Ολλανδία: νομοθετεί την ευθανασία παιδιών κάτω των 12 ετών

Στην Ολλανδία μετά από διάφορες μελέτες και γνώμες ειδικών αποφάσισαν να καλύψουν το κενό που υφίσταται στη νομοθεσία τους και αφορά την ευθανασία για άτομα από ενός έως δώδεκα ετών, που πάσχουν από ανίατες ασθένειες. Συγκεκριμένα στην Ολλανδία επιτρέπεται ήδη η ευθανασία για τους ανήλικους άνω των δώδεκα ετών εφόσον συμφωνήσουν οι ίδιοι καθώς και για τα βρέφη κάτω του ενός έτους με τη συγκατάθεση των γονέων τους.

Από τη Βέρα Πάρδου

Δεν υπάρχει όμως νομική κάλυψη για τους ανήλικους από 1 έως 12 ετών καθώς οι ειδικοί δεν γνωρίζουν αν μπορούν να αντιληφθούν τα παιδιά τη σημασία μιας τέτοιας απόφασης. Συγκεκριμένα Ο υπουργός Υγείας Χούγκο ντε Γιόνγκε δήλωσε πως ο νέος κανονισμός έπειτα από έρευνες που έγιναν με εντολή του Υπουργείου θα εφαρμόζεται σε περίπου 5-10 παιδιά ανά χρόνο. Για την ακρίβεια επέλεξε να τονίσει σε επιστολή του προς το Κοινοβούλιο: «Η μελέτη δείχνει ότι υπάρχει η ανάγκη να μπορούμε να βάλουμε τέλος στη ζωή των παιδιών με ανίατες ασθένειες, τα οποία υποφέρουν απελπιστικά και τρομερά και τα οποία πρόκειται να πεθάνουν εντός προβλέψιμου χρονικού διαστήματος».

Με αποτέλεσμα σήμερα έπειτα από διαφωνίες μηνών και άπειρες αντιρρήσεις που υπήρξαν από τα χριστιανικά κόμματα να καταλήξουν σε απόφαση όπου εγκρίνεται η εξής νομοθεσία και δεν θα διώκονται οι γιατροί αν τυχόν κάνουν ευθανασία, για την οποία έχουν λάβει έγκριση, σε κάποιο παιδί που υποφέρει. Στους προσεχείς μήνες θα γίνει η εφαρμογή του νόμου με την Ολλανδία να βρίσκεται για ακόμη μια φορά πρώτη σε τέτοιες αποφάσεις, αφού νομιμοποίησε την ευθανασία το 2002 και ενέκρινε την ευθανασία ανηλίκων το 2014.

Χρειάζεται να γίνει κατανοητό πως μιλάμε για ασθένειες που προσφέρουν στο παιδί μόνο πόνο και καμία ελπίδα για ζωή ή για βελτίωση αυτής. Σε τέτοιου είδους παθήσεις θέλει η Ολλανδία να δώσει ένα τέλος και πιο ειδικά να δώσει τη δυνατότητα στα άτομα που υποφέρουν να αποφασίσουν. Γιατί όσο κι αν υποφέρουμε εμείς ψυχικά είναι άδικο να ζητάμε από κάποιον να προσπαθήσει να μείνει στη ζωή και να αντέξει να πονάει επειδή δεν είμαστε σε θέση να τον χάσουμε και να δεχτούμε ότι δεν μπορεί άλλο.