Γιορτή της Μητέρας: Οι μητέρες του πολέμου - Οι συγκλονιστικές ιστορίες τους
Δημοσιεύθηκε στις | Τελευταία Ενημέρωση
Η φετινή Ημέρα της Μητέρας δεν θα μπορούσε παρά να είναι αφιερωμένη στις μανάδες της Ουκρανίας. Σ’ αυτές τις ηρωίδες, που από τις 24 Φεβρουαρίου που ξεκίνησε η ρωσική εισβολή στη χώρα τους βιώνουν τον δικό τους Γολγοθά.
Είναι μητέρες που είτε πήραν τον δρόμο της προσφυγιάς αγκαλιά με τα ανήλικα παιδιά τους, είτε έζησαν την απόλυτη φρίκη του πολέμου, βιώνοντας τον απόλυτο πόνο του χαμού των παιδιών τους. ‘Άλλες πάλι υπήρξαν θύματα βιασμού, όπως έχουν καταγγείλει πολλές φορές οι Ουκρανικές αρχές ή ακόμη χειρότερα είδαν μπροστά στα μάτια τους να βιάζουν τις κόρες ή τις εγγονές τους.
Δεν πρέπει βέβαια να ξεχνάμε και τις μανάδες της Ρωσίας που αναγκάζονται να αποχαιρετήσουν τους γιους τους, που φεύγουν για το «ταξίδι» του πολέμου, και δεν ξέρουν αν θα γυρίσουν πίσω ζωντανοί. Υπάρχουν όμως και αυτές που ήδη γνωρίζουν ότι τα παιδιά τους έχουν χαθεί και δεν θα μπορέσουν ποτέ ξανά να τα κρατήσουν στην αγκαλιά τους.
Για μία μάνα ότι πολυτιμότερο έχει σ’ αυτή τη ζωή είναι τα παιδιά της. Καμία, λοιπόν, μάνα δεν θα ήθελε να είναι στη θέση ούτε της Ουκρανής αλλά ούτε και της Ρωσίδας μητέρας. Είναι χρέος μας, φέτος, να τιμήσουμε, κυρίως τους Ουκρανές μητέρες, που γίνονται μάνα και πατέρας μαζί για να σώσουν τα παιδιά τους από τον πόλεμο. Που βιώνουν το δράμα της προσφυγιάς, που υπομένουν, ταλαιπωρούνται, υποφέρουν αλλά δεν το βάζουν κάτω- παλεύουν και αγωνίζονται για να νικήσουν.
Αυτές είναι οι ιστορίες τους...
Μάνες διασχίζουν νεκροταφεία με νάρκες για να πάνε στους τάφους των παιδιών τους
Η χειροποίητη πινακίδα στην πύλη προειδοποιεί ”Το νεκροταφείο είναι ναρκοθετημένο. Κίνδυνος». Αλλά oι κάτοικοι της μέχρι πρόσφατα υπό ρωσικό έλεγχο πόλης Τρόστιανετς, στη βόρεια Ουκρανία, εξακολουθούν να εισέρχονται για να επισκεφτούν τους τάφους μελών των οικογενειών τους που σκοτώθηκαν στον πόλεμο.
Το νεκροταφείο είναι μόνο μερικώς ασφαλές από τότε που οι ρωσικές δυνάμεις τοποθέτησαν νάρκες καθώς αποσύρονταν στις αρχές Απριλίου, όπως δήλωσε η υπεύθυνη του νεκροταφείου Ολένα Ματβιένκο.
«Ομάδες αποναρκοθέτησης ήρθαν και μερικώς το καθάρισαν. Μετά όμως δεν μπήκαν πιο μέσα», είπε η Ματβιένκο, καθώς στεκόταν μπροστά στο νεκροταφείο όπου πολλές ταφόπλακες είχαν σπάσει ή ήταν «γαζωμένες» από σφαίρες.
Ακόμα κι έτσι, όσοι θρηνούν τον χαμό αγαπημένων τους, συγκεντρώνονται γύρω από τάφους, κρατώντας μερικά ανοιξιάτικα λουλούδια.
