Γιατί είναι καλό να αποφεύγουμε την φράση «Πρόσεχε» & πώς μπορούμε να την αντικαταστήσουμε

Ξαπλώνουμε το βράδυ στο κρεβάτι μας, κλείνουμε τα μάτια μας και ασυνείδητα πολλές φορές κάνουμε έναν απολογισμό της ημέρας μας και «προετοιμαζόμαστε» για την επόμενη. «Περνάμε από κόσκινο» την συμπεριφορά μας, τι είπαμε, τι κάναμε, πώς φερθήκαμε και στα πλαίσια αυτού του απολογισμού θα μπορούσαμε να αναρωτηθούμε ποια είναι η ατάκα που είπαμε πιο πολλές φορές μες την ημέρα στα παιδιά μας… Κατά πάσα πιθανότητα στις πρώτες τρεις θέσεις, αν όχι στην πρώτη, έρχεται η ατάκα «Πρόσεχε».

από τη Χρυσούλα Σπυράτου

Εκ πρώτης όψεως αυτό δεν είναι κακό γιατί απλά προσπαθούμε να προστατεύσουμε το παιδί μας, αλλά και τους γύρω μας. Το να λέμε όμως συνεχώς στο παιδί μας να προσέχει δεν του επιτρέπει να κάνει λάθη και να ρισκάρει

. Γινόμαστε «γονείς ελικόπτερα» (helicopter parenting είναι ο όρος στα αγγλικά) δηλαδή «παρακολουθούμε» συνεχώς κάθε πτυχή της ζωής του παιδιού μας και γινόμαστε υπερπροστατευτικοί.
Όπως εξηγεί και η Jamie Glowacki, σύμβουλος γονέων, «το να παίρνει κανείς ένα ρίσκο ορισμένες φορές συνεπάγεται ότι θα αποτύχει.

Αν παίζεις, όμως,διαρκώς εκ του ασφαλούς και δεν ρισκάρεις, στην πορεία το ενδεχόμενο να κάνεις λάθος μπορεί να σε παραλύσει. Φοβάσαι το να κάνεις λάθος, φοβάσαι την αποτυχία. Και αυτό είναι κάτι που θα συνοδεύει έναν άνθρωπο για όλη του τη ζωή».

Το να φωνάζετε λοιπόν συνεχώς στο παιδί σας να προσέχει, το κάνει να νιώθει πως δεν έχετε εμπιστοσύνη στην κρίση του ή ότι υπάρχουν κρυμμένοι κίνδυνοι που μόνο ένας ενήλικας μπορεί να διακρίνει. Και κάπως έτσι το παιδί αρχίζει να αμφισβητεί τον εαυτό του αλλά και να αποκτά προβλήματα άγχους, όπως δείχνουν έρευνες για την συναισθηματική υγεία του Πανεπιστημίου Macquarie.

Τι γίνεται όμως στην περίπτωση που βλέπουμε ότι το παιδί πάει όντως να χτυπήσει; Φυσικά σε ορισμένες περιπτώσεις ένα «Πρόσεχε!» είναι απαραίτητο, για παράδειγμα όταν περπατά αμέριμνο στο πάρκινγκ του σούπερ- μάρκετ.

«Τις περισσότερες φορές όμως θα εκπλαγείτε από το πόσο πιο ικανά από ότι πιστεύουμε είναι τα παιδιά μας. Μπορούν να αντιληφθούν το ρίσκο πολύ καλύτερα από ότι υποθέτουμε. Σίγουρα θα κάνουν λάθη αλλά οι επιτυχίες που θα σημειώσουν θα είναι τελικά πολύ περισσότερες», αναφέρει η J. Glowacki.

Τίποτα από αυτά δεν γίνεται φυσικά εσκεμμένα. Όταν είστε στην παιδική χαρά και φωνάζετε στο παιδί σας «Πρόσεχε» δεν είναι ότι προσπαθείτε να εμποδίσετε την εξέλιξή του, προσπαθείτε απλά να περιορίσετε τον κίνδυνο.

Την επόμενη φορά λοιπόν, που θα νιώσετε την ανάγκη να φωνάξετε «Πρόσεχε», δοκιμάστε να χρησιμοποιήσετε κάτι από τα παρακάτω ώστε και να περιορίσετε τον κίνδυνο αλλά και να αποκτήσει το παιδί σας αντίληψη.

• Να θυμάσαι ότι το μαχαίρι είναι κοφτερό και δίπλα σου κάθεται η αδελφή σου…
• Παρατήρησε ότι αυτές οι πέτρες γλιστράνε/ ότι το ποτήρι είναι ξέχειλο…
• Πώς σκέφτεσαι να κατέβεις ή να σκαρφαλώσεις…
• Τι λες να κάνεις με αυτό το ξύλο…
• Πάρε το χρόνο σου, μη βιάζεσαι…
• Είμαι εδώ αν με χρειαστείς
• Δοκίμασε να χρησιμοποιήσεις τα πόδια- χέρια σου…
• Νιώθεις φοβισμένος, ενθουσιασμένος, ασφαλής, κουρασμένος;