Η μάχη για τη συνεπιμέλεια Σίσσυς - Θοδωρή και στη μέση τα παιδιά θύματα της δημόσιας κόντρας

Η σύγκρουση για τη συνεπιμέλεια των παιδιών μεταξύ της Σίσσυς Χρηστίδου και του Θοδωρή Μαραντίνη δεν είναι απλώς μια προσωπική υπόθεση δύο διάσημων προσώπων, αλλά και μια περίπτωση που  δείχνει πόσο οι οικογενειακές διαμάχες επηρεάζουν τα παιδιά όταν γίνονται δημόσιες. Η εφηβεία, από μόνη της, είναι μια περίοδος έντονων συναισθημάτων, αμφισβήτησης και αναζητήσεων. Όταν τα παιδιά καλούνται να βρεθούν στη μέση μιας τέτοιας οικογενειακής σύγκρουσης, ειδικά όταν αυτή εκτυλίσσεται δημόσια, το ψυχολογικό κόστος είναι ανυπολόγιστο.

Αν και είναι αλήθεια ότι η ζωή των επωνύμων έρχεται με την αναγνωρισιμότητα και την έκθεση, τα παιδιά αυτών των οικογενειών δεν επιλέγουν να βρίσκονται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος. Όταν οι γονείς τους εμπλέκονται σε δημόσιες κόντρες, τα παιδιά εκτίθενται σε έναν αδιάκοπο ρυθμό σχολίων και κρίσεων από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και τα κοινωνικά δίκτυα. Τα διαρκή σχόλια, οι επιθέσεις και οι αναλύσεις για τη ζωή των γονιών τους επηρεάζουν αναπόφευκτα την ψυχολογία τους, προκαλώντας τους συναισθηματική πίεση και αβεβαιότητα.

Η ένταση και η πίεση που βιώνουν τα παιδιά είναι τεράστια, καθώς καλούνται όχι μόνο να ζήσουν με τις συνέπειες αυτών των δημόσιων κόντρων, αλλά και να αντέξουν την απόφαση του δικαστηρίου, όπου καλούνται να επιλέξουν την πλευρά του ενός γονέα.

Το να πάρουν θέση τα παιδιά σε μια τέτοια κατάσταση, χωρίς την ωριμότητα να κατανοήσουν πλήρως τις συνέπειες, μπορεί να είναι τραυματικό. Η ανάγκη τους για την αγάπη και την αποδοχή των γονιών τους, αλλά και η σύγχυση από τις αποφάσεις αυτές, τα βάζει σε μια δύσκολη θέση.

Τα παιδιά δεν είναι απλώς θεατές στις οικογενειακές διαμάχες, αλλά αναγκάζονται να εμπλακούν, χωρίς να έχουν τον έλεγχο της κατάστασης. Αυτή η ψυχολογική πίεση είναι μεγάλη, ειδικά όταν δεν έχουν την προστασία των ενηλίκων γύρω τους.

Η περίπτωση αυτή αναδεικνύει πόσο επηρεάζει τα παιδιά η δημόσια έκθεση των οικογενειακών συγκρούσεων. Είναι απαραίτητο να κατανοήσουν οι γονείς και η κοινωνία τη μεγάλη ψυχική πίεση που βιώνουν τα παιδιά τους και να φροντίσουν να προστατεύσουν την ευημερία τους. Οι οικογενειακές διαφορές δεν πρέπει να γίνονται δημόσιες αντιπαραθέσεις που βάζουν τα παιδιά στο επίκεντρο. Σίγουρα και οι δύο γονείς, θέλουν το καλύτερο για τα πδιιά τους, και ξέρουν ότι αυτές οι καταστάσεις τα πληγώνουν, για αυτο ας κάνουν λίγο πίσω...

Είναι ζωτικής σημασίας να αναγνωρίσουμε ότι, όταν πρόκειται για τα παιδιά, ο τρόπος με τον οποίο διαχειριζόμαστε τέτοιες καταστάσεις πρέπει να προτεραιοποιεί την ψυχολογία τους. Τα παιδιά δεν πρέπει να είναι θύματα του οικογενειακού δράματος, αλλά ούτε και υποκείμενα σε μια δικαστική απόφαση που τα τοποθετεί σε ρόλο διαμεσολαβητή ή ενδιάμεσου. Ελπίζουμε ότι η κοινωνία και οι γονείς θα συνειδητοποιήσουν την ανάγκη για μεγαλύτερη προστασία των παιδιών τους και θα βρουν τρόπους να επιλύσουν τις διαφορές τους χωρίς να τα βάλουν στο μάτι του κυκλώνα της δημοσιότητας.