Αληθινή ιστορία: Η δύναμη της μητρότητας απομάκρυνε την ασθένεια μου!

Ήταν καλοκαίρι του 95. Το πρώτο ταξίδι που κάναμε τρεις φίλες τελειώνοντας τις πανελλήνιες εξeτάσεις! Με όλην τη ξεγνοισιά και την τρέλλα της ηλικίας!! Σε μια από τις απίστευτες παραλίες του νησιού και μετά από πολλές ώρες ηλιοθεραπείας όπως συνηθίζαμε να κάνουμε, μου εμφανίστηκαν κάποιες έντονες κοκκινίλες στο πρόσωπο και στο στέρνο.

Φαντάστηκα ότι με πείραξε ο πολύς ήλιος και την επομένη πήγα σε ένα φαρμακείο στην χώρα. Ο φαρμακοποιός μου έδωσε μια αλοιφή για δερματικά αλλά τα σημάδια δεν υποχώρησαν.

Λίγες μέρες αργότερα και ενώ επέστρεψα στη Λάρισσα οι κοκκινήλες όχι μόνο δεν εξαφανίστηκαν αλλά πλέον είχαν πάρει ένα περίεργο σχήμα πεταλούδας. Ειδικά το πρόσωπο μου δεν βλεπόταν!

Πήγα σε διάφορους δερματολόγους και όλοι κάνανε λόγο για φωτοδερματίτιδα. Μάλιστα χωρίς να με υποβάλλουν σε εξετάσεις μου έδιναν διάφορες κρέμες. Τα σημάδια ηρεμούσαν κάπως αλλά σε περιόδους έντονης ηλιοφάνειας βρισκόντουσαν και πάλι σε έξαρση. Αποφάσισα να το ψάξω καλύτερα και πήγα στη Θεσσαλονίκη στο Λοιμωδών. Μου είχαν μιλήσει για μια  καθηγήτρια πανεπιστημίου δερματολογίας την οποία και επισκέφτηκα. Μόλις με είδε με έστειλα απευθείας για βιοψία.

Η διάγνωση ήταν δισκοειδής ερυθυματώδης  λύκος. Δε γνώριζα τίποτε για την ασθένεια. Μου εξήγησε ότι πρόκειται για μια χρόνια αυτοάνοση πάθηση που δεν γνωρίζουμε τα αίτια που την προκαλούν! Θεωρείται πολύ σπάνια πάθηση την οποία “κουβαλάς” εφ όρου ζωής.

Προσπάθησε να με καθησυχάσει λέγοντας ότι στην περίπτωση μου πρόκειται μόνο για δισκοειδή και όχι συστηματικό λύκο αν και υπάρχουν περιπτώσεις που αλλάζει μπαμ-μπαμ η μια μορφή στην άλλη. Τρομοκρατήθηκα, έκλαιγα μερόνυχτα και προσπαθούσα να συνειδητοποιήσω ότι  πρέπει να αλλάξω κάποιες συνήθειες και να παίρνω φάρμακα για όλη μου τη ζωή.  Έπρεπε να κυκλοφορώ με καπέλα, σχεδόν κουκουλωμένη για να μη με βλέπει καθόλου ο ήλιος , ειδικά το καλοκαίρι, πράγμα δύσκολο σε μια κλειστή κοινωνία όπως η Λάρισα. Μόνο στους γονείς μου και στον σύντροφο μου αποκάλυψα το μυστικό της ασθένειας μου.

Η γιατρός με ρώτησε αν σκόπευα να μείνω άμεσα έγκυος γιατί το φάρμακο (πλακενίλ δίνεται σε αυτές τις περιπτώσεις) προκαλεί τερατογέννηση.

Έκοψα το χάπι τη μέρα που παντρεύτηκα, χωρίς να το πω σε κανέναν! 6 μήνες μετά έμεινα έγκυος. Άλλωστε αυτό ήταν το ασφαλές χρονικό διάστημα από τη διακοπή του χαπιού που μου είχαν συστήσει! Ήρθε στη ζωή μου ο Γιάννης και μετα από 1,5 χρόνο η Σοφία.

Από τότε μέχρι και σήμερα 10 χρόνια μετά δεν έχω ξαναπάρει χάπια!!

Μια φορά το χρόνο κάνω εξετάσεις ελέγχοντας τα αντισώματα μου, και ακόμη κυκλοφορώ με μακρυμάνικα και καπέλα αλλά πλέον νιώθω δυνατή να αντιμετωπίσω τα πάντα.

Αν και τα παιδιά διαμαρτύρονται που δεν πάμε μαζί καλοκαιρινές διακοπές ωστόσο κάποιες φορές κατανοούν ότι "η μαμά δεν μπορεί να τα πάει για μπάνιο γιατί ο ήλιος δεν της κάνει καλό"!

Πάντως δεν υπάρχει μέρα που να μην ευχαριστώ τον Θεό και τα παιδιά μου.  Ημουν από τις τυχερές που κατάφερε να γεννήσει χωρίς πρόβλημα. Και τελικά η δύναμη της μητρότητας ήταν αυτή που  απομάκρυνε την πάθηση μου!