4ος μήνας

Δημοσιεύθηκε στις | Τελευταία Ενημέρωση

Ημέρα Παρασκευή και ώρα 17:30΄. Διανύω τον τέταρτο μήνα της εγκυμοσύνης και όλα αυτά που τελικά λένε ότι μετά τo πρώτο τρίμηνο κάποια πράγματα αλλάζουν δραστικά ισχύουν όντως.

Η υπερβολική υπνηλία υποχώρησε, το ίδιο και οι έντονες λιγούρες.


Ετοιμαζόμαστε για το ραντεβού του μήνα με τον γιατρό.

Η αλήθεια είναι ότι είμαι αρκετά χαλαρή στις εξετάσεις και στους υπερήχους και σε αυτό συμβάλλει αρκετά τόσο ο Μάνος όσο και ο γιατρός μου.

Ξεκινάμε για το ιατρείο και η κίνηση είναι υπερβολική. Μετά κόπων και βασάνων τελικά παρκάρουμε και ανεβαίνουμε στο γιατρό.

Ετοιμάζομαι για την εξέταση, χαλαρώνω και ο Μάνος παίρνει γρήγορα θέση με την κάμερα ώστε να αποθανατίσουμε την στιγμή.

Ύστερα από λίγα λεπτά σιγής, ο γιατρός αρχίζει να μας κάνει αναλυτική περιγραφή του τι βλέπουμε στην οθόνη.

- Λοιπόν Μανώλη εδώ βλέπουμε το δεξί χεράκι, το αριστερό χεράκι, τη μυτούλα, τα ματάκια, ένα ποδαράκι, δύο ποδαράκια και ένα τρίτο ποδαράκι λίγο μικρότερο.

Ακολούθησαν λίγα δευτερόλεπτα σιωπής και αμέσως πήρα το λόγο.

- Δηλαδή γιατρέ μου τι εννοείτε τρίτο ποδαράκι??? (Πάγωσα περιμένοντας την απάντηση, σημειωτέων ότι ο γιατρός έχει απίστευτο χιούμορ, οπότε φαντάστηκα ότι έχει να κάνει με κάποιου είδους αστείο, μάλλον με πειράζει σκέφτηκα... ναι ναι σίγουρα μου κάνει πλάκα!).

- Ναι πράγματι, τώρα είμαι σίγουρος μου απαντάει υπάρχει ένα τρίτο ποδαράκι ενδιάμεσα από τα άλλα δύο λίγο μικρότερο φυσικά  και είναι πλέον επίσημο!

- Αφού το επεξεργάστηκα για λίγο στον σκληρό δίσκο... συνειδητοποίησα ότι τελικά θα κάνουμε αγοράκι!!!!

Δεν έχω λόγια να περιγράψω τη χαρά μου και τη συγκίνηση εκείνη τη στιγμή στη θέα του μπέμπη. Στην συνέχεια νιώθω απερίγραπτα συναισθήματα σε συνδυασμό με απέραντη ευτυχία βλέποντας τον αντρούλη μου να λάμπει από χαρά και η επιθυμία μας να αποκτήσουμε αγοράκι τελικά να γίνεται πραγματικότητα. Γρήγορα Μάνο μου του είπα πειράζονταν τον.. από αύριο σε περιμένει δουλειά. Αλλαγή χρώματος στο παιδικό δωμάτιο από ροζ σε γαλάζιο. Γέλια ακολούθησαν από όλους μας.

Και να φανταστεί κανείς πως μόλις χθες με ρώτησε ...

- Μαριζούλα αν πάμε αύριο στο γιατρό και μας πει ότι τελικά δεν είναι κοριτσάκι αλλά αγοράκι, θα στεναχωρηθείς?

- Φυσικά και όχι απαντάω χωρίς σκέψη ( αν και είχα δεχτεί την πιθανότητα τελικά να είναι κορίτσι) είναι το ΜΩΡΟ ΜΑΣ και αυτό είναι κάτι που δεν μπορεί να αλλάξει από μήνα σε μήνα! Το θέλω το ίδιο και το λατρεύω είδη, είτε είναι αγόρι είτε είναι κορίτσι.Μόνο γέρο θέλω να είναι και καλότυχο!

Τελικά η διαίσθηση του βγήκε αληθινή σκέφτομαι τώρα...

Στο δρόμο της επιστροφής  ως συνήθως τα τηλέφωνα πήραν φωτιά, με πρώτους τους γονείς μας που έμειναν με το ακουστικό στο χέρι από την αλλαγή του φύλου. Ακολούθησε τηλέφωνο στους κουμπάρους μας , όπου τους ξεκαθάρισα ότι η κουμπαριά ισχύει, αλλά το συμπεθεριό ακυρώνεται λόγω αλλαγής σχεδίων... (έχουν και εκείνοι ένα αγοράκι)!

Τους στείλαμε με λίγα λόγια όλους με τα καινούρια , συγκλονιστικά αλλά και συγχρόνως υπέροχα νέα.

Ένα έχω να πω με βεβαιότητα...Δεν θυμάμαι στα 9 χρόνια που είμαστε μαζί με τον Μάνο μου, με εξαίρεση τον γάμο μας, να τον έχω δει τόσο ευτυχισμένο, συγκινημένο και χαρούμενο!

Αυτό τα λέει όλα.....

4ος μήνας

Φωτό με φουσκωμένη ήδη την κοιλίτσα