"Η κόρη μου μού ζήτησε το χάπι της επόμενης ημέρας": Μιλώντας για σεξ με το παιδί σας στην εφηβεία

Άλλες είναι οι ανάγκες και οι απαιτήσεις ενός μωρού, άλλες ενός πεντάχρονου και άλλες ενός δεκαπεντάχρονου. Μπορεί τα πρώτα χρόνια να φαντάζουν πιο δύσκολα αλλά και η περίοδος της εφηβείας είναι κάπως… ζόρικη και για τα ίδια τα παιδιά αλλά και για τους γονείς. Ας προσπεράσουμε τις αλλαγές στην συμπεριφορά (που από εκεί που το παιδί βλέπει τον γονιό σαν «θεό» και προστάτη, από τη μια στιγμή στην άλλη, γίνεται ο «εχθρός» που δεν θέλει καν να βλέπει μπροστά του) και ας εστιάσουμε σε ένα κομμάτι που γενικά και σαν κοινωνία θεωρούμε «ταμπού», το σεξ. Δεν πολυμιλάμε για αυτό και κατά συνέπεια δεν μιλάμε και στα παιδιά μας για αυτό. Ούτε στο σχολείο υπάρχει ιδιαίτερη ενημέρωση οπότε συνήθως πια η πηγή ενημέρωσής τους είναι το ίντερνετ.

από τη Χρυσούλα Σπυράτου

Στο ίντερνετ πολλά γράφονται, πολλά εξ αυτών ανυπόστατα, αλλά ορισμένες φορές μπορεί να πετύχεις «διαμαντάκια». Τις προάλλες έπεσα πάνω σε ένα blog όπου μια μαμά μοιραζόταν την ιστορία της:

«Την περασμένη βδομάδα η κόρη μου (16 χρονών) η οποία είναι σε σχέση με έναν συνομήλικό της, ήρθε και μου ζήτησε το χάπι της επόμενης ημέρας γιατί είχαν ένα ατύχημα με το προφυλακτικό. Αισθάνθηκα τόσο περήφανη για την ίδια που βρήκε το θάρρος να έρθει να μου το πει αλλά ακόμα πιο περήφανη για τον εαυτό μου και την σχέση που έχω καταφέρει να έχω με το παιδί μου».

Όπως εξομολογείται στη συνέχεια, προσπάθησε πολύ για να έχουν αυτήν την σχέση και η προσπάθειά της ήταν συνειδητή καθώς η ίδια δεν είχε τέτοια σχέση με την δική της μητέρα. «Έμεινα έγκυος στα 21 γιατί η μαμά μου είχε βρει τα αντισυλληπτικά μου και τα είχε πετάξει». Οι απαντήσεις κάτω από την ιστορία αυτή ήταν υποστηρικτικές και καθόλου επικριτικές. «Η κόρη μου είναι μόλις 3 ετών αλλά εύχομαι να καταφέρω να έχω κι εγώ μια τόσο υγιή σχέση μαζί της όταν μεγαλώσει». Βέβαια, υπήρχαν και κάποια σχόλια από νεαρότερες κοπέλες οι οποίες εξομολογούνταν πως δεν έχουν τέτοια σχέση με τη μαμά τους και πως δυσκολεύονται να τους μιλήσουν ακόμα και για άλλα θέματα.

Το να δημιουργούμε ένα περιβάλλον ασφάλειας όπου τα παιδιά μας θα νιώθουν άνετα να μιλήσουν ανοιχτά είναι πολύ σημαντικό. Αν από πολύ νωρίς είμαστε ανοιχτοί και ειλικρινείς μαζί τους και τους εγγυηθούμε (αλλά και αποδείξουμε στην πράξη όταν έρθει η ώρα) ότι ό,τι και αν μας πουν δεν θα τα κρίνουμε- μαλώσουμε αλλά θα κάτσουμε να το συζητήσουμε και αν λύνεται να το λύσουμε, τότε και εκείνα, ειδικά μεγαλώνοντας, θα αισθάνονται άνετα να μας μιλήσουν.

Προσοχή στην παρένθεση… άλλο στα λόγια άλλο στην πράξη. Γιατί αν δεν κρατήσουμε τον λόγο μας, θα νευριάσουν, θα απογοητευτούν και απλά την επόμενη φορά δεν θα έχουν κίνητρο να μας ξαναμιλήσουν. Όσο δύσκολο και να μας είναι εκείνη την ώρα λοιπόν να αντιδράσουμε ψύχραιμα, καλό θα ήταν να ζυγίσουμε προσεκτικά τι αντίδραση θα έχουμε σκεπτόμενες ότι μακροπρόθεσμα θα έχουμε μια ειλικρινή σχέση με το παιδί μας.