Η καλή δασκάλα είναι ευλογία!
Δημοσιεύθηκε στις | Τελευταία Ενημέρωση
Aπό τη δημοσιογράφο Τζίνα Γαβαλά
Πριν λίγες μέρες, τελείωσε η σχολική μας χρονιά. Κάπως έτσι, αποχαιρετήσαμε τις δασκάλες μας, είπαμε καλό καλοκαίρι και ανανεώσαμε το ραντεβού μας για τον Σεπτέμβριο. Μέσα σε όλη αυτή τη διαδικασία τα συναισθήματα μου ήταν τόσα πολλά και τόσο έντονα που είναι δύσκολο να τα εκφράσω. Πόσα βήματα έκαναν τα μικράκια μου φέτος! Πόσα πολλά πράγματα έμαθαν! Πόσο πιο ώριμα έγιναν! Νομίζω ότι αυτά που ένιωθα αποτυπώθηκαν περισσότερο στα υγρά μου μάτια όταν αγκάλιαζα τις δασκάλες. Γιατί πιστεύω ότι το πόσο εξελίχθηκαν τα παιδιά μου μέσα σε 10 μήνες μόνο εγώ και αυτές μπορούμε να το διακρίνουμε τόσο καλά.
Νομίζω ότι κάπου ανάμεσα στις σκέψεις και τα συναισθήματα μου, αλλά και στις σφικτές αγκαλιές που αντάλλαξαν με μένα αλλά ακόμα περισσότερο με τα παιδιά μου, κρύβεται το μεγάλο μυστικό της δύναμης που έχουν οι δασκάλες στις οποίες εμπιστευόμαστε τα παιδιά μας. Δεν ξέρω αν θα αισθάνομαι το ίδιο όταν τα παιδιά μου είναι μεγαλύτερα και έχουν πια τους καθηγητές τους για το κάθε μάθημα. Το δέσιμο εκεί πιστεύω ότι δεν θα είναι το ίδιο. Όσο όμως είναι μικρά, όσο ο χαρακτήρας τους διαμορφώνεται ακόμα και επηρεάζεται από το πώς θα τους φερθεί κάποιος, νιώθω ότι είναι τεράστια η ευθύνη των παιδαγωγών - νηπιαγωγών. Στα χέρια τους τα παιδιά μας περνούν ίσως περισσότερες ώρες από όσες περνούν μαζί μας, αν εμείς δουλεύουμε. Στο χαμόγελό τους τα παιδιά μας βρίσκουν θαλπωρή. Στην αγκαλιά τους νιώθουν ασφάλεια. Γι’ αυτό και είναι πάρα πολύ κρίσιμο το ποιος θα παίξει αυτόν τον ρόλο. Γι’ αυτό και είναι τόσο σημαντική η επιλογή του σχολείου ή του παιδικού σταθμού όπου θα ζήσουν τις πρώτες τους σχολικές εμπειρίες τα παιδιά μας.
Βέβαια, όσο καλή και αν είναι μια δασκάλα, δεν μπορεί να «σώσει» ένα παιδί που μεγαλώνει σε ένα τοξικό ή γεμάτο αδιαφορία περιβάλλον. Αν το παιδί δεν έχει τις βάσεις από το σπίτι, η δασκάλα δεν έχει πολλά περιθώρια. Αντίστοιχα όμως ένα παιδί που μεγαλώνει σε ένα υγιές περιβάλλον, αν πέσει σε μια «κακή» δασκάλα; Ούτε θέλω να σκέφτομαι το πώς θα αισθάνεται η ψυχούλα του κάθε φορά που μια λάθος συμπεριφορά το πληγώνει.
Για όλες λοιπόν τις κακές δασκάλες εκεί έξω, μπορείτε να παραδεχτείτε την λάθος επιλογή σταδιοδρομίας και να πάτε σπίτι σας, ή οπουδήποτε αλλού. Όχι πάντως κοντά στα παιδιά μας. Για όλες όμως τις καλές δασκάλες εκεί έξω, να ξέρετε, και το ξέρετε, ότι ασκείτε ένα λειτούργημα. Η κοινωνία σας χρωστάει πολλά. Που κρατάτε τις προσωπικές σας εντάσεις μακριά από τις αγνές ψυχούλες των πιο σημαντικών ανθρώπων της ζωής μας. Που ξέρετε πάντα τι να πείτε σε ένα παιδί κακόκεφο. Σε ένα παιδί κουρασμένο. Σε ένα παιδί επιθετικό. Που ξέρετε να διακρίνετε προσωπικότητες και να συμπεριφερθείτε ανάλογα σε καθένα παιδί ξεχωριστά, ενισχύοντας την αυτοπεποίθησή τους. Που κάνετε τόσα πράγματα μαζί. Τα φροντίζετε, έχετε τις κεραίες σας ανοιχτές, μιλάτε ήρεμα, επιβάλετε την τάξη εκεί που πρέπει, ηρεμείτε τα πνεύματα, παίρνετε καίριες αποφάσεις, έχετε γρήγορα αντανακλαστικά, ενημερώνετε τους γονείς και καταφέρνετε να ακούτε του καθενός την λόξα, αφουγκράζεστε τα οικογενειακά προβλήματα πολλών παιδιών, συμμετέχετε διακριτικά σε αυτά και πάνω από όλα, έχετε πολλή αγάπη μέσα σας, ώστε να μπορείτε να την δείχνετε και να την εκφράζετε σε τόσα πολλά πλάσματα ταυτόχρονα. Άλλα πιο γλυκά, άλλα πιο απόμακρα, άλλα πιο χειμαρρώδη, άλλα επιθετικά, άλλα ανασφαλή, άλλα που θέλουν να είναι το κέντρο της προσοχής, άλλα που ντρέπονται. Για να μπορείτε να τα αγαπάτε όλα αυτά μαζί, ξεχωρίζοντας τις ιδιαιτερότητες και τα χαρίσματα τους, σημαίνει ότι το μυαλό σας είναι πιο ανοιχτό και από τον καλύτερο ψυχοθεραπευτή του σύμπαντος. Αλλά κυρίως, ότι η καρδιά σας είναι μεγάλη!
