Νικόλας Στεφαδούρος, ο άνθρωπος πίσω από τις Μπαμπαδοϊστορίες" βγαίνει μπροστά & μας μιλάει γι' αυτές (και όχι μόνον)

Με αφορμή λοιπόν τις "Μπαμπαδοϊστορίες" που απέκτησαν δική τους προσωπικότητα εκδόθηκαν από τις εκδόσεις Μικρός Ήρως και πλέον υπάρχει χαρακτήρας του "μπαμπά" σε κόμικ μας μίλησε ο Νικόλας Στεφαδούρος. Ακόμα ορισμένα επεισόδια των ιστοριών μπορείτε να τα βρείτε και στο all4mama  αφού δημοσιεύονται εβδομαδιαία και σας καλούν να ταυτιστείτε. Αν και διαδικτυακή η επικοινωνία μας λόγω των συνθηκών, τολμώ να πω πως πρόκειται για έναν τρομερά ευγενικό άνθρωπο με πολλή αγάπη για αυτό που έχει επιλέξει να κάνει. Μιλάει για την αφετηρία του εστιάζοντας σε κάποια γεγονότα της ζωής του που τον ταρακούνησαν ενώ δεν παραλείπει την επιρροή που άσκησε και ασκεί επάνω του η πατρότητα. Ήταν χαρά μου η γνωριμία μας και σίγουρα πηγή έμπνευσης οι απαντήσεις του.

Συνέντευξη στη Βέρα Πάρδου

 

• Θυμάστε πότε ξεκινήσατε να σχεδιάζετε για πρώτη φορά;

Νομίζω ότι απλά μου έδωσαν ένα μολύβι όταν ήμουν 2 ετών και από τότε δε σταμάτησα να σχεδιάζω. Θυμάμαι τον εαυτό μου με χαρτιά, ξυλομπογιές, μαρκαδόρους, να ζωγραφίζω ασταμάτητα. Είναι κάτι σαν την αναπνοή. Ακόμα και τώρα που σχεδιάζω επαγγελματικά, όταν στο τέλος της ημέρας «σχολάσω», πιάνω χαρτί και σχεδιάζω κάτι για μένα, για να χαλαρώσω. Θεωρώ ότι όλοι ως παιδιά ζωγραφίζαμε για κάποια περίοδο, απλά μερικοί από εμάς δεν σταματήσαμε ποτέ.

• Ποιο σχόλιο σας έχει μείνει μέχρι σήμερα χαραγμένο μέσα σας;

Δύσκολο να θυμηθώ ένα. Αλλά αν θα έπρεπε να επιλέξω, θα έλεγα για τα σχόλια ανθρώπων που κατά καιρούς επικοινωνούν μαζί μου για να μου πουν ότι μεγάλωσαν με τα κόμικς μου. Ο λόγος είναι ότι είχα την τύχη να συνεργαστώ με το μηνιαίο περιοδικό «Τα Σαΐνια» όταν ήμουν φοιτητής, όπου έφτιαχνα 8σέλιδα κόμικς για 3 χρόνια περίπου. Είναι ιδιαίτερα συγκινητικό να επικοινωνούν μαζί σου άνθρωποι,  10 χρόνια μικρότεροι από σένα, και να σου λένε ότι μεγάλωσαν με τις ιστορίες σου. Σε κάνει να θες να συνεχίσεις.

• Το περιβάλλον σας όταν είπατε πως δεν θα ασχοληθείτε με το αντικείμενο σπουδών σας, πως αντέδρασε; Υπήρξε υποστηρικτικό;

Όταν πήρα την απόφαση αυτή δούλευα ήδη κάποια χρόνια ως πολιτικός μηχανικός και δεν ήταν απόφαση που πήρα για ευχάριστους λόγους. Η ξαφνική απώλεια της μητέρας μου σόκαρε ολόκληρη την οικογένεια μας και προσωπικά με έκανε να σκεφτώ ότι η ζωή είναι πολύ μικρή για να αναβάλω τα όνειρα μου για ένα αύριο που μπορεί να μην υπάρξει ποτέ. Η υποστήριξη που είχα ήταν μεγάλη, και από τον πατέρα μου, και τον αδερφό μου, αλλά και τη σύζυγο μου, γιατί μόλις είχα παντρευτεί. Πιο πολύ φοβόμουν εγώ για την απόφαση μου παρά όλοι οι υπόλοιποι. Ήμουν πολύ τυχερός όμως γιατί πέρασαν μόλις 3 μήνες από την απόφαση μου αυτή και βρήκα δουλειά ως εικονογράφος σε μεγάλη εταιρεία παιχνιδιών. Επίσης μου στάθηκε σαν αδερφός ο συνεργάτης μου στο Teesney, Μίλτος Θεοδωρίδης, με τον οποίο συνεργαζόμουν ερασιτεχνικά ως εικονογράφος και παρότι δεν είχαμε γνωριστεί ποτέ από κοντά, είχαμε μια σχέση που ακόμα θεωρώ περισσότερο φιλική και αδελφική παρά επαγγελματική.

