Γιάννης Αντετοκούνμπο: 9 ταχύρρυθμα μαθήματα που παραδίδει στο παιδί μου από την κορυφή του κόσμου!

Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο αναδείχθηκε σε MVP της χρονιάς στο NBA, βρίσκεται στην κορυφή του κόσμου και από εκεί ψηλά που βρίσκεται, παραδίδει μαθήματα ζωής, συμπεριφοράς, επιτυχίας και ανθρωπιάς. Αν και θα μπορούσε να μην το κάνει. Και να το πρώτο μάθημα.  Ο δικός μας Γιάννης, λοιπόν, είναι το πρότυπο που θέλω να έχει το παιδί μου: για την προσπάθεια του, για τη δύναμη του, για τους στόχους του, για τις αξίες του, για την ευαισθησία του, για το ότι δεν ξεχνάει από πού ξεκινησε, για τα όνειρα του που φτάνουν στον ουρανό έχοντας τα πόδια του γερά στη γη! Αυτά, και τα 9 "ταχύρρυθμα" μαθήματα που ακολουθούν είναι αυτά που θέλω να πάρει και ο δικός μου γιος από τον Giannis της καρδιάς μας.

από τη Μικαέλα Θεοφίλου

1. Να ονειρεύεται. Να μη σταματήσει ποτέ να ονειρεύεται. Ο Γιάννης πουλούσε πράγματα, από τα 6 ή τα 7 μου, ήταν πάντα στο δρόμο βοηθώντας τη μαμά και τον μπαμπά του να πουλήσουν ρολόγια, γυαλιά, CD και DVD. Ό,τι μπορούσαμε να βρούμε να πουλήσουμε. Και αυτό το έκανε μέχρι  τα 17 του. Η οικογένειά του – οι γονείς του και 4 παιδιά- έμενε σ’ ένα δωμάτιο στα Σεπόλια και με τον αδελφό του Θανάση, στο γήπεδο που τώρα έχει τη δική του ζωγραφιά μοιράζονταν ένα ζευγάρι αθλητικά παπούτσια για να μάθουν μπάσκετ. Οι δύσκολες συνθήκες ζωής του όμως δεν του στέρησαν ποτέ το όνειρο του. Το σημείο εκκίνησης της ζωής σου,  ποτέ δεν καθορίζει το μέλλον σου. Οπως τον συμβούλευε ο πατέρας του «πάντα να θέλεις περισσότερα, αλλά να μην είσαι άπληστος».

2. Να κάνει το όνειρό του στόχο. Να στοχεύει ψηλά και να δημιουργεί μικρούς στόχους μέχρι να πετύχει τον μεγαλύτερο. Και όταν πια τον πετύχει να θέτει τους επόμενους. Στην ομιλία του ως MVP ο Γιάννης ξεκαθάρισε: «Αυτό το βραβείο είναι μόνο η αρχή. Θέλω να πάρω και το πρωτάθλημα».

3. Να δουλεύει επάνω στο στόχο του. Τίποτα δεν γίνεται μαγικά. Θέλει υπομονή, επιμονή και προσπάθεια. Πολλή προσπάθεια. Πολλή δουλειά. Και μετά τη δουλειά, κι άλλη δουλειά. Κάποτε ο Γάννης είχει πει: «Ο,τι κι αν προσπαθώ να κάνω, πάντα προσπαθώ να το κάνω όσο πιο καλά μπορώ και προσπαθώ να είμαι πολύ καλός γιατί στο τέλος της ημέρας, αν δεν έχεις δουλέψει σκληρά, δεν θα έχεις φαγητό στο τραπέζι σου».

4.Να αγαπά αυτό που κάνει. Να το αγαπά πολύ με τον τρόπο που όταν μεγαλώσει θα ερωτευτεί δυνατά. Με ένα τρόπο που το επάγγελμά του να τον διασκεδάζει όπως το χόμπι του. Όπως δήλωσε κάποτε ο Γιάννης: «Παίζω μπάσκετ επειδή το αγαπώ, όπως το αγαπούσα όταν έπαιζα στις γειτονιές της Αθήνας. Δεν το κάνω για τα χρήματα ούτε για τη φήμη. Το κάνω επειδή το απολαμβάνω τόσο εγώ όσο και η οικογένειά μου». 