Μία από αυτούς που αγνόησαν τις προειδοποιήσεις ήταν η Ναταλία Ευδοκίμοβα, 46 ετών. Αυτή και ο σύζυγός της επισκέπτονταν τον τάφο του γιου τους, Νμίτρο, ενός Ουκρανού στρατιώτη που σκοτώθηκε στο βορειοανατολικό μέτωπο στις 29 Μαρτίου και θάφτηκε στο νεκροταφείο της ιδιαίτερης πατρίδας του μετά την αποχώρηση των ρωσικών δυνάμεων από την περιοχή.
Όπως λέει η γυναίκα, ο γιος της, ο οποίος πολεμούσε κοντά στην πόλη Ιζιούμ στην περιοχή του Χαρκόβου, ανησυχούσε περισσότερο για το τι θα μπορούσε να συμβεί στους γονείς του όταν η πόλη τους βρέθηκε υπό ρωσική κατοχή.
«Μαμά, φύγε, θα είναι πολύ επικίνδυνο στο Τρόστιανετς», τον θυμάται να της λέει, καθώς δάκρυα τρέχουν στα μάγουλά της. «Και πήγε ο ίδιος στην κόλαση, στο Ιζιούμ. Και πέθανε εκεί».
Πριν φύγουν, η Ευδοκίμοβα χάιδεψε με τα δύο της χέρια την κορνίζα με την φωτογραφία του γιου της, σαν να προσπαθούσε να τον αγκαλιάσει με κάποιο τρόπο.
Μαριούπολη: Πώς δύο μητέρες κατάφεραν να αποδράσουν από την πόλη μέσα από νάρκες και κινδύνους
Η Αλίσα Αρτιούκ και η Γιούλια Μπόικο βρήκαν καταφύγιο σε υπόγειο για δύο εβδομάδες στην αποδεκατισμένη, πολιορκημένη ουκρανική πόλη της Μαριούπολης πριν βρουν το κουράγιο να αψηφήσουν τις συγκρούσεις και να εγκαταλείψουν την περιοχή πεζές, όταν είχαν εξαντληθεί τα τρόφιμα και μαζί με αυτά οι ελπίδες για το μέλλον των μικρών τους παιδιών.
Μεταφέροντας μόνο νερό, μπισκότα, ρούχα και ένα γιουκαλίλι, οι δύο γυναίκες, που μεγαλώνουν μόνες τα παιδιά τους, περπάτησαν με τα αγόρια τους μακριά από την πόλη, περνώντας δίπλα από ναρκοπέδια και νεκρούς, για να ξεκινήσουν ένα ταξίδι οκτώ ημερών που τους οδήγησε στην ασφάλεια ενός μικρού τσέχικου χωριού.
«Αποφασίσαμε ότι εάν πεθάνουμε, τουλάχιστον θα το έχουμε αντιμετωπίσει κατάματα αντί να κρυβόμαστε», δήλωσε η Αρτιούκ, 31 ετών, κοινωνική λειτουργός και καθηγήτρια μουσικής περιγράφοντας πώς περνούσαν από τα σημεία ελέγχου στρατού, τα καμένα τεθωρακισμένα και αυτοκίνητα που ήταν διασκορπισμένα στην πόλη. «Θέλουμε να φύγουμε από τη Μαριούπολη λόγω των βομβαρδισμών», δήλωσε η Αρτιούκ. «Είχε παντού εκρήξεις». Η ίδια δήλωσε ότι το περπάτημα ήταν ασφαλέστερο από την οδήγηση «διότι μπορούσες να δεις τις νάρκες».
Η Μπόικο και η Αρτιούκ έφυγαν στις 17 Μαρτίου, διασχίζοντας σχεδόν 100 χιλιόμετρα με τα πόδια πριν ταξιδέψουν με λεωφορείο και τρένο στην πόλη Λβιβ, στη δυτική Ουκρανία. Από εκεί διέφυγαν στην Πολωνία.
«Χάσαμε τα πάντα όταν φύγαμε», λέει η 34χρονη Μπόικο σε ένα εξοχικό σπίτι στην άκρη ενός δάσους σε απόσταση περίπου 122 χιλιομέτρων από την Πράγα. «Το μυαλό και η καρδιά μου παραμένουν στη Μαριούπολη λόγω της οικογένειάς μου. Δεν γνωρίζω τι τους συνέβη».
