Κώστας Αποστολάκης: Δεν θεωρώ ότι είμαι φτιαγμένος για γονιός αλλά προσπαθώ

Δημοσιεύθηκε στις | Τελευταία Ενημέρωση

Ο Κώστας Αποστολάκης αναφέρθηκεε στη στήλη Μπαμπά Μίλα της εκπομπής Μαμά-δες, στην στροφή του προς την πίστη, που άλλαξε τη ζωή του μετά από κάτι σημαντικό που βίωσε. Την κόρη του και τα διδάγματα που θέλει να της περάσει, αλλά και για την σχέση του με την πρώην σύζυγο του, Αμέλια Αναστασάκη.

Ο γνωστός ηθοποιός, μεταξύ άλλων, μίλησε με λόγια καρδιάς για την συνειδητή απόφαση να αλλάξει τον τρόπο ζωής και καθημερινότητας που είχε μέχρι και πριν από τρία χρόνια.


«Πριν από τρία χρόνια που ζήτησα βοήθεια, γονάτισα και έκλαψα πάρα πολύ, ενώ δεν είχα πάει ούτε για να εξομολογηθώ, ούτε για να ανάψω κερί, ούτε για να μεταλάβω. Ζήτησα βοήθεια από τον Θεό και η βοήθεια αυτή ήρθε σε 30 δευτερόλεπτα. Αυτό που μου συνέβη ήταν πως δεν μου άρεσε ο τρόπος ζωής μου, κουράστηκε η ψυχή μου από αυτά τα πράγματα που έκανα, δεν ταίριαζε η ψυχή μου σε αυτά. Δηλαδή, η ψυχή μπυ ένιωθε άδεια και σαν να την χαράκωνε συνέχεια ένα νυστέρι. Αυτό λοιπόν, το πράγμα λύθηκε σε 30 δευτερόλεπτα», εξήγησε ο Κώστας Αποστολάκης για την πρώτη φορά που προσευχήθηκε για βοήθεια.

Εξήγησε ωστόσο, πως η προσευχή για εκείνον δεν είναι απλά μια έκκληση για βοήθεια, αλλά κάτι που πρεπει να τηρείται σε καθημερινή βάση. «Αυτό είναι κάτι το οποίο όμως υπάρχει η ανάγκη να τηρείται όπως τηρείται το καθημερινό φαγητό. Αν δεν κάνω κάθε μέρα την προσευχή μου είναι σαν να μου πεις ότι δεν θα φας για δυο μέρες φαί», δήλωσε.

Τέλος, μίλησε για το παιδί του και ανέφερε πως προσπαθεί με τον τρόπο του να του μεταλαμπαδεύσει την πίστη του. «Νομίζω πως η μεγαλύτερη αποστολή του ανθρώπου είναι να γίνει γονιός», είπε.

«Φυσικά, προσπαθώ να μεταλαμπαδεύσω την πίστη στο παιδί μου, αλλά δεν γίνεται να την μεταλαμπαδεύσεις με τον τρόπο ότι "θα κάνεις αυτό που σου λέω εγώ", γιατί η ανθρώπινη ψυχολογία είναι πολύ αντιδραστική. Όταν πας λοιπόν, κάτι να το φορέσεις και δεν του μπαίνει, σίγουρα δεν θα είναι στο νούμερο του ό,τι νούμερο κι αν φοράει. Με ρώτησε μια μέρα η κόρη μου, που είναι 11 ετών "μπαμπά πως γίνεται ο Χριστός πηγαίνει σε όλους τους ανθρώπους την ώρα που προσεύχονται;».

Εκμυστηρεύτηκε, επίσης και τις αγωνίες που έχει για την κόρη του. «Έχω προσδοκίες, να γίνει ένας υπέροχος άνθρωπος στην κοινωνία. Τα παιδιά δεν είναι δικά μας είναι της κοινωνίας. Όταν μεγαλώνουν θα βγουν στην κοινωνία. Εγώ είμαι επιτετραμμένος να την προσέχω μέχρι να βγει στην κοινωνία. Να έχει μια καλή εργασία να μπορέσει να ζήσει. Να ακολουθήσει ένα πράγμα που την αφορά, που την γεμίζει» είπε, σημειώνοντας ότι με τη μαμά της κόρης του έχουν μια ωραία σχέση παρότι έχουν χωρίσει.

Στη συνέχεια περιέγραψε μια μέρα με την κόρη του: «Την Παρασκευή πάω και την παίρνω από το σχολείο και πάμε μια βόλτα να φάμε ή να περπατήσουμε, μετά πάμε θέατρο. Έρχεται με βλέπει, έχει φάει στη... μάπα 19 παραστάσεις. Τώρα έχει αρχίσει να της αρέσει να βλέπεις τις παραστάσεις από τα παρασκήνια και όχι από μπροστά από τις θέσεις. Δεν την ενθουσιάζει η έκθεση στον κόσμο δεν νομίζω να γίνει ηθοποιός».

«Όταν κάνει κάποιος ένα παιδί είναι το πριν και το μετά. Αλλάζει η ζωή σου, γλυκαίνει... Όχι ότι όλοι είναι φτιαγμένοι για γονείς. Αλλάζει η ζωή σου και η αποστολή σου. Εγώ δεν θεωρώ ότι είμαι φτιαγμένος για γονιός αλλά προσπαθώ να προσαρμοστώ. Ο γονιός είναι κάτι που είναι αφιερωματικό, η Αμέλια είναι η απόλυτη μητέρα. Είναι υπέροχη ως μητέρα. Δεν είμαστε όλοι για να γίνουμε γονείς. Αλλά όποιος κάνει είναι το πριν και το μετά... »