5. Να μάθει ότι η επιτυχία είναι η καλύτερη απάντηση γι’ αυτούς που σε αμφισβητούν. Ο Γιάννης και τα αδέλφια του βίωσαν τον ρατσισμό, το bullying, την αμφισβήτηση. Μέχρι την πρώτη του επιτυχία δεν είχε χαρτιά, δεν ανήκε σε καμία πατρίδα, δεν είχε τα δικαιώματα ενός Έλληνα πολίτη. Όταν όμως πέτυχε τα απέκτησε όλα. Κυρίως δε, θερμή υποδοχή από το ελληνικό κράτος, χαρτιά, ελληνική υπηκοότητα και πλήρη αποδοχή από την ελληνική κοινωνία.

6. Να δείχνει μεγαλοσύνη. Να ξέρει να συγχωρεί αυτούς που τον πλήγωσαν ή τον στεναχώρησαν. Όταν υπήρξε ένα ρατσιστικό μένος εναντίον εκείνου και του αδελφού του εκείνος δήλωσε:  «Είμαι παρά πολύ λυπημένος και απογοητευμένος. Αλλά δεν θα αφήσουμε τα αρνητικά σχόλια να αλλάξουν αυτη την οικογένεια και την αγάπη μας για την χώρα στην οποία μεγαλώσαμε. Εγώ και τα αδέρφια μου είμαστε Έλληνονιγηριανοι και σε όποιον αρέσει και θα συνεχίσουμε να εκπροσωπούμε και να μιλάμε με τα καλύτερα λόγια για την Πατρίδα μας».

7. Να μην ξεχνά από πού ξεκίνησε και ποιοί τον βοήθησαν. Αυτή τη στιγμή που ο Γιάννης βρίσκεται στην κορυφή του κόσμου ευχαρίστησε «τους Έλληνες και τους Νιγηριανούς που με στηρίζουν. Είναι 6 το πρωί στην Ελλάδα, αλλά ξέρω ότι είναι δίπλα μου γιατί μου στέλνουν μηνύματα». Επίσης ευχαρίστησε «τους συμπαίκτες μου, γιατί χρειάζεται περισσότερους από έναν παίκτη για να πετύχεις όσα πετύχαμε. Ευχαριστώ το τεχνικό τιμ που μας πίεζε για να βγάλουμε αυτό το αποτέλεσμα, όπως και την διοίκηση της ομάδας. Ημουν 18 χρονών στην Ελλάδα όταν με εμπιστεύτηκαν και με έφεραν εδώ». Γιατί όπως πάλι λέει ο  ίδιος: «Ποτέ δεν πρέπει να ξεχνάς από πού ξεκίνησες» και «Μεγαλώνοντας και διαπιστώνοντας πόσο δύσκολη ήταν η ζωή μου για εμένα και την οικογένειά μου, πάντα θα μένω ταπεινός».

8. Να νιώθει ευγνωμοσύνη για όσα του πρόσφεραν οι γονείς του  Στον πιο συγκινητικό ευχαριστήριο λόγο που έχει εκφωνήσει ποτέ, με δάκρια στα μάτια ευχαρίστησε τους γονείς του: «Θέλω να ευχαριστήσω τον πατέρα μου, ο οποίος δεν βρίσκεται κοντά μας. Πριν από δύο χρόνια είχα έναν στόχο, να γίνω ο κορυφαίος του πρωταθλήματος. Πάντα όταν περνάω στο παρκέ σκέφτομαι τον πατέρα μου, ο οποίος με πίεζε περισσότερο να γίνω καλύτερος και μου έλεγε ότι μόνο έτσι θα τα καταφέρω.
Ευχαριστώ και τα αδέρφια μου γιατί είναι εδώ μαζί μου και είναι τα πρότυπά μου. Σας αγαπώ. Οπως και την μητέρα μου. Δεν μπορείς να προβλέψεις το μέλλον σου και δεν μπορείς να το πιστέψεις, αν δεν έχεις ένα γονιό. Και η μητέρα μου είναι η κολόνα της οικογένειας. Η πραγματική ηρωίδα μου.

9. Και αν είσαι αγόρι... ή μεγαλύτερο αγόρι δεν είναι κακό να συγκινείσαι δημόσια. Και να κλάψεις. Γιατί και οι άντρες μπορούν, χρειάζεται, είναι οκ να κλαίνε. Γιατί όσο εκείνοι ξεσπάνε, «σπάνε», τα στερεότυπα.