«Οι φίλες μου και η ομαδική συνομιλία μας στα social media με έσωσαν στις δύσκολες στιγμές μου ως μαμά»

Δημοσιεύθηκε στις

Η Αριάδνη, μητέρα του Παύλου, 5 ετών και του Αλέξανδρου, 2 ετών, μοιράζεται μαζί μας το σημαντικό ρόλο που έπαιξαν οι φίλες της στη ζωή της, αφότου έγινε μαμά.

«Προχθές μία φίλη μου, από την παρέα, έστειλε ένα ομαδικό μήνυμα σε μένα και στις υπόλοιπες φίλες μας. Το μήνυμα έγραφε «Κορίτσια, αισθάνομαι χάλια. Ο γιος μου έπεσε από τις σκάλες χθες το βράδυ! Είναι ευτυχώς καλά τώρα, αλλά τρόμαξα πάρα πολύ!».


Όλες, όπως ήταν φυσικό, ανησυχήσαμε και απαντήσαμε αμέσως στο μήνυμα της, ρωτώντας την τι ακριβώς συνέβη και πως είναι το παιδί. Αφού την καθησυχάσαμε για το γεγονός, αρχίσαμε όλες να της διηγούμαστε τα ατυχήματα των δικών μας παιδιών.

-«Τα δάχτυλα της Ελπίδας πιάστηκαν μία μέρα στην πόρτα της κουζίνας!».

-«Ο Πέτρος έβαλε το χέρι του, για δευτερόλεπτα, στο μάτι της κουζίνας ».

- «Η Αργυρώ είχε σπασμένο χέρι για μία μέρα και δεν το είχα πάρει χαμπάρι».

Η μητρότητα είναι πολύ δύσκολη και όλες κάνουμε καθημερινά πολλά λάθη. Αντί λοιπόν να κάνουμε τη φίλη μας να αισθανθεί άσχημα για το γιο της, μοιραστήκαμε μαζί της τις δικές μας ατυχίες, δίνοντάς της να καταλάβει ότι κάθε μητέρα περνάει κάτι τέτοιο καθημερινά.

Όταν τα παιδιά μου ήταν μικρότερα, μία αντίστοιχη ομαδική συνομιλία με έσωσε! Δεν ξέρω καθόλου πως οι μαμάδες μας, στο παρελθόν, ζούσαν χωρίς αυτήν την επαφή με άλλες μητέρες! Το να είσαι μητέρα είναι η πιο δύσκολη δουλειά του κόσμου. Όλες το ξέρουμε. Γι’ αυτό είναι τρομερή η βοήθεια που μπορεί να μας δώσει μία ομαδική συνομιλία στα social media.

Όταν τα παιδιά μου ήταν μικρά, συνομιλούσα με τις φίλες μου, καθημερινά, με αυτό τον τρόπο, και ποτέ δεν με κατηγόρησαν για κάτι. Το ακριβώς αντίθετο, με πλημμύριζαν με μηνύματα αγάπης, καθώς ήξεραν ότι η μητρότητα μπορεί να λυγίσει κάθε μητέρα. Φυσικά και θα μπορούσα να έχω μάθει πολλά πράγματα για τη μητρότητα μόνη μου, αλλά εμπιστεύομαι τη γνώση των φίλων μου, που είναι δίπλα μου και έχουν περάσει κάτι αντίστοιχο και οι ίδιες. Είμαι ευγνώμων στις φίλες μου, που πάντα απαντούσαν στα μηνύματά μου!

Κάποιες όμως μέρες είναι πιο δύσκολες από κάποιες άλλες. Θυμάμαι έντονα όταν είχα στο σπίτι ένα μικρό παιδί και ένα μωρό που δεν κοιμόταν με τίποτα. Η μητέρα μου πάλευε με τον καρκίνο (και κέρδισε τη μάχη) την ίδια περίοδο. Ήταν ο πιο δύσκολος χρόνος της ζωής μου!

Χωρίς τη συμβολή, μέσω μηνυμάτων, των φίλων μου, όταν απογοητευόμουν με όλα αυτά, όταν ανησυχούσα για τα πάντα ή όταν έκλαιγα χωρίς αιτία, πιθανότατα δεν θα είχα αντέξει και δεν θα ήμουν η ίδια.

Ένα απόγευμα, θυμάμαι, το μωρό δεν κοιμόταν και έκλαιγε συνέχεια ενώ ο γιος μου ανέβηκε στο κρεβάτι του μωρού, το έσπασε και έπεσε κάτω. Πραγματικά φοβήθηκα πολύ, νόμιζα πως είχε σπάσει το πόδι του…

Όταν ηρέμησαν τα πράγματα και ενόσω ήμουν ακόμη ταραγμένη από το περιστατικό, πήρα το κινητό στα χέρια μου και έγραψα στις φίλες μου όσα έγιναν. Με ενθάρρυναν για τη στάση μου και την ψυχραιμία μου και ηρέμησα αρκετά μετά από αυτό εκείνο το βράδυ. Έτσι είναι οι φίλες, μας κάνουν να συνειδητοποιήσουμε ότι κανένας δεν τα έχει όλα στην εντέλεια.

Αν μία μητέρα μοιάζει να είναι τέλεια, μάλλον μέσα της είναι χάλια, με όλη αυτή την προσπάθεια που καταβάλλει για να φτάσει το τέλειο. Είναι λοιπόν, πολύ καλύτερο το να παραδεχτούμε όλες μας ότι προσπαθούμε και κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε καθημερινά ως μητέρες.

Σε σένα μαμά εκεί έξω απευθύνομαι, όταν περνάς δύσκολα και είσαι απογοητευμένη, μίλα σε μία φίλη σου! Είναι απλό αλλά παράλληλα και σωτήριο, καθώς οι φίλες σου θα είναι εκεί για σένα και ξέρουν ακριβώς τι να πουν και πώς ακριβώς να το πουν.

Ξέρω ότι προσπάθησα να στείλω μηνύματα στο άνδρα μου, στη μέση της μέρας, όταν βρίσκομαι σε κατάσταση πανικού με τα μικρά, και γνωρίζω ότι κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί, αλλά δεν είναι το ίδιο με τη επικοινωνία που έχω με τις φίλες μου, που είναι μαμάδες. Είναι αυτές που περνούν τα ίδια με μένα και καταλαβαίνουν από πρώτο χέρι τον αγώνα που καταβάλλω καθημερινά. Οι σύντροφοι κάνουν ότι καλύτερο μπορούν και τους ευχαριστώ τόσο γι’ αυτό, αλλά οι φίλες μας μπορούν να μας βοηθήσουν να αισθανθούμε καλύτερα μετά από μία δύσκολη κατάσταση. Ας προσπαθήσουμε λοιπόν να ενθαρρύνουμε η μία την άλλη, κυρίως όταν κάνουμε λάθη.

Πάρτε τηλέφωνο τις φίλες σας για να μοιραστείτε μαζί τους τις δυσκολίες σας και για να τους δείξετε ότι δεν είναι μόνες. Γιατί η μητρότητα είναι ήδη αρκετά μοναχική.

Την επόμενη φορά που μία φίλη σας αισθάνεται ότι έχει αποτύχει, πείτε της ότι είστε εκεί για να την ακούσετε. Το πιο σημαντικό όμως είναι να της πείτε ότι είναι εκπληκτική μητέρα! Τονίστε της ότι αύριο είναι μία νέα μέρα και όλα θα είναι πολύ καλύτερα!»

Αριάδνη

tags:


tags: