Άννα Μαρία Παπαχαραλάμπους: «Είπα στον γιο μου “Πάρε με όταν φτάσεις” και δαγκώθηκα»

Η τραγωδία που συνέβη στα Τέμπη μας έχει συγκλονίσει όλους. Σκεφτόμαστε τους ανθρώπους που έχασαν τους συγγενείς τους, τους γονείς που έχασαν τα παιδιά τους. Σιωπούμε μπροστά στον πόνο και την οδύνη που βιώνουν.

H Άννα Μαρία Παπαχαραλάμπους βρέθηκε σήμερα καλεσμένη στην εκπομπή της Ναταλίας Γερμανού “Καλύτερα δε γίνεται” και όπως είπε δεν ήθελε να βγει στην τηλεόραση, γιατί δεν έχει κάτι να πει...

«Πραγματικά αισθάνομαι ότι δεν έχω να πω τίποτα. Τι να πεις σε αυτές τις στιγμές; Για ποιες δουλειές να μιλήσουμε; Νομίζω ότι μας ξεπερνούν τα γεγονότα. Αισθάνομαι ότι πραγματικά δεν έχω να πω τίποτα» ανέφερε αρχικά η Άννα – Μαρία Παπαχαραλάμπους.

«Είναι κάτι που μας ξεπερνάει. Πολλές φορές βάζουμε τον εαυτό μας στη θέση των άλλων ανθρώπων, Εγώ έβαλα τα παιδιά μου… Είναι ένα μέσο που όλοι οι άνθρωποι το έχουμε χρησιμοποιήσει κάποια στιγμή στη ζωή μας» συμπλήρωσε.

Σε άλλο σημείο, η Μαρία Παπαχαραλάμπους ανέφερε,  «Αυτή τη στιγμή αισθάνομαι ότι όλα είναι στην τύχη… Ζούμε κατά τύχη μάλλον… Χθες κάποια στιγμή, ο μεγάλος μου γιος κάπου ήταν και του λέω τη φυσική αυτή φράση, “πάρε με όταν φτάσεις” και την ώρα που το είπα, δαγκώθηκα. Πόσοι άλλοι άνθρωποι το είπαν σε κάποιον άλλον άνθρωπο “πάρε με όταν φτάσεις” και δεν έλαβαν το τηλεφώνημα ποτέ;»

Επίσης, αναφέρθηκε στη δύσκολη εφηβεία που είχε μεγαλώνοντας, λέγοντας: «Ήμουν δύσκολη, δύσκολο παιδί, είχα δύσκολη εφηβεία, ήμουν αντιδραστική, πολύ σκοτεινή. Τότε οι γονείς δεν προστρέχαν στον ψυχολόγο για βοήθεια όπως τώρα. Παρότι ήταν από πάνω μου, έκαναν ό,τι νόμιζαν. Η εφηβεία η δύσκολη και η μαύρη τράβηξε, παραπάνω ίσως από αυτό που θα έπρεπε. Τράβηξε και τα επόμενα χρόνια».

Η ίδια άρχισε να πηγαίνει σε ψυχολόγο σε μία εποχή που η ψυχοθεραπεία ήταν ταμπού: «Πήγα σε ψυχολόγο, χρειάστηκε και θεωρώ ότι είναι το καλύτερο πράγμα που έχω κάνει στη ζωή μου. Κάποτε ήταν ταμπού αυτό, όταν ήμουν μικρή ήταν ταμπού το να πας σε ψυχολόγο. Τρελός είσαι; Τώρα θεωρώ ότι είναι ένα πράγμα που όλοι πρέπει να κάνουμε».