Μια συγκινητική εξομολόγηση: «Καμία γυναίκα δεν γεννιέται μητέρα, όμως προσπαθώ να γίνομαι καλύτερη κάθε μέρα»

Δημοσιεύθηκε στις | Τελευταία Ενημέρωση

Η Εβελίνα, μητέρα τριών παιδιών, γράφει ένα γράμμα με παραλήπτες τα παιδιά της, για να τους εξηγήσει κάτι βασικό και ουσιώδες για την ίδια.

«Παιδάκια μου,


σας γράφω αυτό το γράμμα για να σου πω κάτι πολύ σημαντικό αλλά πάνω από όλα, για να σας δώσω δύναμη να συνεχίσετε.

Όταν θα μεγαλώσετε και θα είστε πια ενήλικες θα συνειδητοποιήσετε κάτι πολύ βασικό για μένα. Θα μάθετε το μυστικό μου! Θα ανακαλύψετε ότι όλον αυτόν τον καιρό σας μεγάλωσα χωρίς να ξέρω τι ακριβώς κάνω. Μπορεί μετά από αυτό να νιώσετε ότι πράγματι κάτι δεν πήγε πολύ καλά στο μεγάλωμά σας ή μπορεί να εντυπωσιαστείτε από όσα έκανα ως μάνα χωρίς να ξέρω ακριβώς τον τρόπο για να τα κάνω σωστά.

Είμαι σίγουρη όμως, ότι όταν σας αποκαλυφθεί το μυστικό, μπορεί να είστε στο πανεπιστήμιο ή ίσως να έχετε τα δικά σας παιδιά, θα καταλάβετε! Αφήστε με όμως πρώτα να σας εξηγήσω τι ακριβώς εννοώ.

Προσπαθώ απλά να επιβιώσω, να έχω τα πάντα τακτοποιημένα και όπως πρέπει, προσπαθώ να φροντίζω για τους άλλους ανθρώπους και βασικά προσπαθώ να κάνω ότι είναι ανθρωπίνως δυνατό για να σας μεγαλώσω σωστά.

Και πραγματικά δεν υπήρχε κανένα πλάνο στο μυαλό μου για το πώς θα το καταφέρω. Από μικρή έκανα του κεφαλιού μου, όπως τότε που ήμουν στην ομάδα μπάσκετ της περιοχής μου, εγώ, το μόνο κορίτσι ανάμεσα σε τόσα αγόρια. Πάντα όταν τα πράγματα ήταν δύσκολα έκανα ότι μου ερχόταν στο μυαλό και πάντα με ένα μαγικό τρόπο όλα πήγαιναν καλά.

Όπως με το τεστ των Μαθηματικών της έκτης δημοτικού, που ήμουν εντελώς αδιάβαστη και απλά αυτοσχεδίασα, και σε εκείνο το μάθημα που χρωστούσα για πτυχίο, το έδωσα χωρίς να έχω διαβάσει ούτε μία σειρά και έγραψα ότι μου κατέβηκε στο κεφάλι. Και τα δύο πήγαν καλά!

Το ίδιο συνέβη στο πρώτο μου φιλί, στο πρώτο μου ξενύχτι και στην πρώτη μου συνέντευξη για δουλειά. Δεν είχα ιδέα τι έπρεπε να κάνω και απλά αυτοσχεδίασα.

Την πρώτη φορά που έγινα μητέρα και τη δεύτερη και την τρίτη, δεν υπήρχε κανένα σχέδιο, έκανα τα πάντα στη ζωή μου χωρίς να ξέρω προς τα που πηγαίνω.

Από την πρώτη μέρα που έγινα μαμά μέχρι και σήμερα, την 1607η μέρα, δεν ήξερα. Δεν υπήρχε κάποιος κανόνας ή κάποια οδηγία την οποία θα μπορούσα να ακολουθήσω για να σας μεγαλώσω σωστά. Όταν λοιπόν συνειδητοποιήσετε, μετά από 15 ή και περισσότερα χρόνια, αυτή την πραγματικότητα, πιθανότατα ακόμη θα προσπαθώ να είμαι καλή μάνα χωρίς κανένα εγχειρίδιο χρήσης στα χέρια μου. 

Για σας πω την αλήθεια, δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο από αυτή την πρόκληση, το να μάθεις πως να είσαι μία καλή μητέρα.