Η προτεραιότητα των δύο γυναικών είναι τώρα να βρουν σχολεία για τους γιους τους, 8 και 11 ετών, και να μάθουν τσέχικα ώστε να μπορέσουν να δουλέψουν. Σχεδιάζουν να μετακινηθούν πιο κοντά στην Πράγα και έχουν πολύ λίγες ελπίδες ότι κάποια στιγμή θα επιστρέψουν στο σπίτι τους.
Μάνα γράφει οικογενειακά στοιχεία της στα σώματα των παιδιών της σε περίπτωση που σκοτωθεί
Οι εικόνες αναδεικνύουν την οδυνηρή πραγματικότητα του ατελείωτου ανθρώπινου πόνου στην εμπόλεμη χώρα που η Ρωσία σφυροκοπεί για πάνω από δύο μήνες.
Οι πολίτες της Ουκρανίας φοβούμενοι ότι θα σκοτωθούν από τις ρωσικές δυνάμεις έχουν αρχίσει να γράφουν τα οικογενειακά στοιχεία στα σώματα των παιδιών τους, ενώ οι εικόνες με τα γράμματα στις πλάτες των παιδιών κάνουν τον γύρο των social media.
«Ουκρανές μητέρες γράφουν οικογενειακά στοιχεία στα σώματα των παιδιών τους σε περίπτωση που σκοτωθούν και το παιδί τους επιβιώσει», έγραψε στο Twitter η ουκρανή δημοσιογράφος Anastasiia Lapatina, αναρτώντας μια τέτοια εικόνα.
Η εικόνα δείχνει ένα μικρό κορίτσι από την Ουκρανία με ένα όνομα και έναν αριθμό τηλεφώνου γραμμένα από τη μητέρα της στην πλάτη της.
Η φωτογραφία δημοσιεύτηκε από τη μητέρα του κοριτσιού Sasha Makoviy . Η ανάρτηση είναι στην τοπική γλώσσα, αλλά μια μετάφραση στο Google δείχνει ότι η γυναίκα αποφάσισε να γράψει το όνομα της κόρης της, Βέρα, «σε περίπτωση που συμβεί κάτι, κάποιος να την υποδεχτεί ως επιζήσασα».
Σε μια άλλη φωτογραφία, η Makoviy δήλωσε ότι η οικογένεια είναι ασφαλής, αλλά εξακολουθεί να μην είναι σε θέση να πετάξει ένα κομμάτι χαρτί στο οποίο είναι γραμμένα τα ίδια στοιχεία.
Οι μητέρες της προσφυγιάς - Με τα παιδιά αγκαλιά στο δρόμο για την Πολωνία
Μετά τη ρωσική εισβολή στις 24 Φεβρουαρίου, πάνω από 5 εκατ. πρόσφυγες έχουν εγκαταλείψει την Ουκρανία, με τους περισσότερους εξ αυτών να εισέρχονται στην Ευρωπαϊκή Ένωση μέσω συνοριακών σημείων στην Πολωνία, την Τσεχία, τη Σλοβακία και την Ουγγαρία.
Σε έναν σταθμό στη δυτική Ουκρανία, μητέρες με τα παιδιά τους επιβιβάζονται σε τρένα για την Πολωνία, την ώρα που πολλοί από τους συζύγους τους έμειναν πίσω στην Ουκρανία για να υπερασπιστούν τη χώρα από τις ρωσικές δυνάμεις.
Η Άνν, κάτοικος της πόλης Χάρκοβο, πασχίζει να συγκρατήσει τα δάκριά της μπροστά στην κάμερα. Έχει δύο παιδιά, και η αδελφή της τρία. Η προσφυγιά ήταν και για τις δυο τους μονόδρομος.
«Αν είχαμε την ευκαιρία να αφήσουμε τα παιδιά μας κάπου ασφαλή και κάποιος να τα παρακολουθεί για να μην ανησυχούμε για αυτά, τότε είμαι σίγουρη ότι το 50% των γυναικών θα επέστρεφαν για να ενταχθούν στον στρατό», λέει μία άλλη πρόσφυγας.
