"Ο πολλαπλός εαυτός μου..." της Πέπης Κόγια

Δημοσιεύθηκε στις | Τελευταία Ενημέρωση

Ο πολλαπλός εαυτός μου 

Θα ξυπνήσει σκεπτόμενος την ώρα και το πρόγραμμα. Τις μέρες της εβδομάδας που θα κατρακυλήσουν πάλι. Θα συνομιλήσει
 με το άλλο μου μισό που όλο γκρινιάζει, θέλει χουχούλιασμα, αρκουδάκια και σοκολάτα.
Ο πολλαπλός εαυτός θα κινηθεί για άλλη μια μέρα αστραπιαία. Θα βάλει την ρουτίνα στην σειρά, θα χαμογελάσει ευγενικά, θα θυμώσει φωναχτά,θα οριοθετήσει το παράλογο για ν´ανέβει στο σκοινί . Θα γίνει για άλλη μια μέρα ακροβάτης.

Θα τοποθετήσει την μια μέρα δίπλα στην άλλη με memo και μολύβι. Θα ρουτινιάζει κ´μόλις το νιώθει να συμβαίνει, θ´ ανοίγει την ένταση του ραδιοφώνου στο αυτοκίνητο και θα γίνεται αίφνης, έφηβος, που τραγουδάει σαν ερωτοχτυπημένος μέσα στο δωμάτιο του. Ανοίγοντας την πόρτα του αυτοκινήτου, περπατώντας στην πόλη, διεκπεραιώνοντας υποθέσεις καθημερινές, σημαντικές, ασήμαντες θα γίνει πάλι σοβαρός ενήλικας ο πολλαπλός εαυτός μου. Θα βάλει βάρος στο βλέμμα, θα βαδίσει με ωριμότητα (φευ) και σιγουριά. Θα διαγράφει την λίστα των υποχρεώσεων μα όχι των ονειροπολήσεων.Θα κοιτάξει ματαιόδοξα την μορφή του στον καθρέφτη για να του τονώσει το εγώ. Θα σχολιάσει την καθημερινότητα , τον καιρό, την αγένεια των οδηγών , τους τρελούς ποδηλάτες και σ´ αναπάντεχα τηλεφωνήματα θα θυμηθεί πώς η συντροφικότητα και η φιλία δεν μετριέται με εργατοώρες και πως σωστά έχει επιλέξει ν´ αγαπά ξεχωριστούς ανθρώπους.


Αυτούς . Τους αληθινούς, που δεν μιλούν με ασάφειες και εκφέρουν λέξεις θαρραλέες .Ο πολλαπλός εαυτός μου θα μαλώσει τα παιδιά να μην φέρονται τόσο παιδιάστικα και θα κρύψει στο πίσω βλέμμα του πόσο θα ήθελε κι ο ίδιος ν´ απλώσει τα χέρια σαν αεροπλάνο ανάμεσα στους κορμούς των δένδρων. Θα περάσει πια το μεσημέρι και λίγο πριν βραδιάσει, εκεί που όλα ησυχάζουν και χρωματίζονται στον ορίζοντα ο πολλαπλός εαυτός μου θα δοξάσει τον Θεό που του χάρισε για άλλη μια φορά αυτό το δειλινό, μια αιωνιότητα γίνεται κάθε φορά το ηλιοβασίλεμα.

Και πάλι..
- καλησπέρα σας! Πώς είστε;
-
Η οικογένεια; τα παιδιά; Ολοι μια χαρά.

Τα παπούτσια θα βγουν από τα πόδια με τον γνωστό αναστεναγμό κι ο πολλαπλός εαυτός μου θα περπατήσει ξυπόλητος στο πάτωμα με παιδιάστκη ελευθερία, θα βρει το δευτερόλεπτο της φιλοσοφικής θεώρησης, το δευτερόλεπτο μιας ανακούφισης , το λεπτό μιας στενοχώριας και τα λεπτά μιας ευτυχισμένης ανάσας.Θα υποσχεθεί απλωμένα χέρια κι αγκαλιές ανάμεσα στα μη και πρέπει. Θα σκεφτεί φευγαλέα , σαν αστραπή, τον θάνατο και την ζωή. Και στην μυρωδιά του μαξιλαριού του θα υποσχεθεί τα πολλά πρόσωπα της ψυχής του να ζωντανέψει.

tags:


tags: