Συγκλόνισε φοιτητής για τα Τέμπη: «Καιγόμουν από τις λαμαρίνες...»

«Ίσως ακόμα να μην έχω συνειδητοποιήσει τι πραγματικά έχει γίνει. Εγώ ακόμα το παίρνω σαν ένα κακό όνειρο. Απλά ξύπνησα με μώλωπες, εγκαύματα, και μια κάκωση στο δεξί γόνατο» ανέφερε ο επιζήσας του σιδηροδρομικού δυστυχήματος της 28ης Φεβρουαρίου 2023, Ανδρέας Αλικανιώτης, στο πλαίσιο της κατάθεσής του στην εξεταστική επιτροπή για «τη διερεύνηση του εγκλήματος των Τεμπών».

«Γνωρίζω ότι πολλοί παθόντες, μέχρι και σήμερα δεν είναι ψυχικά και σωματικά καλά, είπε ο 22χρονος φοιτητής της Σχολής Εμπορικού Ναυτικού Μακεδονίας: Έχω γνωρίσει παθόντες, «που μου έχουνε πει ότι ακόμα έχουν ψυχιατρική βοήθεια για να μπορούν να είναι καλά και να μπορούν να κοιμούνται τα βράδια».

Συγκλόνισε με όσα περιέγραψε για το τρομερό δυστύχημα «Σηκώθηκα γρήγορα γιατί καιγόμουν από τις λαμαρίνες. Η ατμόσφαιρα ήταν αποπνικτική και τα τζάμια ραγισμένα. Μαζί με ένα άλλο παιδί βγήκαμε έξω και πήραμε ανάσες, και ξεκίνησα να βοηθήσω άλλους που ήταν μέσα στο τρένο. Ίσως 50 άτομα να ήταν μέσα», κατέθεσε.

Τυχαία, η θέση που είχε κλείσει ήταν στο δεύτερο βαγόνι κι εκεί πέρασε το μεγαλύτερο μέρος του ταξιδιού, μαζί με τους φίλους του.

Μεταξύ άλλων, περιέγραψε για τη μοιραία βραδιά, μέσα στο τρένο:

«Μιλούσα στο κινητό για να έρθουν να με πάρουν. Μόλις είχα γυρίσει από το κυλικείο και είχα καθίσει, μετά έγινε η πρόσκρουση. Έκλεισαν όλα τα φώτα, το μόνο φως που υπήρχε ήταν από τους σπινθήρες και τις φωτιές. Κάποιοι χρησιμοποιούσαν τον φακό των κινητών τους για να έχουν φως. Συνειδητοποιήσαμε πώς ήμασταν αναποδογυρισμένοι.

(…) Φως στο χώρο, υπήρχε μόνο από τη φωτιά. Κατά τις πρώτες μου κινήσεις, έσπευσα να δω σε τι κατάσταση βρίσκομαι – δεν λιποθύμησα, είχα τις αισθήσεις μου. Είδα πώς μπορώ να επιβιώσω και μετά να βοηθήσω άλλα άτομα.

(…) Χρειαζόταν να σκαρφαλώσεις στα παράθυρα για να βγεις έξω. Ορισμένοι τραυματιστήκαμε για να πεταχτούμε έξω από το τρένο».

(..) «Θυμάμαι δυο κοπέλες από το διπλανό κουπέ που λίγα λεπτά πριν τη σύγκρουση, σηκώθηκαν για να έρθουν στο κυλικείο… τα κορίτσια κατέληξαν» είπε ο Αντρέας.

Αφού περιέγραψε τις συνθήκες του δυστυχήματος, όπως ο ίδιος τις βίωσε, καθώς και τις ενέργειές του για τη διάσωση 10-12 συνεπιβατών του μετά τη σύγκρουση των συρμών, ο κ. Αλικανιώτης ερωτήθηκε για τον ποιον θεωρεί υπαίτιο: «Εγώ δεν είμαι αρμόδιος να κρίνω σε ποιον θα αποδοθούν οι ευθύνες. Σίγουρα δεν είναι ένας ούτε δύο, ούτε ένα απλό ανθρώπινο λάθος της στιγμής. Σίγουρα εμπλέκονται διάφοροι... Ίσως να ξεκινάει από τον άνθρωπο και να ξεκινάει από τα στελέχη, από την εκπαίδευση, που χρειάζεσαι για να μπεις και να πιάσεις δουλειά ως σταθμάρχης ή οποιοδήποτε στέλεχος μιας τέτοιας εταιρείας. Όντας ναυτικός και μηχανικός, μπορώ να πω ότι, εφόσον έχουμε την ασφαλεία ως το Α και το Ω, πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω, πώς δεν υπάρχει μία δικλείδα ασφαλείας για το οτιδήποτε, (πώς δεν υπάρχει) κάποιο σύστημα να ανιχνεύει ότι δύο τραίνα έρχονται στον ίδιο διάδρομο...»

Σημείωσε επίσης ότι την απόδοση των ευθυνών την οφείλουμε και σε όσους ήταν μέσα στο τραίνο αλλά «και στους γονείς τους, που στείλανε το παιδί τους να σπουδάσει, και πήραν πίσω στάχτη ή σακούλα».

Αντιδράσεις βουλευτών της πλειοψηφίας προκάλεσε ερώτηση του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, Β. Κόκκαλη για ανάρτηση του μάρτυρα στα κοινωνικά δίκτυα για τα γενέθλιά του. Όπως είπε ο κ. Αλικανιώτης, περίμενε από καιρό την ερώτηση για να εξηγήσει ότι επρόκειτο για μια φωτογραφία τούρτας, που είχε αγοράσει η μητέρα του, δίδοντας το ένα πέμπτο του μισθού της, η οποία είχε πάνω της ένα βαγόνι και συμβόλιζε ότι «μέσα από αυτό ξαναγεννήθηκα». Ωστόσο, συνέχισε, βγήκαν ορισμένοι και κακολόγησαν την κίνησή μου αυτή, μεταξύ αυτών και οι μητέρες δύο θυμάτων. Ο κ. Κόκκαλης τον κάλεσε να έλθει στη θέση των ανθρώπων αυτών, ενώ ο πρόεδρος της επιτροπής Δ. Μαρκόπουλος είπε ότι η ερώτηση του κ. Κόκκαλη δεν έπρεπε να γίνει διότι έφερε ένταση στην ψυχή του μάρτυρα.

Ο κ. Αλικανιώτης δέχθηκε τα συγχαρητήρια των μελών της επιτροπής, τόσο προσωπικά όσο και στους γονείς του, διότι δεν κοίταξε τον εαυτό του αλλά έσπευσε να σώσει τους συναθρώπους του.