Και σίγουρα γίνεται ακόμα μεγαλύτερη, όταν όλα αυτά που δίνετε τα παίρνετε απλόχερα πίσω από τα μικρά ανθρωπάκια που κρέμονται κάθε μέρα από τα χείλη σας και από τις χειρονομίες σας. Ο πλούτος σας γίνεται τεράστιος και η ανακύκλωση αυτής της αγάπης είναι τόσο σπουδαία που σίγουρα η ευτυχία σας δεν μετριέται. Πόσο τυχερές είστε για αυτό! Όσο για τη μεγαλοψυχία σας, να βλέπετε αυτούς που αγαπήσατε να φεύγουν και να δίνουν τις αγκαλιές τους σε άλλες δασκάλες την επόμενη χρονιά, αφήνοντας ένα σχετικό κενό στην καρδιά σας, αυτό και αν είναι χάρισμα.
Αγαπημένες μας δασκάλες, είστε πολύ χαρισματικές. Στα χέρια σας, τα παιδιά μας μεγαλώνουν και γίνονται κάθε μέρα πιο ώριμα και πιο ολοκληρωμένα. Μαζί, εμείς και εσείς τα ετοιμάζουμε να βγουν αύριο μεθαύριο στην κοινωνία και να νιώθουν σίγουρα για τον εαυτό τους. Δεν υπάρχει κάτι πιο σπουδαίο που μπορώ να σκεφτώ εγώ, πέρα από την υγεία.
Ούτε μπορώ να σκεφτώ έστω για μια στιγμή να μην ακούσω ευλαβικά αυτά που μου λένε για τα παιδιά μου οι δασκάλες τους. Φυσικά και τα ξέρω καλύτερα από τον καθένα. Καμία καλή δασκάλα δεν θα επιδιώξει ποτέ να μου πάρει αυτόν τον τίτλο μέσα από τα χέρια μου! Προφανώς επίσης τα αγαπάω πιο πολύ από τον καθένα. Ούτε αυτό μια καλή δασκάλα θα επιδιώξει να μου το αποσπάσει. Καμία επίσης καλή δασκάλα δεν θα προσπαθήσει να μειώσει τον τρόπο με τον οποίο μεγαλώνω τα παιδιά μου. Ίσα ίσα θα με συγχαρεί για αυτό. Όμως η δασκάλα ζει το παιδί μου σε έναν χώρο που δεν βρίσκομαι εγώ. Για αυτό και μπορεί να μου επισημάνει πράγματα που εγώ στο σπίτι μπορεί να μην τα βλέπω, όχι γιατί αδιαφορώ αλλά γιατί το περιβάλλον είναι διαφορετικό και σίγουρα πιο ασφαλές σε ότι αφορά το πώς νιώθει εκείνο. Μπορεί λοιπόν μέσα από την ουσιαστική κουβέντα μαζί της να μάθω το παιδί μου ακόμα καλύτερα. Πώς φέρεται όταν είναι μόνο του, χωρίς τους ανθρώπους με τους οποίους αισθάνεται απόλυτη ασφάλεια; Μαζεύεται ή απλώνεται; Αντιδρά ή προσαρμόζεται;
Αύριο μεθαύριο θα βρεθούν εντελώς μόνα τους εκεί έξω. Και θα είναι τότε πολύ μεγάλα για να μπορεί κάποιος να μας ενημερώσει για το πώς φέρονται, χωρίς να ακουστεί περίεργο ή παρεμβατικό! Θα ρουφήξω λοιπόν την κάθε πληροφορία που θα πάρω. Θα την φιλτράρω και θα δουλέψω ακόμα περισσότερο με τα παιδιά μου. Όσο είναι ακόμα μικρά. Γιατί τώρα χτίζουμε για το μέλλον. Τώρα βάζουμε τις βάσεις για το αύριο.
Ευχαριστώ δασκάλες για όλα όσα με βοηθήσατε να δω. Ευχαριστώ που τα παιδιά μου δεν έχαναν το χαμόγελό τους ούτε όταν ερχόμασταν ούτε όταν φεύγαμε από το σχολείο. Ευχαριστώ για τις όμορφες αναμνήσεις που τους χαρίσατε. Ευχαριστώ για τον σεβασμό σε μένα αλλά κυρίως σε εκείνα. Και ευχαριστώ που με την αγάπη σας και την μεγαλοψυχία σας με κάνατε να θαυμάσω το επάγγελμα της νηπιαγωγού, αναγάγοντας το σε λειτούργημα από ανθρώπους που γίνονται φύλακες- άγγελοι της κάθε οικογένειας.