• Οι «Μπαμπαδοϊστορίες» πώς προέκυψαν στη ζωή σας;

Νομίζω ότι είναι προφανές (χαχα). Η γέννηση της κόρης μου άλλαξε όλη μου τη ζωή, ειδικά αν σκεφτείς ότι από τη στιγμή που δουλεύω σπίτι με βλέπει 24/7. Ειδικά τα πρώτα χρόνια, περισσότερο χρόνο περνούσε μαζί μου παρά με τη μαμά της. Λατρεύω την πατρότητα, λατρεύω να περνάω χρόνο μαζί της και είναι απίστευτη έμπνευση για μένα. Άρχισα λοιπόν κάποια στιγμή να σημειώνω τα ευτράπελα, και όσα με εκνεύριζαν από τα στερεότυπα που συναντούσα, με σκοπό κάποια στιγμή να κάνω ένα σχετικό κόμικ. Έτσι και έγινε λοιπόν.

• Κερδίσατε την κόρη σας ζωγραφίζοντας μαζί της; Έχει δείξει να της αρέσει;

Της αρέσει όταν καθόμαστε παρέα να ζωγραφίσουμε αλλά προσπαθώ να μην την πιέζω σε αυτό. Δεν θα ήθελα να γίνει κάτι αναγκαστικό επειδή αρέσει στον μπαμπά. Το ευχάριστο βέβαια είναι ότι από μόνη της έδειξε ενδιαφέρον και το ζητάει από μόνη της. Δείχνει να έχει σταθερό χέρι για την ηλικία της, πράγμα που κάνει τον μπαμπά να προσπαθεί να κρύψει τον ενθουσιασμό του, αλλά πιστεύω ο χρόνος θα δείξει. Έχει πολλά ενδιαφέροντα άλλωστε. Λατρεύει να χορεύει και να τραγουδά και εύχομαι κάποια από αυτά τα ενδιαφέροντα να την ακολουθήσουν, γιατί η δημιουργικότητα είναι και ψυχοθεραπευτική. Αλλά γενικά ό,τι και να της αρέσει να κάνει θα με έχει δίπλα της να το υποστηρίζω.

• Άλλαξε η ζωή σας με τον ερχομό της κόρης σας και αν ναι με ποιον τρόπο;

Ω, ναι. Με κάθε τρόπο (χαχα). Καταρχάς είμαι πατέρας, πράγμα που σημαίνει ότι φέρω τεράστια ευθύνη για αυτό το πλάσμα. Αυτό για μένα σημαίνει άγχος, αυτοβελτίωση, αγώνα δρόμου. Από κει και πέρα η επαγγελματική μου ζωή έχει αλλάξει δραματικά. Ήμουν ο άνθρωπος που του άρεσε το πολύ πρωινό ξύπνημα (βρίστε ελεύθερα) και η πρωινή εργασία. Με τη γέννηση της κόρης μου και αναλαμβάνοντάς την εγώ τα πρωινά όσο εργάζεται η σύζυγος, έπρεπε να μάθω να δουλεύω απόγευμα, πολλές φορές και βράδια, ακόμα και ώρες που όλος ο κόσμος κοιμόταν. Οπότε φαντάσου να τελειώνεις δουλειά 3-4 το πρωί και 6 να είσαι πάλι στο πόδι να κάνεις τον clown στο παιδί. Δεν το αλλάζω όμως με τίποτα στον κόσμο! Ένα χαμόγελό της μπορεί να πάρει όλη μου την κούραση και να την πετάξει στα σκουπίδια.

