#Μαμά_με_γνώμη: Θωρακίζοντας τα κορίτσια (και τα αγόρια) με την Σάντυ Τσαντάκη

Δημοσιογράφος, παρουσιάστρια και μητέρα, τρεις τίτλοι που υπάρχουν στη συγκεκριμένη γυναίκα πριν ακόμα μοιραστεί τη γνώμη της μαζί μας. Αποτελεί κατάκτηση να προηγούνται οι τίτλοι σου και η ιδιότητα σου από το γεγονός ότι είσαι γυναίκα στην κοινωνία του σήμερα και για αυτό το λόγο η Σάντυ Τσαντάκη μεγαλώνοντας κορίτσια θα μας μιλήσει σήμερα.

Επομένως μαμά με γνώμη και η Σάντυ Τσαντάκη

από τη Βέρα Πάρδου

Δεν είναι εύκολο να μεγαλώνεις κορίτσια αυτή την εποχή. Ούτε αγόρια, φαντάζομαι. Αλλά γράφω σαν μητέρα δύο έφηβων κοριτσιών που μεγάλωσαν με παραμύθια για λύκους που δεν ήθελαν πια να είναι κακοί, πολύ πεινασμένες κάμπιες που μεταμορφώθηκαν σε πεταλούδες και ιστορίες με παιδιά που έφτασαν πολύ κοντά στο να ακουμπήσουν ένα αστέρι.

Ο μόνος τρόπος για να θωρακίσει κανείς σήμερα ένα παιδί, ώστε να ξέρει να υπερασπίζεται τον εαυτό του, όποτε νιώθει άβολα, αμήχανα, δυσάρεστα, δύσκολα, τρομακτικά, είναι να μην φοβάται. Να ξέρει ότι μπορεί να μας μιλήσει για όλα. Την ίδια κιόλας στιγμή. Χωρίς καθυστέρηση. Να θέτει όρια, να βάζει ασπίδες, αόρατες και δυνατές, να λέει όχι, να αντιστέκεται. Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να μας επιτίθεται λεκτικά, ερωτικά, βίαια, να μας παροτρύνει να κάνουμε οτιδήποτε παρά τη θέληση μας.

Ευτυχώς τα παιδιά είναι ενημερωμένα για όλα, διαβάζουν, γνωρίζουν, μιλούν μεταξύ τους, έχουν άποψη, κουβεντιάζουν, θέλουν να αλλάξουν τον κόσμο. Κι όταν μας λένε ότι ένας μεγαλύτερος συμμαθητής τους φέρεται περίεργα, ένας άγνωστος τις φλερτάρει στο Ιnstagram, ένας καθηγητής στο σχολείο αφήνει υπονοούμενα, θα πρέπει να ακούμε, χωρίς να κρίνουμε. Και να αναλαμβάνουμε δράση. Χωρίς δεύτερη σκέψη. Κι εμείς έχουμε υπάρξει νεαρά κορίτσια. Έχουμε βρεθεί στην ίδια θέση στο σχολείο, στο πανεπιστήμιο, στην πρώτη μας δουλειά, με γνωστούς, αγνώστους, σε επαγγελματικές συνεργασίες, ακόμη και τώρα, βάζουμε όρια καθημερινά σχεδόν.

Σε έναν ανδροκρατούμενο κόσμο, με social media 24/7, η «απενεχοποίηση» του φλερτ, θεωρείται της μόδας. Όχι πια. Η βία είναι ντεμοντέ. Και όλα μαζί, κορίτσια όλων των ηλικιών, είναι η στιγμή μας να μιλήσουμε, να ορθώσουμε το ανάστημα μας, να πούμε «όχι», «φτάνει πια», «δεν θέλω», «τέλος». Κι όποτε ξανακούσω «γιατί τώρα;», «γιατί φορούσε μίνι;», «γιατί δεν αντιστάθηκε;», η απάντηση είναι μία: γιατί καμία γυναίκα δεν πρέπει να απολογείται επειδή γεννήθηκε γυναίκα.