Πως μπορείς να λες «όχι» στην κατασκευή Παιδιατρικού Νοσοκομείου που θα σώζει ζωές σε παιδιά;

Θα το γράψω όσο πιο απλά μπορώ: θέλετε να κατασκευάσουμε ένα παιδιατρικό νοσοκομείο να πηγαίνουν τα άρρωστα παιδάκια και να γιατρεύονται; «Παρών»!

Ποιος μπορεί να αρνείται ή να νίπτει τα χείρας του ως Πόντιος Πιλάτος δηλώνοντας «παρών», όταν μιλάμε για την υγεία των παιδιών; Ποιος μπορεί να πει όχι σε πρόταση να δημιουργηθεί στη Θεσσαλονίκη ένα υπερσύγχρονο Πανεπιστημιακό Παιδιατρικό Νοσοκομείο, το οποίο θα σώζει ζωές σε ανήλικα σε όλη τη Βόρεια Ελλάδα;

Τα παιδιά μας είναι η αδυναμία μας, η ευαίσθητη χορδή μας. Κι αν κάτι τους συμβεί η απόγνωση μας είναι τεράστια. Ποιος γονιός δεν έχει τρέξει στο Δημόσιο νοσοκομείο όταν ασθένησε ή τραυματίστηκε το παιδί του; Ποιος δεν κρεμάστηκε από τα χείλη γιατρών και νοσοκόμων; Ποιος δεν ξενύχτησε στο πλάι του; Και ποιος δεν θέλει τις καλύτερες συνθήκες όταν ασθενεί;

Η πρώτη επιλογή ήταν και είναι πάντα το Δημόσιο νοσοκομείο, κι εγώ νιώθω μια σιγουριά ότι το παιδί μου είναι σε καλά χέρια εκεί. Με όλες τις ελλείψεις τους, με τις καθυστερήσεις ωρών, με τα... εγκατελειμμένα κτίρια, αλλά με τους άρτια καταρτισμένους γιατρούς και το πρόθυμο και φιλικό νοσηλευτικό προσωπικό, που καταβάλλει κάθε προσπάθεια να προσπεραστούν εμπόδια (ελλείψεις κλπ).

Ποιος γονιός λοιπόν, που θα ήταν μάλιστα, στο κέντρο λήψης αποφάσεων, θα μπορούσε να είναι αντίθετος με την κατασκευή ενός υπερσύγχρονου Πανεπιστημιακού Παιδιατρικού Νοσοκομείου; Ακόμα κι αυτός που έχει την οικονομική δυνατότητα να το πάει στο καλύτερο ιδιωτικό, μπορεί να πει όχι στη δημιουργία ενός Δημοσίου νοσοκομείου για παιδιά; Κι όμως μπορεί... Οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ το έπραξαν. Μπορεί να μην είπαν ξεκάθαρο "όχι", αλλά αρνήθηκαν να ψηφίσουν υπέρ της σύμβασης δωρεάς του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος για την κατασκευή Παιδιατρικού Νοσοκομείου στην Θεσσαλονίκη.

Τα μέλη της αξιωματικής αντιπολίτευσης αν και δήλωσαν πως είναι υπέρ της κατασκευής παιδιατρικού νοσοκομείου στην συμπρωτεύουσα, υποστήριξαν ότι η λειτουργία του ως Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου και όχι ως Δημοσίου Δικαίου τους εμποδίζει να δώσουν θετική ψήφο!

Πόσο κρίμα να μπαίνουν κομματικές ιδεοληψίες, ακόμα και όταν αφορά την υγεία παιδιών. Να ψηφίζουν στεγνά με κομματικές παρωπίδες και εν τέλει, να αποφασίζουν για την τύχη των παιδιών της Βόρειας Ελλάδας, "πολιτικάντες" που δεν θα χρειαστεί ποτέ να νοσηλευθούν τα παιδιά τους σε ένα δημόσιο νοσοκομείο! Αλλά αψηφούν αυτούς που δεν μπορούν να πάνε σε ένα ιδιωτικό...

Λύπη, στενοχώρια, αγανάκτηση για αυτούς τους ανθρώπους, που εμείς όπως στέλνουμε στη Βουλή ...

"Υπερασπίσου το παιδί γιατί αν γλιτώσει το παιδί υπάρχει ελπίδα!"

Υ.Γ. Ευτυχώς το έργο θα προχωρήσει καθώς πήρε την έγκριση.