Πέννυ Μπαλτατζή, πώς είσαι ως μαμά;

H Πέννυ Μπαλτατζή, την οποία θα δούμε- καλώς εχόντων των πραγμάτων- το καλοκαίρι στην αυλή του Μεγάρου Μουσικής, πέραν όλων των άλλων, είναι μία μαμά από σπάνιο και εξωτικό χαρμάνι η οποία προσπαθεί ήδη- αν και ο γιος της είναι μόλις 19 μηνών- να του μάθει έννοιες όπως η αυτονομία, η ενσυναίσθηση και η δικαιοσύνη. 

από τη Χρυσούλα Σπυράτου

Πώς θα χαρακτηρίζατε τον εαυτό σας, ως μαμά;
Είμαι δίκαιη και ειλικρινής μαζί του, δεν του λέω ποτέ ψέματα. Ποτέ δεν θα του πω κάτι για να τον κοροϊδέψω, δεν θα του δείξω κάτι άλλο για να ξεχαστεί. Είμαι εκεί για αυτόν σε καθετί που χρειάζεται. Του δίνω πάντα βήμα, δεν θέλω να του δείχνω τα πάντα αλλά θέλω να του προτείνω πράγματα, θέλω να τον αφήνω να το επεξεργάζεται. Γενικά τον αφήνω ελεύθερο, θέλω να νιώθει ανεξάρτητος και πιστεύω ότι είναι ανεξάρτητος.

Είναι από τα παιδιά που είναι πιο αυτόνομα από τη φύση τους ή είναι κάτι που εσείς προσπαθήσατε να του περάσετε;
Από πολύ του έδωσα να φάει μόνος του. Αλλά το ζητάει και ο ίδιος. Μου δίνει χαρά που είναι αυτόνομος. Γενικά μοιράζεται, ίσως επειδή έχουμε και σκυλάκι στο σπίτι. Πρέπει να τον έχει βοηθήσει αυτό, γιατί καταλαβαίνει ότι δεν είναι μόνος του, ότι υπάρχει και άλλο ένα πλάσμα στο σπίτι που χρειάζεται προσοχή, το οποίο μάλιστα θα έλεγα ότι είναι και πιο απαιτητικό από τον γιο μου (γελάει).

Είστε «ελληνίδα μάνα»; Και αν ναι ποιο είναι το πιο στερεοτυπικό χαρακτηριστικό σας;
Όχι δεν θα έλεγα ότι είμαι. Θα δείξει βέβαια στην πορεία αλλά δε νομίζω… Ούτε με το φαγητό έχω θέμα. Ξέρω ότι το παιδί αν πεινάει θα φάει. Δεν αγχώνομαι καθόλου. Επειδή τα παιδιά δεν μπορούν να επικοινωνήσουν λεκτικά, είναι τόσο ανοιχτά στην ενέργεια και τη διάθεσή μας που αν εμείς σκεφτόμαστε αρνητικά, το εισπράττουν. Εγώ ευτυχώς, για καλή μου τύχη, είμαι χαλαρή, το παιδί μου τρώει τα πάντα, άμα κρατάω π.χ. κάτι στο χέρι θέλει να το δοκιμάσει. Υπάρχει ισορροπία.

Οι σπουδές βρεφονηπιοκομίας που έχετε κάνει σας έχουν βοηθήσει ;
Γενικά είμαι ψύχραιμη γιατί κάποια πράγματα τα έμαθα από νωρίς, μου εντυπώθηκαν καλά και με βοήθησαν. Εγώ τα διάβασα λόγω σχολής και τώρα τα εφαρμόζω στην πράξη. Κακά τα ψέματα βέβαια, είναι εντελώς διαφορετικό όταν γίνεσαι μαμά. Δεν έχει καμία σχέση το να είσαι παιδαγωγός με το να μεγαλώνεις το δικό σου παιδί. Αλλά κάποια πρακτικά ζητήματα, όπως η αλλαγή πάνας, ήταν πολύ βοηθητικό που τα γνώριζα εκ των προτέρων .

Θέλατε από μικρή να γίνετε μητέρα ή ήταν κάτι που σας προέκυψε στην πορεία;
Ήθελα πάρα πολύ και ήξερα ότι θα γίνω μαμά. Αλλά δεν ήθελα να το κάνω βιαστικά ή με κάποιον που να μην νιώθω ασφάλεια. Ήθελα να ξέρω ότι η απόφαση αυτή που θα πάρουμε θα είναι ουσιαστική και όσο το δυνατόν πιο συνειδητοποιημένη. Να γίνει υπό τις κατάλληλες προϋποθέσεις, χωρίς αυτό να το εννοώ «χειριστικά», ότι θέλω να έχω σε όλα τον έλεγχο. Βέβαια, μέσα μου είχα έντονα και την σκέψη του σε τι κόσμο θα φέρω το παιδί μου. Είχα μέσα μου αυτήν την ματαιότητα. Οπότε όσο περνούσε από το χέρι μου, ήθελα να υπάρχει ισορροπία στην συναισθηματική του κατάσταση.

