεί ακόμα περισσότερο. Το πιο σημαντικό όμως είναι πως μπορεί πλέον να καταλάβει ποιες είναι οι καταστάσεις που τον κάνουν να νιώθει απογοητευμένος, αλλά και χαρούμενος.

Το αγόρι μου πλέον θέλει να βρίσκεται ανάμεσα σε κόσμο και ανυπομονεί να βρίσκεται για παιχνίδι με τους φίλους του αλλά και για να πάει σχολείο. Παρόλο που κάποιες φορές νιώθει περίεργα, θέλει από μόνος του να κάνει παρέα με άλλα παιδιά της ηλικίας του, να επικοινωνεί. Ποιο είναι το ακόμα καλύτερο; Του είναι πολύ πιο εύκολο από ότι ένα χρόνο πριν να κατέβει τις σκάλες, να χοροπηδήσει, να κάτσει σε μία καρέκλα και θέλει πλέον να δοκιμάσει νέες τροφές.

Ακόμα και η συμπεριφορά του όταν τον ενοχλούν οι δυνατοί ήχοι έχει βελτιωθεί. Έχουμε αναπτύξει έναν δικό μας κώδικα επικοινωνίας και κάθε φορά που θα μου πει "πολύ δυνατά" σημαίνει πως πρέπει να τον πάρω και να πάμε να ηρεμήσουμε σε ένα μέρος που δεν έχει πολύ δυνατούς ήχους. Είναι πολύ σπάνιο πλέον να ουρλιάζει, να χτυπά τα χέρια του ή προσπαθεί να ξεφύγει. Η ώρα του μπάνιο είναι πλέον ώρα διασκέδασης για αυτόν. Λατρεύει την αίσθηση του ζεστού νερού στο σώμα του, αλλά και να παίζει με τα παιχνίδια του στο νερό.

Οι θεραπευτές του μικρού μου αγοριού δεν έκαναν μόνο καλό στο παιδί μου, αλλά και σε εμένα. Μου δίδαξαν πόσο δύσκολο και πολύτιμο είναι να μεγαλώνεις ένα παιδί με ειδικές ανάγκες και πόσο σημαντική είναι η άμεση αντιμετώπιση και η πρόληψη. Μας προσέφεραν με αγάπη τα κατάλληλα εργαλεία και τους τρόπους για να μπορούμε και οι δύο μας, αλλά και ολόκληρη η οικογένεια να προχωρήσουμε με αισιοδοξία προς το μέλλον. Και αυτός είναι ο λόγος που θα τους ευγνωμονώ για πάντα.