"Εσένα, μαμά, που ξυπνάς στη μέση της νύχτας, σε καταλαβαίνω απόλυτα"!

Η Αθανασία, μητέρα τριών παιδιών, αποφάσισε να μοιραστεί το πρόβλημα που έχει με τον γιο της, με τις άλλες μητέρες, για να τους δώσει δύναμη και να τους δείξει ότι όλες περνάνε τα ίδια.

«Σε σένα μαμά που είσαι ξύπνια στη μέση της νύχτας,

Εάν είσαι και εσύ μία από τις πολλές μαμάδες που το μικρό τους αγγελούδι δεν μπορεί να κοιμηθεί κατά τη διάρκεια της νύχτας, καταλαβαίνω απόλυτα το πως νιώθεις. Περνάω ακριβώς το ίδιο.

Τα δύο πρώτα παιδιά μου κοιμούνται πραγματικά σαν πουλάκια, το τρίτο παιδί μου όμως είναι τελείως διαφορετικό. Δεν έχει κοιμηθεί κανένα βράδυ από τη μέρα που γεννήθηκε και αυτή τη στιγμή είναι 16 μηνών. Τα κάνω όλα όπως πρέπει, δεν μπορώ να καταλάβω τι πάει λάθος μαζί του. Το βάζω στο κρεβάτι του όταν αρχίζει να νυστάζει, ενώ είναι ξύπνιο, ώστε να κοιμηθεί. Το δωμάτιο του είναι σκοτεινό και στο σπίτι κάνουμε όλοι ησυχία.

Το πρόβλημα όμως παραμένει: Όταν ξυπνάει τη νύχτα, με θέλει δίπλα του. Κλαίει μέχρι να ξεσηκώσει τους πάντες.

Χθες το βράδυ ο μικρός ξύπνησε γύρω στις 3.30 τα ξημερώματα. Στριφογύρισε για λίγο στο κρεβάτι του και έπειτα άρχισε να κλαίει, έτσι τον μετέφερα από την κούνια του στο διπλό μας κρεβάτι, δίπλα μου. Έμεινε για λίγο ήσυχος αλλά μετά από 5 λεπτά άρχισε να κλαίει και ήθελε να φύγει από το κρεβάτι, εγώ του είπα ότι δεν θα γίνει αυτό που θέλει και άρχισε να φωνάζει ακόμα πιο δυνατά και να χτυπιέται στο κρεβάτι, μέχρι που τελικά έκανε εμετό.

Ήταν 4.30 το πρωί. Άλλαξα τα σεντόνια, το γιο μου και τα δικά μου ρούχα και έπειτα ξαπλώσαμε ξανά στο κρεβάτι. Γύρω στις 5 προσπάθησα να τον μεταφέρω πίσω στο κρεβάτι του, αλλά δεν ήθελε και τον επέστρεψα στο κρεβάτι, οπού στριφογύρισε χωρίς να τον έχει πάρει ο ύπνος ούτε λεπτό μέχρι εκείνη την ώρα.

Τελικά μετά τις 6 αποφάσισε να κοιμηθεί και λίγο μετά τον μετέφερα στο κρεβάτι του και επέστρεψα κι ‘γω στο δικό μου στις μύτες των ποδιών.

Κατάφερα λοιπόν να κοιμηθώ και να ξεκουραστώ, για λίγο, μέχρι τις 7 που χτύπησε το ξυπνητήρι. Δυστυχώς η χθεσινή νύχτα δεν ήταν η μοναδική, αυτό είναι ένα αρκετά συχνό περιστατικό. Αυτή είναι η ζωή μας στο σπίτι με ένα μωρό, που δεν θέλει να κοιμηθεί.

Αυτό είναι που θέλω να ξέρετε μαμάδες εκεί έξω:

Αν ξενυχτάτε πάνω από τα μωρά σας που δεν θέλουν να κοιμηθούν, δεν είστε μόνες.

Είναι πολύ συχνό τα μωρά να ξυπνούν κατά τη διάρκεια της νύχτας. Αν εκείνη την ώρα αισθάνεστε σαν να είστε η μοναδική μητέρα που περνά κάτι τέτοιο, πιστέψτε με, δεν είναι έτσι.

Υπάρχουν μητέρες σαν και σας σε όλο τον κόσμο. Μητέρες που ξενυχτούν πάνω από το μωρό τους. Μητέρες που έχουν στην αγκαλιά τους το μωρό τους όλο το βράδυ ή το κουνούν στη κούνια του μέχρι να κοιμηθεί. Μητέρες που δεν κοιμούνται λεπτό ή σηκώνονται κάθε τρεις και λίγο από το κρεβάτι τους για να κοιμίσουν το μωρό που κλαίει.

Οι περισσότερες σηκώνονται μία φορά κατά τη διάρκεια της νύχτας, ταΐζουν και έπειτα κοιμίζουν το μωρό τους και επιστρέφουν στο κρεβάτι τους. Αλλά υπάρχουμε και εμείς που περνάμε λίγο πιο δύσκολα τα βράδια μας.

Υπάρχουν επίσης οι μητέρες που κοιμούνται ήσυχες τα βράδια γιατί τα μωρά δεν ξυπνούν καθόλου για να φάνε μέσα στη νύχτα ή μητέρες που έχουν μεγαλύτερης ηλικίας παιδιά και δεν ξυπνούν πλέον τη νύχτα.

Θέλω λοιπόν να θυμάστε ότι μία φάση είναι και θα περάσει. Δεν θα είναι η ζωή σας έτσι για πάντα.

Μία μέρα θα συνειδητοποιήσετε ότι το μωρό σας δεν σας έχει ανάγκη πια τη νύχτα και όλα θα μπουν στους κανονικούς τους ρυθμούς. Και ενώ θα είστε τόσο ευτυχισμένη που επιτέλους κοιμάστε τα βράδια, ταυτόχρονα θα νιώθετε λυπημένες που δεν θα έχετε πλέον αυτές τις «νυχτερινές περιπολίες».

Καταλαβαίνω ότι είναι δύσκολο και μπορεί τώρα να θέλετε να σταματήσει όλο αυτό και να ξεκουραστείτε επιτέλους.

Η κούραση και η εξάντληση που αισθάνεστε, κάνει την κάθε μέρα σας να φαντάζει ένας αγώνας.

Το πιο φοβερό όμως με τις μαμάδες είναι ότι δεν έχει σημασία τι έχουμε περάσει όλο το βράδυ και το πόσο κουρασμένες είμαστε, εμείς πάντα συνεχίζουμε. Ξυπνάμε το επόμενο πρωί, σαν να μην έχει συμβεί τίποτα. Φροντίζουμε και αγαπάμε τα παιδιά μας με τον ίδιο τρόπο, παρά τη δυσκολία αυτή που περνάμε. Δεν παραπονούμαστε, απλά προχωράμε.

Και πάμε κάθε βράδυ στο κρεβάτι έχοντας στο μυαλό μας ότι υπάρχει περίπτωση να ξυπνήσουμε από το κλάμα του μωρού μας στη μέση της νύχτας. Και πραγματικά βγαίνουμε σωστές και τρέχουμε κατευθείαν πάνω από το μωρό μας. Γιατί είμαστε οι «πολεμιστές της νύχτας», είμαστε μαμάδες!

Μία άυπνη μαμά!»