Ύπνος και παιδί: Οι... περιπέτειες μιας μητέρας

Κάποιοι γονείς ακολουθούν πιστά συγκεκριμένο πρόγραμμα ύπνου για τα παιδιά τους. Και δεν παρεκκλίνουν ούτε όταν έχουν φίλους ή βλέπουν κάποια σειρά στην τηλεόραση. Ωστόσο δεν είναι πάντα εύκολο να εφαρμόσεις την καθημερινή ρουτίνα.

Από την Άννα Ζανιδάκη

Σε μια εποχή που υπάρχουν τόσα πολλά να πω για τον παιδικό ύπνο, έχω να μοιραστώ μια αλήθεια που μπορεί να είναι αμφιλεγόμενη για πολλούς γονείς: δεν έχω την «τέλεια» ώρα ύπνου για το παιδί μου. Προσπάθησα να ξεκινήσω με μια χαλαρωτική νυχτερινή ρουτίνα, και ειλικρινά, το κράτησα για αρκετό καιρό. Βασικά ακόμα προσπαθώ.

Το να βοηθάτε το μωρό σας να κοιμάται καλύτερα είναι σαν να εισάγετε οποιαδήποτε νέα δεξιότητα. Χρειάζεται χρόνος, συνέπεια και ευελιξία.

Πηγαίνουμε για μια βραδινή βόλτα μετά το δείπνο για να χαλαρώσουμε, επιστρέφουμε σπίτι για μπάνιο, διαβάζουμε μια ιστορία πριν τον ύπνο και χαμηλώνουμε τα φώτα για να δημιουργήσουμε μια ατμόσφαιρα πριν τον ύπνο. Αλλά όσο «τέλειο» και αν ακούγεται αυτό (και όσο και αν λειτουργεί για πολλούς γονείς), δεν είναι πάντα εύκολο να ακολουθήσουμε το πρόγραμμα.

Κάποιες φορές δεν υπακούει, αρνείται παντελώς κάθε είδους δομή. Παίζει όσο θέλει και πέφτει όταν εξαντληθεί. Μερικές φορές, οι προσπάθειές μου να τον βάλω στο κρεβάτι με αποκοιμίζουν - και σε τέτοιες στιγμές νιώθω σαν να έχω αποτύχει σε ένα άλλο πράγμα, στη μητρότητα.

Το να παραδεχτώ την αλήθεια για την ώρα του ύπνου του παιδιού μου ήταν στην πραγματικότητα αρκετά δύσκολο για μένα. Μερικές φορές θέλω τόσο πολύ να ταιριάζω με τις μαμάδες των οποίων τα παιδιά κοιμούνται όλη τη νύχτα.

Όταν με ρωτούν πότε είναι η ώρα του ύπνου του παιδιού μου, θέλω να μπορώ να πω ένα σταθερό «7 μ.μ.». ως απάντησή μου. Αλλά η πραγματικότητα της ζωής μας είναι ότι δεν υπάρχει συνεπής ώρα. Κάποια βράδια θα κοιμάται στις 8 μ.μ. και θα ξυπνήσει στις 6 το πρωί. Άλλα βράδια, θα πάει για ύπνο στις 7:30 μ.μ. , θα ξυπνήσει στις 10 μ.μ. και θα είναι τόσο ζωηρό, σαν να μην υπάρχει αύριο.

Ίσως μια μέρα το παιδί μου να υιοθετήσει κάποια «τέλεια» ρουτίνα, αλλά σήμερα δεν είναι εκείνη η μέρα.

Κάθε βράδυ, προσπαθώ να είμαι υπομονετική και συνεπής με τη ρουτίνα - όσο κι αν μου αντιστέκεται.

Για τόσο καιρό, ζήλευα τους γονείς που μπορούσαν να βάλουν τα παιδιά τους μια συγκεκριμένη ώρα κάθε βράδυ για ύπνο και να έχουν χρόνο για τον εαυτό τους πριν κοιμηθούν. Σπάνια βρίσκω αυτόν τον ελεύθερο χρόνο, αλλά μαθαίνω. Δοκίμασα συμβουλές εκπαίδευσης ύπνου στο Google. Ο σύζυγός μου έχει προσπαθήσει να αναλάβει όταν γυρίζει σπίτι από τη δουλειά κάθε βράδυ. Δοκίμασα να διαβάσω συμβουλές μέσω μιας εφαρμογής για μωρά. Κι όμως όλα αυτά φαίνονται ακόμη χωρίς αποτέλεσμα.

Σκεφτόμουν ότι ίσως οφείλεται σε κάτι που κάνω λάθος ως μητέρα

Ίσως δεν είμαι τόσο καλή με το να επιβάλλω ένα πρόγραμμα. Ίσως υποχωρώ πολύ εύκολα όταν επιμένει να μείνει ξύπνιο. Ίσως νιώθω ηττημένη πολύ γρήγορα.

Αλλά όποιος και αν είναι ο λόγος, ακόμα κι αν σίγουρα φταίω εγώ, αυτή τη στιγμή μαθαίνω να είμαι εντάξει με την ασυνεπή ώρα ύπνου του γιου μου. Γιατί ξέρω ότι κάθε μέρα προσπαθώ το καλύτερό μου. Και μερικές μέρες, το καλύτερό μου είναι να το κρατήσω μέχρι να ενδώσει και να αποκοιμηθεί στην αγκαλιά μου. Άλλες μέρες, τον αφήνω να τρέχει έξω από το δωμάτιό του μέχρι να τρίψει τα νυσταγμένα μάτια του και να συρθεί στο κρεβάτι του.

Ίσως μια μέρα το παιδί μου να υιοθετήσει κάποια «τέλεια» ρουτίνα, αλλά σήμερα δεν είναι εκείνη η μέρα. Είναι αυτό που είναι προς το παρόν - και αυτό είναι απολύτως εντάξει.