Μητέρα εξηγεί πώς έκανε το σώμα της ασπίδα, ενώ θήλαζε, για να σώσει το μωρό από τις βόμβες
Η Όλγκα, μια 27χρονη Ουκρανή που τραυματίστηκε σοβαρά ενώ προστάτευε το μωρό της από θραύσματα που εκτοξεύτηκαν από τις εκρήξεις στο Κίεβο, θυμήθηκε το σοκ που βίωσε όταν είδε αίμα να καλύπτει το παιδί της μετά από επίθεση πυραύλου που έσπασε γυαλιά στο δωμάτιο.
«Τραυματίστηκα στο κεφάλι και άρχισε να τρέχει αίμα. Και όλα κυλούσαν πάνω στο μωρό», είπε η Όλγκα, καθισμένη σε ένα κρεβάτι στο νοσοκομείο Παίδων Okhmatdyt, όπου νοσηλευόταν. «Δεν μπορούσα να καταλάβω, νόμιζα ότι ήταν το αίμα της», συνέχισε αναφερόμενη την μικρή κόρη της.
Λίγες ώρες πριν, φωτογραφίες της με το κεφάλι της δεμένο με γάζες και το πάνω μέρος του σώματός της να φαίνεται γεμάτο κοψίματα, καθώς κρατά το μωρό της, τη Βικτώρια, έκανα τον γύρο των κοινωνικών δικτύων. Αποδεικνύουν άλλωστε το βαρύ κόστος που αναγκάζονται να πληρώσουν οι άμαχοι στην Ουκρανία μετά τη ρωσική εισβολή.
Δίνοντας περισσότερες πληροφορίες για τα όσα συνέβησαν, ο πατέρας της μικρής Βικτώριας περιγράφει ότι την πήρε στα χέρια του και η Όλγκα άρχισε να ουρλιάζει φοβούμενη ότι η κόρη της είχε τραυματιστεί. «Όλγκα, είναι το αίμα σου, δεν είναι δικό της», της απάντησε τότε ο Ντμίτρο.
Η Όλγκα, η οποία δεν αποκάλυψε το επώνυμό της, περιέγραψε σχετικά με την επίθεση, ότι είχε ξυπνήσει για να ταΐσει το έξι εβδομάδων μωρό της και το είχε ήδη σκεπάσει με μια κουβέρτα για να τη ζεστάνει όταν χτύπησε ο πύραυλος. «Και αυτό ήταν που κράτησε το μωρό στη ζωή. Μόλις που την κάλυψα εγκαίρως. Και τότε ο Ντμίτρο πετάχτηκε και μας κάλυψε κι εκείνος».
Η Όλγκα νοσηλεύεται για πολλαπλά κοψίματα στο κεφάλι και το σώμα, αλλά το μωρό δεν έπαθε τίποτα εκτός από μια γρατσουνιά και κάποιους μώλωπες.
«Δεν μένει τίποτα άλλο να κάνουμε από το να παραμείνουμε θετικοί, απλώς να πιστέψουμε ότι ήταν το χειρότερο, το πιο φρικτό πράγμα που θα μπορούσε να έχει συμβεί στη ζωή μας», πρόσθεσε ο Ντμίτρο, που όπως πρόσθεσε ξύπνησε από τον ήχο θραυσμάτων γυαλιού.
Το σπαρακτικό κλάμα της μάνας που αναγνώρισε το πτώμα του γιου της από τα παπούτσια
Τον γύρο των social media κάνει ένα βίντεο που δείχνει τη στιγμή που μια μητέρα αναγνωρίζει τη σορό του γιου της από… τα παπούτσια.
Η δραματική αυτή στιγμή καταγράφηκε έξω από την πρωτεύουσα της Ουκρανίας, καθώς αστυνομικοί και πυροσβέστες είχαν σπεύσει σε βενζινάδικο που είχε δεχθεί επίθεση προκειμένου να ανασύρουν τις σορούς αμάχων.
Στο σημείο της τραγωδίας βρέθηκε και μια γυναίκα, η οποία αναγνώρισε το πτώμα του γιου της από… τα παπούτσια του. Οι σκηνές που έχουν καταγραφεί προκαλούν αποτροπιασμό.
Η δύστυχη μάνα όταν είδε το πτώμα του γιου της να ανασύρεται από την αποχέτευση του βενζινάδικου, που είχε δεχθεί επίθεση από τα στρατεύματα της Ρωσίας, ξέσπασε σε λυγμούς. Άρχισε να φωνάζει, με τις Αρχές να προσπαθούν να την απομακρύνουν.
