Mom 4 all: «Με τοόσα ερεθίσματα…πώς να σε προστατέψω?! Ας αρχίσω από μένα λοιπόν…»
Δημοσιεύθηκε στις | Τελευταία Ενημέρωση
…Kαιρό πολύ το σκέφτομαι αυτό το θέμα και ακόμα άκρη δεν έβγαλα…
Ως μαμά και ως εκπαιδευτικός χάνω το πού αρχίζει η συντηρητικότητα και πού η υπερβολή!!
Ακούω τον εαυτό μου και άλλες μανούλες να συζητάμε για τα φριχτά ερεθίσματα που λαμβάνουν τα αγγελούδια μας καθημερινά…
Τι να πρωτοπώ για όλα αυτά που μας βρωμάνε και μας ξινίζουν στην φοβερή διαπαιδαγώγηση που προσφέρουμε στα παιδιά μας!
Κατ΄ αρχήν ο ίδιος ο κόσμος…μα είναι δυνατόν?! αδικία, φτώχεια, εκμετάλλευση, κ.τ.λ.
Μετά, οι εκπαιδευτικοί…όοοοολοι χάλια…
Οι φίλοι μας, οι γονείς μας, το κράτος, ο Δήμος, οι γείτονες, οι σκουπιδιάρηδες…πωωω! Χαμός!!
Και ύστερα αναρωτιέμαι και κυρίως παρατηρώ.
Παρατηρώ έναν Θησεάκο που ζει με τη «μαμά» και τον»μπαμπά».
Όπου η μικρογραφία της κοινωνίας του ΕΙΝΑΙ η μαμά και ο μπαμπάς…
Τι παράδειγμα θα πάρει λοιπόν αυτό το μυαλουδάκι όταν μέσα στην καθημερινότητα βλέπει την «μικρο-κοινωνία” του να απαξιεί στην όψη της φτώχειας?
Να ισχυροποιεί με χίλιους δυο μίκρο- τρόπους την αγένεια, την έλλειψη σεβασμού και τόσων άλλων εννοιών που έχουμε ξεχάσει στην βιαστική μας καθημερινότητα?
Πόσοι έχουμε την υπομονή να διδάξουμε στο παιδί μας να περιμένει στη σειρά?
Να δίνει το μισό του τοστάκι στον διπλανό του κι αςμην είναι φιλαράκι…
Να μην λέει λόγια πίσω από τις πλάτες και να σέβεται την προσωπικότητα του άλλου…
Και κυρίως να κλείναμε οτιδήποτε έχει οθόνη και κουμπιά και να μιλάγαμε κοιτώντας στα μάτια…
Ακούω και παρατηρώ γονείς που ο ελεύθερος χρόνος τους είναι στην οθόνη…
Ξέρω ο,τι όλοι μας θέλουμε το καλύτερο για τα παιδιά μας, αλλά ας βάλουμε τον εαυτό μας στο μικροσκόπιο και ας αφήσουμε τον θλιβερό μας κόσμο να γίνει καλύτερος…με τα δικά μας παιδιά-!!!!