 

 

• Εσείς πως θα σας περιγράφατε ως «μπαμπά»;

Αγχώδη. Αλλά είμαι γενικά αγχώδης, είχα πέσει «στην χύτρα με το άγχος» μικρός. Οπότε φαντάσου τι άγχη μπορεί να έχω όσο αφορά το παιδί μου… Προσπαθώ βέβαια να το τιθασεύσω γιατί έχω παρατηρήσει αρκετές φορές ότι το περνάω χωρίς να το θέλω στην μικρή και δεν το θέλω. Γενικά από τη μέρα που γεννήθηκε προσπαθώ να αλλάξω καθετί που θεωρώ «κακό» στον χαρακτήρα μου, με την ελπίδα να γίνω καλύτερος άνθρωπος για την κόρη μου. Έχω πολύ δρόμο ακόμα αλλά που θα πάει, θα τα καταφέρω.

• Με ποιο σκίτσο που έχετε φτιάξει κατά καιρούς ταυτίζεστε πιο πολύ τώρα;

Δε νομίζω ότι έχω ταυτιστεί ποτέ πλήρως με κάποιον χαρακτήρα που δημιούργησα. Πάντοτε είχα μια έφεση στο να φτιάχνω χαρακτήρες με στοιχεία τελείως διαφορετικά από τα δικά μου γιατί μου φαινόταν πολύ πιο ενδιαφέρον να προσπαθήσω να σκεφτώ σαν και αυτούς. Σίγουρα ο μπαμπάς από τις Μπαμπαδοϊστορίες είναι πολύ εγώ (κυριολεκτικά όμως), αλλά ακόμα και αυτός σιγά σιγά γίνεται μία περσόνα διαφορετική καμιά φορά από εμένα, γιατί προσπαθώ μέσα από αυτόν να θίξω και θέματα που ίσως δεν θα είχα το θάρρος να θίξω άμεσα ως Νικόλας.

• Έχετε δείξει πως σας αρέσουν οι καλλιτεχνικές συνεργασίες. Γιατί αυτό; Πιστεύετε πως σας εξελίσσουν παράλληλα με τη δημιουργία ενός καινούριου έργου;

Οι συνεργασίες, ειδικά με καλλιτέχνες εκτός του χώρου των κόμικς, ξεκίνησαν λόγω της έφεσης που είχα στην προσωπογραφία. Μου άρεσε να σχεδιάζω διάσημους για να τους αναγνωρίσει ο κόσμος, αλλά ξαφνικά άρχισαν να με ακολουθούν και οι ίδιοι. Προέκυψαν κάποιες ανέλπιστες συνεργασίες μέσα από αυτό. Ο ένας έφερνε τον άλλο και έφτασα σε ένα σημείο να έχω πλέον επαφές με καλλιτέχνες που αν μου το έλεγες πριν χρόνια θα το θεωρούσα ευφάνταστη φάρσα. Μου αρέσουν πολύ αυτές οι συνεργασίες και πλέον τις επιδιώκω γιατί νιώθω ότι ένας καλλιτέχνης με φήμη και κύρος που θα συνεργαστεί μαζί μου σε ένα κόμικ, δίνει αυτόματα φήμη και κύρος και στο ίδιο το μέσο. Το κόμικ. Οπότε κόσμος που ακολουθεί αυτόν τον καλλιτέχνη αρχίζει να διαβάζει κόμικς ακόμα και αν δε διάβαζε ποτέ ή θεωρούσε τα κόμικς κάτι αμιγώς παιδικό.

• Ποια συμβουλή θα δίνατε στους νέους που μας διαβάζουν και φοβούνται το ρίσκο;

Ζούμε σε μια περίοδο μακροχρόνιας οικονομικής κρίσης, πράγμα που σημαίνει ότι ό,τι και να αποφασίσεις να σπουδάσεις το μέλλον είναι αβέβαιο. Οπότε κάνε κάτι που πραγματικά αγαπάς. Πάλεψε για αυτό με κάθε σου δύναμη και ίσως και να τα καταφέρεις. Δεν είμαι μόνο εγώ, υπάρχουν πολλοί επαγγελματίες στο χώρο, άνθρωποι με διακρίσεις εντός και εκτός Ελλάδας, πράγμα που σημαίνει ότι είναι εφικτό. Παρ’ όλα αυτά δεν φτάνει μόνο η αγάπη για το σχέδιο και η σκληρή δουλειά. Χρειάζεται και τύχη. Οπότε το να έχεις και ένα πτυχίο είναι σίγουρα ένα «μαξιλαράκι» ασφαλείας.