Για τη "Ντορίτα" που δεν γνώριζα

από τη Μικαέλα Θεοφίλου

Δεν την ήξερα προσωπικά. Μόνον σαν Ντορίτα από το Dolce Vita και σαν Κουκακιωτικη παρουσία στην γειτονιά μας και στο σχολείο μας απ όπου έπαιρνε την κόρη της. Ένα περίεργο κράμα δυνατής και εύθραυστης προσωπικότητας υψηλών και χαμηλών τόνων παράλληλα.

Έτσι την είχα στη συνείδηση μου όταν την έβλεπα κάποια χρόνια πριν στο σχολείο. Τον τελευταίο χρόνο, την συναντούσα  τυχαία στην πλατεία Δράκου πολύ αδυνατισμένη, ωχρη, με αραιά άσπρα μαλλιά, τον σύζυγό της πάντα στο πλάι της και την κορούλα της έφηβη πλέον.

Δεν ήταν εύκολα αναγνωρίσιμη αλλά αν την παρατηρούσες καλύτερα, καταλάβαινες την Ντορίτα με τη λάμψη στα μάτια και τα ωραία "μήλα" όταν χαμογελούσε.  Δεν ήξερε ότι την παρατηρούσα. Την έβλεπα και έλεγα μέσα μου ο, τι και αν είναι αυτό που έχει θα τα καταφέρει. Ήταν αυτή η χαμηλών τόνων δύναμη που μου έδινε αυτή τη βεβαιότητα.

Όταν έμαθα ότι έφυγε από τη ζωή η Κατερίνα Ζιωγου, μου ήρθε μόνον μια στιγμή στο μυαλό μου... Μια καθημερινή στιγμή, μια λεπτομέρεια... Από αυτές που για όλες μας θα ήταν κάτι περαστικό. Συναντηθήκαμε πάλι χωρίς να γνωριζόμαστε στην Ελενη που μας φτιάχνει τα μαλλιά. Εγώ είχα τη βαφή στο κεφαλι μου και εκείνη ήταν το επόμενο ραντεβού με την κόρη της.

Η μικρή θα έκοβε τα μαλλιά της. Η Κατερίνα καθόταν πολύ κοντά μου, αδυνατισμένη και αποκαμωμένη με το βλεμμα της στραμμένο στην κόρη της και στο νέο λουκ που της έκανε η Ελένη. Προσπάθησα να της πιάσω κουβέντα αλλά το βλέμμα της ήταν κολλημένο επάνω στην κορη της.

Και αυτή ήταν η στιγμή που είδα τα μάτια της να διψουν για τις στιγμές της καθημερινότητας που σε λίγο καιρό δε θα είχε.

Τα μάτια της ήταν γεμάτα από το παιδί της, από την κόρη της που μεγάλωνε, που άλλαζε και αυτά τα μάτια έπρεπε να κλειδώσουν αυτήν την εικόνα. Αφού τελείωσε η κορούλα της την κοίταξε, τη θαύμασε, χαμογέλασε και έκατσε και εκείνη στην καρέκλα της Ελενης για να περιποιηθεί τα λιγοστά μαλλιά της με όση γυναικεία ματαιοδοξία της είχε απομείνει.

Στην Κατερίνα ή την Ντορίτα που δεν την γνώριζα ποτέ προσωπικά θέλω να αφιερωσω αυτή την Ημέρα της Γυναίκας γι\ αυτή τη δυνατή στιγμή που με άφησε να δω σε εκείνη και τον αξιοπρεπή τρόπο που ως γυναίκα, μάνα και ηθοποιός προσπάθησε μέχρι το τέλος.