Οι ιστορίες της Έλλης : Θυμός, ένα συναίσθημα παρεξηγημένο.
Δημοσιεύθηκε στις | Τελευταία Ενημέρωση
Ο Αλέξανδρος (τυχαίο το όνομα) είναι ένας υπέροχος νέος 20 ετών με εγκλωβισμένα συναισθήματα. Δεν μπορεί να εκφράσει την αγάπη του και είναι συνέχεια θυμωμένος. Θυμωμένος στη σχέση του, στους φίλους του, στη δουλειά, στο δρόμο μόνος του επειδή έχει κίνηση, γιατί κάποιος του κόρναρε.
Την πρώτη φορά που τον συνάντησα και αφού ήρθε με την ανάγκη να δει τι φταίει, η πρώτη ερώτηση του ήταν, «τώρα θα μου πεις όπως όλοι ότι πρέπει να σταματήσω το θυμό μου?» η απάντησή μου μάλλον μη αναμενόμενη, « όχι Αλέξανδρε για αρχή είναι να κατανοήσεις αυτό σου το συναίσθημα και να το αγαπήσεις», « μα να αγαπήσω το θυμό? Αφού δεν με βοηθάει και δημιουργεί θέματα κυρίως σε όσους αγαπώ, είναι ένα άχρηστο συναίσθημα». Πρώτη σκέψη, άχρηστο συναίσθημα ο θυμός? Μα είναι συναίσθημά μας, πώς μπορεί να είναι άχρηστο. Και κάπου εκεί όλοι κάνουμε το ίδιο λάθος, θεωρούμε κακό συναίσθημα το θυμό, και δεν φταίμε εμείς, μας το μαθαίνουν από την πολύ μικρή μας ηλικία. Στην οικογένεια, στο σχολείο, παντού. Όταν ένα παιδάκι είναι θυμωμένο πάντα το μαλώνουμε, είναι το κακό παιδάκι, ποτέ δεν το ρωτάμε τι το θύμωσε. Και κάπως έτσι κάποια παιδάκια μεγαλώνουν σαν τον Αλέξανδρο με εγκλωβισμένα συναισθήματα, χωρίς να μπορούν να κατανοήσουν τι τους θυμώνει και κυρίως χωρίς να μπορούν να διαχειριστούν το θυμό τους. Γιατί εκεί είναι η ουσία, όχι να μη θυμώσω αλλά να εκφράσω το θυμό μου με τέτοιο τρόπο που και εγώ θα ανακουφιστώ αλλά και ο άλλος θα καταλάβει τι συμβαίνει.
Μια τεχνική που βοηθάει τα παιδιά αλλά και τα μεγαλύτερα παιδιά, όπως ο Αλέξανδρος, να κατανοήσουν το θυμό είναι τα «θυμωμένα μπαλόνια». Δίνουμε στο παιδί να φουσκώσει ένα μπαλόνι και να το δέσει. Εξηγούμε ότι το μπαλόνι είναι το σώμα μας και ο αέρας το συναίσθημά μας, δηλαδή ο θυμός. Αφήνουμε το παιδί να επεξεργαστεί το μπαλόνι και να δει αν ο αέρας μπορεί να βγει από το μπαλόνι. Εξηγούμε ότι έτσι είναι και αυτό όταν θυμώνει, ο αέρας πιάνει όλο το χώρο του μυαλού του και δεν μπορεί να σκεφτεί καθαρά. Μετά δίνουμε μια καρφίτσα στο παιδί και του ζητάμε να σκάσει το μπαλόνι. Χρησιμοποιήστε το στιγμιαίο φόβο του παιδιού την ώρα που σκάει το μπαλόνι για να του δείξετε ότι κάπως έτσι νιώθουν οι άλλοι όταν ξεσπάει απότομα το θυμό του, είτε με επιθετικότητα είτε με φωνές. Στη συνέχεια φουσκώστε άλλο μπαλόνι αλλά μην το δέσετε. Δώστε το να το κρατήσει στο χέρι και να αφήνει λίγο αέρα σιγά σιγά. Ρωτήστε το αν παρατηρεί κάτι διαφορετικό.
Η τεχνική αυτή βοηθάει μικρούς και μεγάλους να οπτικοποιήσουν το θυμό και έτσι να τον κατανοήσουν και να δουν ότι το θέμα δεν είναι να μην θυμώσουμε αλλά να εκφράσουμε με τέτοιον τρόπο το θυμό μας που δεν θα κάνουμε κακό στον εαυτό μας και στους άλλους.
Ο Αλέξανδρος χρησιμοποίησε αυτή την τεχνική προκειμένου να κατανοήσει και να αγαπήσει το θυμό του. Άρχισε να κάνει σωστή χρήση ενός συναισθήματος που μέχρι πριν λίγο καιρό νόμιζε ότι ήταν κακό συναίσθημα.
Tip Ευτυχίας
Αγαπήστε όλα σας τα συναισθήματα και μάθετε και τα παιδία σας να τα αγαπούν με το σωστό τρόπο. Ευτυχισμένα παιδία= ευτυχισμένοι ενήλικες, κι αυτό προϋποθέτει κατανόηση και αποδοχή όλων των συναισθημάτων μας.