Η συγκλονιστική στιγμή έχει καταγραφεί και σε βίντεο, το οποίο δείχνει την αντίδρασή της. Η γυναίκα γονατίζει και αναγνωρίζει το πτώμα του γιου της, αρχίζει να κλαίει δυνατά και ουρλιάζει: «Ο γιος μου, ο γιος μου. Τα παπούτσιαείναι δικά του».
Ουκρανία: Ελάτε να πάρετε τους γιούς σας λέει το Κίεβο στις Ρωσίδες μάνες
Από τη άλλη, ο ουκρανικός στρατός καλεί τις μητέρες των Ρώσων στρατιωτών που αιχμαλωτίστηκαν στην ουκρανική επικράτεια να έρθουν να τους αναζητήσουν.
«Λήφθηκε απόφαση να παραδοθούν οι αιχμάλωτοι Ρώσοι στρατιώτες στις μητέρες τους αν έρθουν να τους αναζητήσουν στην Ουκρανία, στο Κίεβο», ανέφερε σε ανακοίνωσή του το ουκρανικό υπουργείο Άμυνας.
Έδωσε μάλιστα στη δημοσιότητα αριθμούς τηλεφώνων και ένα email μέσω του οποίου οι μητέρες μπορούν να λάβουν πληροφορίες για τους γιους τους που κρατούνται στην Ουκρανία.
Σε περίπτωση που επιβεβαιωθεί η κράτηση των γιων τους, οι Ρωσίδες συμβουλεύονται να ταξιδέψουν στην Πολωνία και στη συνέχεια να εισέλθουν στην Ουκρανία μέσω συνοριακού σημείου διέλευσης.
«Θα σας καλωσορίσουν και θα σας συνοδεύσουν πίσω στο Κίεβο, όπου θα σας παραδοθεί ο γιος σας», δήλωσε το ουκρανικό υπουργείο.
«Οι γιοι μας στάλθηκαν στην Ουκρανία ως τροφή για κανόνια»: Οργισμένες Ρωσίδες μητέρες ξεσπούν κατά Πούτιν
Την οργή τους κατά του Βλαντιμίρ Πούτιν εξέφρασαν Ρωσίδες μητέρες που είδαν τα παιδιά τους να φεύγουν για τον πόλεμο στην Ουκρανία, κατηγορώντας τον πρόεδρο της Ρωσίας πως χρησιμοποίησε τους γιους τους ως «τροφή για κανόνια».
Σύμφωνα με την Telegraph, βίντεο δείχνει το ξέσπασμα των Ρωσίδων μανάδων εναντίον του κυβερνήτη του Κουζμπάς, Σεργκέι Τσιβίλεφ, ο οποίος σε μία συνάντηση μαζί τους, παραδέχτηκε ότι κάποιοι από στρατιώτες χρησιμοποιήθηκαν και πήγαν στον πόλεμο απροετοίμαστοι.
Στο βίντεο, ο αξιωματούχος φαίνεται να στέκεται αμήχανος, καθώς οι μητέρες των στρατιωτών που μάχονται στη Ρωσία κατηγόρησαν ότι το Κρεμλίνο λέει ψέματα.
«Είμαστε όλοι εξαπατημένοι, όλοι εξαπατηθήκαμε. Τους έστειλαν εκεί ως τροφή για κανόνια», φώναξε μία γυναίκα. «Είναι νέοι. Μόλις 20 ετών. Ήταν απροετοίμαστοι» συνέχισε.
Φανερά αμήχανος ο κυβερνήτης επιχείρηση να καλύψει τα όσα ανέφερε νωρίτερα, σημειώνοντας πως «δεν μπορείτε να βγάλετε συμπεράσματα ή να επικρίνετε μια συνεχιζόμενη ''στρατιωτική επιχείρηση''», αλλά οι μητέρες συνέχιζαν να φωνάζουν, λέγοντας του ότι «χρησιμοποιείτε τους γιους μας ως τροφή για κανόνια».
