Η Πέννυ Μπαλτατζή έχοντας περάσει «δια πυρός και σιδήρου» απολαμβάνει τη μητρότητα όσο τίποτα άλλο!
Δημοσιεύθηκε στις | Τελευταία Ενημέρωση
«Βουτιά στο άγνωστο». Με αυτή τη φράση περιέγραψε η Πέννυ Μπαλτατζή την εμπειρία να γίνεται κάποιος γονιός. Η τραγουδίστρια μίλησε στην εκπομπή Μπαμπά-δες για την οικογένεια που έχει δημιουργήσει, με τον Χρήστο Τζούπη, έχοντας αποκτήσει δύο παιδιά, τον 4χρονο Κάρολο και την Αμέλεια, που είναι 20 μηνών.
Μίλησε όμως και για τα δύσκολα παιδικά και νεανικά της χρόνια, έχοντας μια μαμά με ψυχολογικά προβλήματα, αλλά και βιώνοντας την απώλεια του αδερφού της.
Για την Πέννυ Μπαλτατζή δεν ξύπνησε ποτέ το βιολογικό ρολόι γιατί ήξερε από πολύ μικρή ότι ήθελε να κάνει παιδιά. «Από παιδί ήθελα να γίνω μαμά. Ο Χρήστος ήξερε κι αυτός από μικρός ότι ήθελε να γίνει μπαμπάς. Φοβερό αυτό... Είναι πολύ γλυκός μπαμπάς, είναι αυτός ο μπαμπάς που παίζει με τα παιδιά του, που κάνει τα πιο επικίνδυνα παιχνίδια, που κάνετε εσείς οι μπαμπάδες...» ήταν χαρακτηριστικά τα λόγια της.
«Η μαμά μου δεν έπαιζε μαζί μου, αλλά έμαθα παρά πολλά πράγματα από την μαμά μου. Μπορεί να μην άντεχε τη γονεϊκότητα, μπορεί να μην είχε υπομονή λόγω των δικών της προβλημάτων, αλλά πήρα τόσες αξίες. Ήταν επαναστάτρια όμορφη. Αλλά ο μπαμπάς μου κράτησε την ισορροπία που δεν μπορούσε η μαμά μου, μας πήγαινε στο κολυμβητήριο, στις δραστηριότητες. Ο μπαμπάς μου ήταν πιο οξύθυμος από τη μαμά μου. Αλλά το ξύλο που έχω φάει από τη μαμά μου δεν μπορώ να το ξεχάσω. Έχω φάει πάρα πολύ ξύλο. Δεν περιγράφεται. Σε βαθμό που λες ότι αυτό το ξύλο δεν πρέπει να συμβαίνει ποτέ. Εκείνες οι εποχές ήταν πολύ σκληρές και καταλαβαίνεις ότι οι άνθρωποι που δεν έχουν δουλέψει με τον εαυτό τους, δεν ξέρουν πώς να αντιδράσουν», εξομολογήθηκε.
«Η μαμά μου δεν αφέθηκε. Ήταν μια γυναίκα που πήγαινε σε ψυχολόγους όλη την ζωή της, τουλάχιστον όσο την γνώρισα εγώ. Πήγαινε στον έναν, έφευγε από τον άλλον, πάλευε εκεί και πήγαινε χορό, γυμναστική. Πάλευε.. Ένιωθε πως «πρέπει να κάνω κάτι για μένα, δεν γίνεται να είμαι μόνο μαμά ή μόνο στη δουλειά”. Δηλαδή αυτό που προσπαθούμε όλοι, αυτό που ίσως της έλεγαν, “Κική κάνε κάτι για σένα, κάτι για τον εαυτό σου”. Όμως στη μαμά μπυ δεν έφταιγε ο χρόνος, δεν ήξερε τι της φταίει», δήλωσε αρχικά.
Μίλησε και για τη δύσκολη απώλεια του αδερφού της.
«Ο αδελφός μου ήταν 23 χρονών όταν πέθανε, πέντε χρόνια μικρότερος από μένα. Λειτουργούσα πάντα υπερπροστατευτικά, εγώ ήμουν στην άκρη και τον εαυτό μου τον άφηνα στην άκρη. Επειδή έβλεπα την ευαλωτότητα και ο αδελφός μου ήταν ένα παιδάκι που, από πάρα πολύ μικρός, έβγαλε εξάρσεις έντονες συμπεριφορές, κάπως μου έβγαινε ένα πράγμα να είμαι κοντά του και να μην τον αφήσω να υποστεί άλλη ένταση. Άκουγε τη μαμά μου να ουρλιάζει και πρέπει να ήταν 2,5-3 ετών, που από τα ουρλιαχτά έπαθε ζημιά στις φωνητικές χορδές. Τρεις φορές είχε σπάσει τζαμαρία στο σπίτι. Με κουτουλιά με το κεφάλι του», πρόσθεσε.
Πως ξεπέρασε τις σημαντικές απώλειες; «Ειδικά με την απώλεια του αδελφού μου, γιατί με την μαμά μου ανακουφίστηκα πάρα πολύ μετά από αυτό που βίωνε σε όλη τη ζωή της, ειλικρινά μιλάω πως ήμουν με το ένα πόδι στην τρέλα. Δηλαδή οριακά ένιωσα να το χάνω. Λέω κρατήσου... Ούρλιαζα όπου βρισκόμουν, έκανα μπάνιο και ούρλιαζα. Έλεγα "παιδάκι μου, αδερφάκι μου". Δεν μπορούσα να χωνέψω ότι χάθηκε αυτός ο άνθρωπος τόσο άδικα, απλά στον ύπνο του» εξομολογήθηκε η Πένυ Μπαλτατζή.
«Άρχισαν να διαβάζω πάρα πολύ και έκανα και υπνοθεραπεία γιατί τον έβλεπα επί 8 μήνες κάθε βράδυ στον ύπνο μου. Υπήρχε μια τεράστια άρνηση μέσα μπυ. Ήταν μια πολύ υγιής άμυνα του εαυτού μου να δεχθώ ότι έχει φύγει. Οπότε τον είχαν κοντά μου στα όνειρα μου. Και το υποσυνείδητο μου δούλεψε πολύ προστατευτικά, αμυντικά και γλυκά. Και μια μέρα κουράστηκα και είπα δεν θέλω να ξανάρθεις, κουράστηκα να έρχεσαι και να φεύγεις, θέλω να. με αφήσεις λίγο, και δεν ξανάρθε... Το λέω και συγκινούμαι. Ήταν πολύ μεγάλο για εμένα αυτό το ταξίδι...», είπε συγκινημένη.
Παρότι πέρασε δια πυρός και σιδήρου, κατάφερε να σταθεί στα πόδια της και να δημιουργήσει τη δική της όμορφη οικογένεια. «Την απολαμβάνω τη μητρότητα πάρα πολύ. Όσο κουραστικό κι αν είναι, και να λέω "Παναγία μου δεν θα τελειώσει ποτέ αυτή η μέρα", πηγαίνω στο δωμάτιο τους όταν κοιμούνται και τους λέω "αγάπες μου να έχετε παραμυθένια όνειρα, ζαχαρωτά, σας αγαπάω"».
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
