Ένα Σάββατο, ταξιδέψαμε στο χρόνο!

 

Δεν ήταν από εκείνα τα Σάββατα όπου ο μπαμπάς μας θα πήγαινε για τρέξιμο, ο γιος μου θα έβλεπε παιδικά και η κόρη μου θα ερχόταν μαζί μου για τα ψώνια της εβδομάδας. Ήταν η μέρα που όλη η οικογένεια ενθουσιασμένη θα κάναμε κάτι διαφορετικό, κάτι ουσιαστικό. Θα  πηγαίναμε στο TedxKids@Ilissos για ένα δημιουργικό ταξίδι στο χρόνο.

Kαι για να ξεκινήσει καλά η μέρα μας και να πάρουμε δύναμη και ενέργεια απαραίτητη προϋπόθεση θα ήταν ένα καλό πρωινό. Ειδικά για εμάς που δουλεύουμε τις καθημερινές, το πρωινό τα Σαββατοκύριακα, αποτελεί ιεροτελεστία μιας και μαζευόμαστε όλη η οικογένεια στην κουζίνα.

«Λοιπόν παιδιά σήμερα θα απολαύσουμε τα αγαπημένα μας δημητριακά Nesquik! Οπότε ελάτε να ετοιμάσουμε παρέα το πρωινό», τους παρότρυνα.

Όπως και τα δικά σας παιδιά φαντάζομαι, έτσι και τα δικά μου, λατρεύουν να αναλαμβάνουν αρμοδιότητες μέσα στην κουζίνα.

Η διαδικασία, τους είναι γνωστή.

Η Κρίστα φέρνει στο τραπέζι το κουτί με τα δημητριακά αφού πρώτα τοποθετήσει στο τραπέζι τα μπολ και τα κουτάλια..

Ο Γιώργος ανοίγει την σακούλα και ρίχνει τα δημητριακά στις κούπες (στη δική του συνήθως δεν υπάρχει χώρος για γάλα).

Η Κρίστα ρίχνει το γάλα στα μπολ και η απόλαυση αρχίζει..

Και έτσι είμαστε έτοιμοι για δημιουργικές περιπέτειες…

Το ραντεβού μας με το TedxKids@Ilissos,- το «μικρό αδερφάκι» της ελληνικής TEDxκοινότητας και δυναμική πλατφόρμα ανταλλαγής ιδεών και εμπειριών σε ζητήματα που αφορούν τα παιδιά- ήταν στο θέατρο Pierce του Αμερικάνικου Κολλεγίου.

Μόλις φτάσαμε εκεί τα παιδιά από τον ενθουσιασμό τους δεν ήξεραν προς ποια κατεύθυνση να πάνε!  Αυτό που ήξεραν είναι ότι εκεί θα έκαναν ταξίδι στο χρόνο και αυτό ήταν γι’ αυτά συναρπαστικό. Ήταν ένα βιωματικό παιχνίδι με τον χρόνο, που ξετυλίγεται μέσα από μια ιστορία. Γιατί μπορεί ο Χρόνος να φαίνεται απλός, αλλά δεν σημαίνει ότι είναι απλοϊκός. Δεν τον αντιλαμβανόμαστε όλοι με τον ίδιο τρόπο. Περνάμε όλοι τον ίδιο Χρόνο, αλλά ο καθένας μας τον καταλαβαίνει διαφορετικά… Σε αυτή τη διαδρομή θα έβλεπαν τα παιδιά  τον έναν μέσα από τα μάτια του άλλου και θα έκαναν ένα παράδοξο ταξίδι στο μέλλον.

Αυτό που από την πρώτη στιγμή συνεπήρε τόσο την Κρίστα όσο και το Γιώργο ήταν το workshop με θέμα «Οι αρχιτέκτονες του μέλλοντος: upcycling art», που διοργάνωσαν τα Nesquik και στο οποίο συμμετείχαν.

Εκεί τα παιδιά αναρωτήθηκαν πώς θα μοιάζουν οι  πόλεις του αύριο και σχεδίασαν την πόλη του μέλλοντος επαναχρησιμοποιώντας ανακυκλώσιμες συσκευασίες Nesquik. Έμαθαν να συνεργάζονται, να μοιράζονται τις ιδέες τους, να ονειρεύονται την ιδανική πόλη με οδηγό τη φαντασία και τη δημιουργικότητα!

Ο πρώτος στόχος λοιπόν σε αυτό το ταξίδι στο χρόνο επετεύχθη.

«Μαμά έχει και escape room και ευτυχώς θα μιλήσουν και παιδιά, όχι μόνο μεγάλοι», μου λέει η Κρίστα για τη συνέχεια του προγράμματός μας… Μικροί μεγάλοι ακούσαμε 15 υπέροχα παιδιά να μας μιλούν μέσα από το ταξίδι στο χρόνο σαν τους μεγάλους του μέλλοντός μας που έχουν επιτύχει τους στόχους και τις φιλοδοξίες τους, ακούσαμε ιστορίες μεγάλων όταν ήταν μικροί, είδαμε την εξαιρετική έκθεση φωτογραφίας.

Είδαμε ένα ολόκληρο θέατρο να είναι όρθιο και να χειροκροτεί τον 10χρονο Αντώνη που μιλούσε για ταξίδια στον χρόνο σαν να είναι καθηγητής πανεπιστημίου, τον Αλί, έναν 10χρονο πρόσφυγα που έμαθε Ελληνικά για να διηγηθεί την ιστορία του, τη 10χρονη Χριστίνα που κέρδισε τον καρκίνο στα 4 της, έχασε τον πατέρα της στα 6 της, αλλά στέκεται όρθια και δίνει μαθήματα ζωής. Είδαμε τον Σάββα Πούμπουρα να μιλάει για τον εθισμό στα video games, να μοιράζεται την εμπειρία του. Είδαμε γονείς και παιδιά να βουρκώνουν, να δακρύζουν, να γελάνε ασυγκράτητα… να θαυμάζουν, να μένουν με το στόμα ανοιχτό.

Και γύρω από όλα αυτά, μια υπέροχη ερμηνεία της Γιούλικας Σκαφιδά σε μία ιστορία που μας πήγε μέχρι τα αστέρια και από εκεί μέχρι το μέλλον, για να καταλήξουμε μέσα μας!

Περισσότεροι από 1.000 θεατές κατέκλισαν το Pierce, γέμισαν το Θέατρο και τα δύο simulcast από τα οποία παρακολουθούσαν οι γονείς!

Έπειτα από αρκετές ώρες επιστρέψαμε σπίτι…

Τα παιδιά μου είχαν τη γλυκιά κούραση της δημιουργικότητας και ένα αδιόρατο χαμόγελο στο προσωπάκι τους που επιβεβαίωνε ότι όλα πήγαν καλά.

Κάθισαν αποκαμωμένα στον καναπέ και φώναξαν χωρίς να χάσουν τον ενθουσιασμό στη φωνή τους: «Μαμά μπορείς να μας φέρεις το κουτί των δημητριακών Nesquik με τον πύραυλο απ’ έξω για να εμπνευστούμε και να συνεχίσουμε το παιχνίδι μας;».

Ήταν ένα Σάββατο που τα είχε όλα…γνώση, χαμόγελο και εμπειρίες!

Τους υποσχέθηκα ότι ακολουθούν και άλλα τέτοια Σαββατοκύριακα με στόχο να ζούμε όσο το δυνατόν περισσότερες δημιουργικές οικογενειακές στιγμές.