Μάλιστα, μία από αυτές ρωτάει τον κυβερνήτη: «Παρεμπιπτόντως, πού είναι ο δικός σας γιος;» για να απαντήσει πως σπουδάζει σε πανεπιστήμιο, προκαλώντας μεγαλύτερη οργή.
Ρώσος στρατιώτης εξιστορεί στη μητέρα του τα βασανιστήρια
Αποτροπιασμό προκαλεί και ο διάλογος Ρώσου στρατιώτη με τη μητέρα του καθώς κατά τη διάρκειά του ο στρατιώτης περιγράφει τα βασανιστήρια που κάνουν στους ουκρανούς αιχμαλώτους.
Στον εν λόγω διάλογο, τον οποίο όπως γράφει η αυστριακή εφημερίδα Express έχουν δώσει στη δημοσιότητα οι ουκρανικές μυστικές υπηρεσίας, δεν αναφέρονται συγκεκριμένες τοποθεσίες στην Ουκρανία, στις οποίες φέρεται να έλαβαν χώρα τα βασανιστήρια, ενώ ανεξάρτητες πηγές δεν έχουν επιβεβαιώσει τη γνησιότητά του.
Τους διαλόγους έχει ανεβάσει στο λογαριασμό του και ο δημοσιογράφος και αναλυτής Sergej Sumlenny.
Μεταξύ άλλων, ο Ρώσος στρατιώτης περιγράφει τις φρικαλεότητες και ρωτάει τη μητέρα του αν ξέρει τι είναι το «μικρό τριαντάφυλλο» και της περιγράφει πως στο αντρικό σώμα «φυτρώνουν» 21 τριαντάφυλλα. Τα 20 δάχτυλα σε χέρια και πόδια και το πέος, τα οποία τους τα κόβουν οι στρατιώτες. Ακόμα, αναφέρει πως τους σπάνε τα πόδια για να μην μπορούν να δραπετεύσουν.
Ο σοκαριστικός διάλογος
Στρατιώτης: (Συνέβη) μπροστά στα μάτια μου. Πήρα κι εγώ μέρος σε αυτό. Αξιωματικοί της FSB βασάνιζαν αιχμαλώτους πολέμου. Ξέρεις τι είναι το μικρό τριαντάφυλλο;
Μητέρα Τατιάνα: Όχι.
Στρατιώτης: Μπορείς να φυτέψεις 21 τριαντάφυλλα στο σώμα ενός άνδρα. 20 δάχτυλα και 1 πέος, συγγνώμη.
Μητέρα: Εντάξει.
Στρατιώτης: Έχεις δει ένα λουλούδι τριαντάφυλλο να ανοίγει;
Μητέρα: Ναι.
Στρατιώτης: (Είναι) το ίδιο. Κάποιος κόβει το δέρμα και βγαίνει έξω η σάρκα, όλα τα δάχτυλα. Και αργότερα το κάνεις και εκεί στο πέος. Αυτό είναι που ονομάζεται 21 τριαντάφυλλα στο σώμα ενός άνδρα. Ξέρετε τι άλλα βασανιστήρια έχω δει;
Μητέρα: Γιατί λέτε ότι συμμετείχατε σε αυτό; Υπήρχαν άνθρωποι της FSB που βασάνιζαν;
Στρατιώτης: Λοιπόν, συλλάβαμε αιχμαλώτους πολέμου, τους μεταφέραμε.
Μητέρα: Μάλιστα
Στρατιώτης: Και ενώ περιμέναμε τους διοικητές στα κελιά βασανιστηρίων, κρατούσαμε αιχμαλώτους πολέμου, τους χτυπούσαμε σκληρά, τους σπάσαμε τα πόδια για να μην μπορούν να δραπετεύσουν. Τους έσπασα. Είναι ανίκανοι να κουνηθούν.
Και ο στρατιώτης συνεχίζει την περιγραφή των βασανιστηρίων και του διαλόγου που κάνει με τα θύματά του: «»Δεν με νοιάζει», μου λέει, αλλά γιατί φοβάσαι αφού δεν σε νοιάζει; «Δεν φοβάμαι!» Και γιατί κλαις; Το βουλώνει. Μου αρέσει τόσο πολύ, να τους βιάζω ηθικά, μόνο με 2 λέξεις».
Μητέρα: Σου αρέσει;
Στρατιώτης: Ναι