«Ευχαριστώ τους γονείς μου που χώρισαν αλλά πάντα έμειναν ενωμένοι ως γονείς»

Η Μαίρη μας διηγείται τη ζωή της με δύο χωρισμένους γονείς και την ευγνωμοσύνη που νιώθει απέναντί τους για την υπέροχη σχέση που κράτησαν οι δυο τους, για χάρη των δυο παιδιών τους.

«Οι γονείς μου χώρισαν όταν ήμουν 10 ετών. Μας φώναξαν μία μέρα, εμένα και τον μεγάλο μου αδερφό και μας το είπαν μαζί. Μας είπαν ότι πάντα θα κάνουν ό,τι καλύτερο μπορούν για μας, ακόμα κι αν ήταν δύσκολο.

Ήμουν σοκαρισμένη, αλλά φυσικά και πολύ λυπημένη! Η ζωή μας άλλαξε εντελώς μετά από αυτό, όλοι μετακομίσαμε σε άλλα σπίτια και διαμερίσματα και είχαμε ένα μηνιαίο πρόγραμμα για το πότε θα συναντηθούμε με τον μπαμπά μας.

Ήμουν αρκετά ήρεμη με όλα αυτά. Έβλεπα τους γονείς μου να οργανώνονται και να τα έχουν όλα υπό έλεγχο. Τώρα ξέρω ότι τα πράγματα δεν ήταν ακριβώς έτσι, αλλά έβλεπα και τους δύο ικανοποιημένους και το πίστευα.

Από την αρχή περνούσαμε τις μέρες των γιορτών, Χριστούγεννα, Πρωτοχρονιά και Πάσχα, όλοι μαζί. Ο μπαμπάς μου ερχόταν στο σπίτι της μαμάς για τα γενέθλια και τις γιορτές μας. Πάντα το πρωί των Χριστουγέννων ο μπαμπάς ερχόταν για το εορταστικό τραπέζι και ανοίγαμε τα δώρα όλοι μαζί. Πηγαίναμε όλοι μαζί στο γήπεδο όταν ο αδερφός μου είχε αγώνα με την ομάδα του και στην συναυλία του πιάνου που συμμετείχα. Όλοι ήταν παρόντες στην ορκωμοσία μου στο Πανεπιστήμιο.

Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπήρχαν εντάσεις ή ότι ήταν όλα τέλεια. Ωστόσο, ήξερα ότι οι γονείς μου φρόντιζαν το δικό μας καλό και προσπαθούσαν σκληρά για τα παιδιά τους. Το ήξερα από τον τρόπο που αντιμετώπιζε ο ένας τον άλλο μπροστά μας.

Ο πατέρας μου ξαναπαντρεύτηκε λίγο αφότου τελείωσα το πανεπιστήμιο. Εγώ είχα παντρευτεί λίγο νωρίτερα. Και οι τρεις γονείς μου, η μητέρα μου, ο πατέρας μου και η γυναίκα του, ήταν στο γάμο μου και έχουμε μία φωτογραφία όλοι μαζί. Η σκέψη ότι οι δυο τους δεν τα πάνε καλά δεν μου πέρασε ποτέ από το μυαλό, ήξερα ότι και οι δύο είναι πολιτισμένοι άνθρωποι.

Μετά το γάμο μου, ο πατέρας μου μετακόμισε σε άλλη πόλη. Πολλές φορές ήθελα να μπορούσα να τους επισκεφτώ όλους μαζί την ίδια στιγμή ή να τηλεφωνήσω σε ένα σπίτι και όχι σε δύο για να δω τι κάνουν και να μιλήσω μαζί τους. Θα μπορούσε να είναι δύσκολο να κανονίσουμε μία συνάντηση και να αφιερώσω ίδιο χρόνο και στους δύο, αλλά το καταφέραμε και λειτουργεί.

Όταν γέννησα το γιο μου και την κόρη μου και οι τρεις παππουδο-γιαγιάδες ήταν εκεί για να βοηθήσουν, και οι τρεις ήταν ενεργοί στη ζωή τους. Μπορώ να στείλω ένα ομαδικό μήνυμα στη μαμά, στο μπαμπά και στη μητριά μου για την πρώτη μέρα της μικρής στο δημοτικό σχολείο ή την αποκριάτικη στολή που φόρεσε ο μικρός. Μπορώ να τους στείλω κάθε είδους μηνύματα χωρίς να ανησυχώ μήπως κάποιος νιώσει αμήχανα.

Δεν είχα πραγματικά σκεφτεί πόσο όμορφο διαζύγιο συνέχιζαν να έχουν οι γονείς μου, μέχρι πριν λίγους μήνες, που πέθανε ο παππούς μου, ο πατέρας της μαμάς μου.

Ήμουν εκεί, στα 38 μου, καθισμένη σε μία καρέκλα στην εκκλησία την ημέρα της κηδείας. Ήταν εκεί ο πατέρας μου, η μητριά μου, ο ετεροθαλής αδερφός μου, η μητέρα του πατέρα μου και οι αδερφές του πατέρα μου. Ήμουν τόσο συγκινημένη που τους είδα όλους εκεί, να στηρίζουν εμένα και τον αδερφό μου, αλλά και να αποδεικνύουν ότι το διαζύγιο δεν διέλυσε τη σχέση των δύο οικογενειών. Άκουσα τη μαμά μου που είπε σε όλους να καθίσουν «μπροστά μαζί με την οικογένεια».

Οι γονείς μου έχουν χωρίσει σχεδόν 30 χρόνια και προσπαθούν να έχουν μία καλή σχέση μετά το διαζύγιο. Μπορώ πια, κοιτώντας πίσω, να τους ευχαριστήσω ειλικρινά για το ότι κράτησαν το λόγο τους και έκαναν ό,τι καλύτερο μπορούσαν για τα παιδιά τους και τώρα για τα εγγόνια τους. Ξέρω ότι δεν ήταν πάντα εύκολο. Αισθάνομαι τόσο μεγάλη αγάπη μέσα μου για όλα όσα κάνουν για να διατηρήσουν την σχέση τους σωστή για χάρη μας. Χώρισαν με τον πιο σωστό τρόπο, δούλεψαν σκληρά για να φτιάξουν μία ωραία σχέση, παρά το χάος και το πόνο που υπήρχε, και είναι κάτι που εγώ θα σας ευχαριστώ πάντα γι’ αυτό».

Μαίρη