Τι είναι το οριοθετημένο γονεϊκό πρότυπο και πως μπορείτε να το πετύχετε

Το μεγάλωμα ενός παιδιού δεν είναι εύκολη υπόθεση και όπως όλοι ξέρουμε τα παιδιά δεν έρχονται με οδηγίες χρήσης, γι' αυτό και υπάρχουν μερικοί τρόποι-εργαλεία για τους γονείς, όπως το  "οριοθετημένο γονεϊκό πρότυπο", που μπορούν να τα υιοθετήσουν. Παρακάτω συγκεντρώσαμε κάποια στοιχεία για το τι ακριβώς είναι αυτό το στυλ γονιού και πως μπορείτε να το κάνετε και εσείς.

Τι είναι αυτό;

Σχεδιάστηκε από την αναπτυξιακή ψυχολόγο Diana Baumrind τη δεκαετία του 1960 και είναι ένα στυλ ανατροφής παιδιών που χαρακτηρίζεται από το να θέτει ο γονιός υψηλές προσδοκίες για τα παιδιά του, αλλά να τους παρέχει την χρηματική και συναισθηματική υποστήριξη που χρειάζονται, για να πετύχουν.

Θεωρείται το ενδιάμεσο πρότυπο γονικής μέριμνας, μεταξύ του αυταρχικού (authoritarian parenting) και του επιτρεπτικού (permissive parenting). Το πρώτο επικεντρώνεται στην υπακοή και την πειθαρχεία και το δεύτερο στην στοργή και στους λίγους κανόνες.

Είναι δηλαδή η ισορροπία μεταξύ των δύο άκρων. Αφού οι ειδικοί συμφωνούν στο ότι η δημοκρατική γονεϊκή φροντίδα κάνει τα παιδιά χαρούμενα και υγιή και μπορούν να αντιμετωπίσουν καλύτερα τις μελλοντικές προκλήσεις της ζωής τους.

Πως μπορείτε να την υιοθετήσετε;

Οι γονείς που υιοθετούν αυτό το γονεϊκό πρότυπο είναι ζεστοί και φροντίζουν να ακούν τα παιδιά τους και να αξιολογούν τα συναισθήματά τους. Αλλά παράλληλα τους αναφέρουν τις συνέπειες μίας κακής συμπεριφοράς τους και τους επιβάλλουν όρια. Αντίθετα από τους αυταρχικούς γονείς, όμως δεν περιμένουν τα παιδιά να υπακούσουν τυφλά ότι τους λένε, αλλά τους εξηγούν το λόγο που είναι κακή η τάδε συμπεριφορά και συζητούν με τα παιδιά για να μπορέσουν να μετατρέψουν το λάθος σε μία ευκαιρία μάθησης.  Έτσι ένας γονιός μπορεί να αποτρέψει το παιδί του από το να χτυπήσει ένα άλλο παιδί.

Παράδειγμα οριοθετημένου γονεϊκού προτύπου:

Παιδί: Ο Γιώργος πήρε το παιχνίδι μου!

Γονιός: Έχεις δίκιο που είσαι εκνευρισμένος τώρα.

Παιδί: Θέλω πίσω το παιχνίδι μου.

Γονιός: Καταλαβαίνω ότι θέλεις πίσω το παιχνίδι σου. Άλλα το να χτυπήσεις κάποιον δεν είναι καλό και όταν το κάνεις αυτό, θα κάθεσαι λίγο μόνος σου για να το σκεφτείς.

Παιδί: Δεν θέλω χρόνο να σκεφτώ.

Γονιός: Το να χτυπάς κάποιον δεν είναι ωραίο. Όταν τον χτυπάς, αυτός πονάει και μπορεί να είναι επικίνδυνο. Μπορείς να σκεφτείς κάτι άλλο που θα μπορούσες να κάνεις την επόμενη φορά που κάποιος θα σου πάρει το παιχνίδι σου αντί να τον χτυπήσεις;

Παιδί: Να φωνάξω κάποιον μεγάλο;

Γονιός: Αυτή είναι μία πολύ καλή ιδέα. Ας σκεφτούμε λίγο τι άλλα πράγματα μπορείς να κάνεις, όταν είσαι αναστατωμένος, ώστε  να μην χτυπήσεις τον άλλον.

 

Το σημαντικότερο είναι να ακολουθήσετε τα συναισθήματα τους παιδιού και να μην ξεχάσετε το να πάρει το παιδί λίγο χρόνο για να σκεφτεί, πριν δράσει, ανεξάρτητα από το αν είναι πολύ στενοχωρημένος ή από το τι έκανε ο Γιώργος. Ενώ τονίστε στο παιδί σας ότι είστε εκεί για να το βοηθήσετε να μάθει πως να χειριστεί μία διαφωνία.

Λειτουργεί αυτή η μέθοδος;

Η μέθοδος αυτή ενθαρρύνει τα παιδιά να γίνουν ανεξάρτητα, τα διδάσκει να είναι υπεύθυνα και να παίρνουν μόνα τους αποφάσεις. Οι κανόνες που τίθενται βοηθούν τα παιδιά να ξέρουν τι ακριβώς να περιμένουν, αλλά πρέπει οι γονείς να εξασφαλίζουν ότι αυτό δεν τους προκαλεί ανησυχία και σύγχυση για το ποιος είναι ο υπεύθυνος της κατάστασης, που φυσικά και είναι ο γονιός.

Σίγουρα για την επίτευξη αυτό του στυλ μεγαλώματος ενός παιδιού χρειάζεται μεγαλύτερη προσπάθεια, αλλά αξίζει τον κόπο και τα οφέλη του παιδιού, αργότερα, θα είναι τεράστια.