Η Ημέρα της Μητέρας όταν δεν έχεις πια μαμά: Ένα γράμμα από μια «θυγατέρα χωρίς μάνα»

Σε όλες τις μαμάδες που έχασαν τις... μαμάδες τους. Τι σημαίνει η Hμέρα της μητέρας όταν έχετε χάσει τη δική σας μητέρα...

Η  Ημέρας της Μητέρας με γεμίζει πάντα με ένα αίσθημα ανησυχίας και θλίψης που ποτέ δεν ξεπεράστηκε πλήρως. Κάποια χρόνια είναι πιο ανεκτά, άλλα επώδυνα. Αν βρίσκεστε και εσείς σε φάση πένθους για την απώλεια της μητέρας σας, το παρακάτω κείμενο ίσως σας μιλήσει βαθιά.

Η απώλεια της μητέρας μου

Ήταν χειμώνας του 2008 όταν η μητέρα μου έφυγε από τη ζωή. Ήμουν 20 ετών, φοιτήτρια, και μόλις είχα επιστρέψει στο πανεπιστήμιο μετά τις χριστουγεννιάτικες διακοπές. Η μητέρα μου είχε πρόσφατα υποβληθεί σε υστερεκτομή και αντιμετώπιζε κάποιες επιπλοκές, φαινομενικά όχι σοβαρές.

Όμως ένα πρωινό του Φεβρουαρίου, στις 5 π.μ., ένα τηλεφώνημα από τον πατριό μου με ξύπνησε. Με προέτρεψε να γυρίσω πίσω, όσο πιο γρήγορα μπορούσα. Ήταν όμως ήδη αργά. Όταν έφτασα στο αεροδρόμιο, είχε ήδη φύγει. Εκείνη η εβδομάδα με βύθισε σε έναν πόνο που δεν ξεπέρασα ποτέ ολοκληρωτικά. Ο ξαφνικός θάνατός της διέλυσε προσωρινά την οικογένειά μας.

Πώς άλλαξε η Ημέρα της Μητέρας

Από τότε, κάθε Ημέρα της Μητέρας φέρνει μαζί της κύματα νοσταλγίας, πόνο και μια γλυκόπικρη θύμηση πως δεν έχω πια μητέρα. Για πολλές γυναίκες που έχουν χάσει τη μητέρα τους, η μέρα αυτή δεν είναι γιορτή αλλά υπενθύμιση μιας απουσίας.

Την ίδια στιγμή που άλλοι αγοράζουν δώρα, οργανώνουν γεύματα ή εκφράζουν ευγνωμοσύνη για τις σχέσεις τους με τις μητέρες τους, εμείς βιώνουμε μια πιο μοναχική εμπειρία. Μας ρωτούν συχνά πώς το διαχειριζόμαστε. Άλλες φορές απαντώ με χιούμορ ότι το ξέχασα τελείως. Άλλες, πιο ειλικρινά: «Είναι πάντα δύσκολο, ειδικά αυτή την εποχή. Απλώς συνεχίζω».

Όταν το πένθος μπαίνει στα όνειρα

Για χρόνια μετά τον θάνατό της, έβλεπα το ίδιο όνειρο: έβλεπα τη μητέρα μου σε δημόσιο χώρο, έτρεχα να την προλάβω, τη φώναζα — αλλά δεν προλάβαινα ποτέ. Ώσπου μια μέρα, την είδα καθισμένη σε έναν καναπέ. Της μίλησα. Μου είπε πως δεν με είχε εγκαταλείψει ποτέ. Ήταν πάντα εκεί. Όταν ξύπνησα, κάτι μέσα μου είχε αλλάξει. Είχα βρει λίγη γαλήνη.

Ζώντας χωρίς τη μητέρα σου

Η απώλεια της μητέρας είναι μοναδική. Δεν πρόκειται απλώς για την απουσία της φυσικής παρουσίας, αλλά για την αίσθηση ότι είμαστε ορφανές, στερημένες από εκείνη τη βαθιά, διαρκή φροντίδα που προσφέρει μια μητέρα. Στην αρχή, προσπάθησα να «δανειστώ» τις μητέρες άλλων: φίλες μου με καλούσαν να γιορτάσουμε μαζί με τις δικές τους μητέρες. Αυτό με ανακούφιζε. Σήμερα όμως, δεν το χρειάζομαι τόσο.

Το αποτύπωμά της μέσα μου

Πλέον βρίσκω παρηγοριά όταν κοιτώ στον καθρέφτη και διακρίνω τα χαρακτηριστικά της στο πρόσωπό μου. Την κουβαλώ μέσα μου, σε κάθε λέξη που λέω στους φοιτητές μου, σε κάθε χειρονομία. Είχα φανταστεί πως αν αποκτούσα κόρη, θα την ονόμαζα με το όνομα της μητέρας μου, προς τιμήν της γιαγιάς της.

Δεν έγινα μητέρα, αλλά αναγνωρίζω πως όσες είναι μητέρες χωρίς να έχουν πλέον τη δική τους, αντιμετωπίζουν μια πρόκληση γεμάτη γλύκα: να περάσουν στο παιδί τους τη στοργή που έλαβαν οι ίδιες.

Πώς να τιμήσεις τη μητέρα σου

Η Ημέρα της Μητέρας μπορεί να γίνει γέφυρα ανάμεσα σε εσένα και εκείνη. Μπορείς να:

• Θυμηθείς και να γιορτάσεις τις αρετές της που σε ενδυναμώνουν.
• Συλλέξεις ιστορίες από τη ζωή της.
• Κάνεις κάτι όμορφο προς τιμήν της εκείνη την ημέρα.
• Φτιάξεις ένα μικρό εικονοστάσι στο σπίτι σου, με φωτογραφία, κερί και κάτι δικό της.

Προσωπικά, έχω έναν μικρό χώρο με κοσμήματά της. Κάποιες μέρες φοράω τα δαχτυλίδια της και την παίρνω μαζί μου στον κόσμο.

Από μία "θυγατέρα χωρίς μάνα" σε όλες τις άλλες: Κρατήστε τις πιο όμορφες μνήμες ζωντανές. Είναι ο πιο τρυφερός τρόπος να συνεχίζετε να τις αγαπάτε.

Πηγή: Motherly