Τι είδους «κόσμος» είναι η κοινωνία μας; Ποιο πιστεύετε ότι είναι το βασικό της ελάττωμα;
Πιστεύω ότι πάσχουμε από συναισθηματικά ανώριμους ανθρώπους. Δεν έχουμε μάθει να λέμε όχι, δεν έχουμε μάθει να επικοινωνούμε τα συναισθήματα μας, να επικοινωνούμε τι μας αρέσει και τι όχι, ξεπερνάμε τα όρια μας και για όλους αυτούς τους λόγους πιστεύω ότι είμαστε πολύ ανώριμοι συναισθηματικά. Και θέλω να φέρω στον κόσμο ένα παιδί, ή παιδιά, που να είναι ώριμα συναισθηματικά.

Τι συνηθίζετε να κάνετε μαζί με το παιδί σας;
Δεν έχω τηλεόραση σπίτι οπότε όλη την ώρα παίζουμε. Αυτήν την περίοδο παίζουμε πολύ με πλαστελίνες, ζωγραφίζουμε, κάνουμε παζλ και ενσφηνώματα, διαβάζουμε βιβλία, τα οποία μάλιστα τα λατρεύει. Εννοείται και πολλή παιδική χαρά, ειδικά τώρα που μάθαμε και την τσουλήθρα. Έχει αρχίσει και αλληλεπιδρά και με τα άλλα παιδάκια σιγά- σιγά. Είναι γενικά δραστήριος και έχει και έντονη ενσυναίσθηση. Πηγαίνει ας πούμε και κάθεται και ταΐζει την Σελίνα (σ.σ. το σκυλάκι τους) και της κάνει παρέα.

Τι προτιμάτε να κάνετε στον δικό σας προσωπικό χρόνο;
Η αλήθεια είναι ότι δεν βρίσκω πολύ χρόνο. Αλλά θα ήθελα να ασχοληθώ με το σώμα μου, το έχω μεγάλη ανάγκη. Πριν την εγκυμοσύνη έκανα αναρρίχηση, αλλά εδώ και καιρό έχω κάνει μόνο δύο προπονήσεις. Είναι πιο απαιτητικό άθλημα αλλά μου αρέσει πολύ.

Ποια είναι η πιο αστεία ερώτηση ή ατάκα που σας έχει πει το παιδί σας και τι του απαντήσατε;
Δεν μιλάει ακόμα κανονικά αλλά πρόσφατα που είχαμε πάει στην παιδική χαρά, ήταν ένα κοριτσάκι που έκανε τσουλήθρα και έκανε κι εκείνος μαζί της. Οπότε σε κάποια φάση αφού έχει κατέβει από την τσουλήθρα, παίρνει μία απόσταση και την περιμένει. Και μόλις το κοριτσάκι κατέβηκε, άρχισε να την χειροκροτάει. Γέλασα που το είδα, αλλά το χάρηκα κιόλας που έκατσε να επιβραβεύσει το άλλο παιδάκι.

Ποια βασική οικογενειακή αξία θα θέλατε οπωσδήποτε να πάρει το παιδί σας;
Θα χαιρόμουν πολύ αν καταφέρει να συντηρήσει και καλλιεργήσει την ενσυναίσθησή του. Όλα τα παιδιά έχουν ενσυναίσθηση και δικαιοσύνη και αισθάνονται τον άλλον. Αν όμως το παιδί μεγαλώσει δίπλα σε ανθρώπους που δεν το έχουν αυτό το στοιχείο, αρχίζουν και το ξεχνάνε. Θα ήθελα επίσης να είναι πάντα τίμιος, δίκαιος, ειλικρινής, να σέβεται και να αγαπάει την φύση, τα ζώα και όλους τους ανθρώπους. Και θέλω να διεκδικεί αυτά που αξίζει και να μην φοβάται, να είναι γενναίος. Γι’ αυτό και του δώσαμε αυτό το όνομα, Κάρολος σημαίνει να είναι γενναίος άνδρας.

Πώς θα θέλατε να τον δείτε όταν μεγαλώσει; Έχετε κάποια όνειρα εσείς γι’ αυτό, πριν από αυτό;
Δεν έχω φανταστεί κάτι… Και δεν θέλω. Θέλω να είναι ευτυχισμένος και να διαλέξει εκείνος πράγματα που αγαπά να κάνει.