Και τι εννοώ ακριβώς; Προσπάθησα, προσπάθησα πολύ για να μάθω τι χρειάζεστε, τι είναι καλύτερο για σας και τι θα μπορούσε να σας βοηθήσει. Όπως όταν ήσασταν πολύ κουρασμένα αλλά δεν σας έπαιρνε ο ύπνος και εγώ άρχιζα να τραγουδώ το αγαπημένο σας τραγούδι. Αυτή ακριβώς ήταν η λύση του προβλήματος, κοιμόσασταν μέσα σε λίγα λεπτά. Προσπαθούσα έτσι πάντα να καταλάβω τι είναι αυτό που χρειάζεται να κάνω χωρίς όμως ποτέ να μου δώσετε κάποια κατεύθυνση. Γιατί έτσι είναι η μητρότητα, προχωράς και βρίσκεις μόνη σου το δρόμο.

Ή όταν είχε λερωθεί ο Ηλίας και ήμασταν στο δρόμο και έπρεπε να τον αλλάξω μέσα στο αμάξι και είχα μόνο δύο υγρά μαντηλάκια για να τον καθαρίσω και καθόλου καθαρά ρούχα για να τον αλλάξω. Έκανα τα μαγικά μου και το κατάφερα. Έτσι φόρεσα στον 7 μηνών Αλέξανδρο το παντελόνι της Σοφίας που ήταν τότε 2 χρονών.

Ή όταν μπαίνατε στο γραφείο μου στο σπίτι γιατί δεν μου πήγαινε η καρδιά να κλειδώσω την πόρτα ή όταν θήλαζα τον μικρό ενδιάμεσα από τα meetings της δουλειάς, προσπαθούσα πάντα να βρω τρόπο και να μη χάσω ούτε ένα λεπτό του χρόνου που μπορούσα να έχω μαζί σας.

Και όταν ακόμη με ρωτήσατε γιατί οι άνθρωποι πεθαίνουν και πού πάνε και τι γίνεται και όταν εγώ μεγαλώσω θα πεθάνω και δεν θα ξαναδεί ποτέ ο ένας τον άλλον... Η απάντησή μου ήταν απόλυτα ήρεμη, σας είπα ότι θα πάω ψηλά στον ουρανό κοντά στο Θεό και θα είμαι εκεί να σας κοιτώ και να σας προσέχω από ψηλά. Δεν ξέρω αν ήταν αυτή η σωστή απάντηση, αλλά έκανα ότι καλύτερο μπορούσα αφού κάνεις δεν με είχε ρωτήσει κάτι τόσο σοβαρό μέχρι εκείνη τη στιγμή.

Όταν ξεκίνησα να σας θηλάζω, είχα άγνοια, δεν ήξερα τίποτα, δεν καταλάβαινα τι ακριβώς συνέβαινε. Ήταν πολύ περίεργα στην αρχή, αλλά μετά κατάλαβα πόσο πραγματικά εντυπωσιακή είναι όλη αυτή η διαδικασία.

Πω πω πόσες απαντήσεις σε περίεργες ερωτήσεις έχω δώσει! Είναι απίθανο το τι μπορεί να ρωτήσει ένα παιδί! Το βέβαιο είναι πως για κάποιες ερωτήσεις, δεν ήξερα καθόλου την απάντηση και το μόνο που έκανα ήταν να προσπαθήσω να σας πω την αλήθεια.

Για να είμαι ειλικρινής προσπαθώ και εγώ να καταλάβω πώς τα έκανα όλα αυτά. Προσπαθώ να καταλάβω πώς είναι το να είσαι μητέρα και αυτό το κάνω κάθε μέρα της ζωής μου.

Είναι δύσκολο, πολύ δύσκολο γιατί καμία δεν γεννιέται γνωρίζοντας την τέλεια απάντηση στην ερώτηση "γιατί". Δεν υπάρχουν οδηγίες.

Καθεμία τραβάει το δικό της μονοπάτι και ακολουθεί το δικό της δρόμο. Πρέπει όμως να ξέρεις να οδηγείς καλά, να στρίβεις σωστά στις απότομες στροφές για να μη χάσεις το δρόμο σου. Αυτή λοιπόν είναι η αλήθεια, δεν έχω ιδέα που πηγαίνω, προχωράω απλά και σταθερά στο δρόμο αυτό της ζωής και πραγματικά αυτή είναι η καλύτερη περιπέτεια της ζωής μου, η μητρότητα.

Σας ευχαριστώ που ήσασταν μαζί μου σε αυτή τη βόλτα.

Με αγάπη,

η μαμά σας!»

tags:


tags: