Φώφη Γεννηματά: «Αντίο μαμά, θα μας λείψεις πολύ» - Με δάκρυα στα μάτια την αποχαιρέτησαν τα παιδιά της

Ο αδόκητος θάνατος της Φώφης Γεννηματά, μάς συγκλόνισε όλους. Περισσότερο, φυσικά τα παιδιά της. Σήμερα στάθηκαν μπροστά της και την αποχαιρέτησαν, με γλυκά λόγια αλλά και συγχρόνως σπαρακτικά, μη μπορώντας να συγκρατήσουν τα δάκρυα τους.

Πρώτος πήρε τον λόγο ο 17χρονος Γιώργος, με εμφανή τη συγκίνηση στο πρόσωπο του. «Αγαπημένη μου μητέρα, είμαστε όλοι εδώ οι άνθρωποι που σε αγαπάμε. Όλες τις μάχες που έδωσες τις έδωσες παλικαρίσια. Ήσουν αγωνίστρια της ζωής για την ζωή. Έγινες υπόδειγμα για πάρα πολλούς ανθρώπους κάτι που επιβεβαιώνει η απόφαση της Πολιτείας για την δημιουργία προγράμματος για την καταπολέμη του καρκίνου του μαστού με το όνομά σου. Μας μίλαγες με ειλικρίνεια και τρυφερότητα και η σχέση με τον πατέρα μας αλλά και ο δεσμός με την θεία μας την Μαίρη ήταν παράδειγμα αδελφικής αγάπης. Με την αποχώρησή του νόμιζα ότι θα έφευγαν μαζί και οι ελπίδες μου. Η οικογένεια ήταν για σένα όλη σου η ζωή ώρα όμως πιστεύω ακόμη περισσότερο στον άνθρωπο. Κρατήθηκες με όσες δυνάμεις σου είχαν απομείνει, για να μας κρατήσεις στην αγκαλιά. Είμαι σίγουρος ότι θα μας κοιτάς με χαμόγελο πάνω εκεί από τα σύννεφα», κατέληξε και κινήθηκε προς το κάθισμά τους, σκουπίζοντας τα δάκρυα του.

Πολύ συγκινημένη και  15χρονη κόρη της, Κατερίνα, σημείωσε πόσο κοντά τους ήταν. «Είσαι η πιο δυνατή γυναίκα που ξέρω. Θα μας λείψεις πολύ. Θα μου λείψει το χάδι σου, το χαμόγελό σου. Αντίο μαμά, είσαι μαχήτρια, σ’ αγαπάμε πολύ και πάντα», κατέληξε η κόρη της Φώφης Γεννηματά.

Απαρηγόρητη ήταν και η μεγάλη της κόρη Αιμιλία, η οποία με αναφιλητά είπε: «Στις τελευταίες μας κουβέντες μου είπες 1,2,3 πάμε. Και μου έδωσες τα χέρια σου για να σηκωθείς. Έτσι έφυγες, όρθια και με το κεφάλι ψηλά, όπως αρμόζει σε μια μαχήτρια. Δεν λύγισες, δεν ηττήθηκες. Μια μάχη που δεν παραδίδεις τα όπλα είναι μια μάχη κερδισμένη. Το χέρι χτυπούσες στο τραπέζι. Το χέρι το χτύπησες πολλές φορές σαν κορίτσι, γυναίκα, μητέρα και κέρδισες. Δεν ήταν ποτέ σκληρό, ήταν απαλό και γεμάτο ανιδιοτέλεια. Η αγκαλιά σου ήταν ζεστή, τρυφερή, αλλά και ασπίδα δυνατή σαν εσένα. Αυτό το οικείο άρωμα που δεν ξεκολλάει από πάνω μας, το χαμόγελό σου, το χάδι σου, το φάμιλι που έλεγες όταν έμπαινες στο σπίτι και κυρίως το ζεϊμπέκικο της ζωής που χόρεψες καλύτερα απ’ όλους, αλλά και οδηγός για μια ζωή γεμάτη αγάπη, χαμόγελο, αλήθεια, αξιοπρέπεια και ελπίδα, αυτά μας έμαθες και να είσαι σίγουρη ότι θα τα ακολουθήσουμε», είπε.