7η εβδομάδα

Δημοσιεύθηκε στις | Τελευταία Ενημέρωση

Αρχή της 7ης εβδομάδας. Το ραντεβού με τον μαιευτήρα έχει οριστεί για την Παρασκευή . Μου έχει πει να καθυστερήσουμε την εξέταση για να μπορέσουμε να ακούσουμε την καρδούλα του μωρού..  Αν ήταν στο χέρι μου θα πήγαινα τη Δευτέρα κιόλας.

Στο μεταξύ έχω κόψει τον καφέ για να μην ζητάω το τσιγάρο. Κάνω μεγάλη προσπάθεια να μην κυλήσω.. Ο Μάνος με βοηθάει πάρα πολύ και αποφεύγει να καπνίζει μπροστάμου. Συνήθως βγαίνει στο μπαλκόνι καθώς ήδη στο σπίτι έχει απαγορευτεί.


Τα συμπτώματα της προηγούμενης  εβδομάδας συνεχίζονται και αυτήν την εβδομάδα  και η υπνήλια και οι ζαλάδες έχουν περάσει στην πρώτη γραμμή.  Δεν μπορούσα να φανταστώ ότι το κοκκινιστό με τα μακαρόνια που ετοίμασα την Τρίτη, όπου σημειωτεόν  είναι και η σπεσιαλιτέ μου,  θα γινόταν ο χειρότερος εφιάλτης μου!  Την άλλη μέρα  (Τετάρτη) έφερε η μαμά για τον Μάνο κόκκορα κοκκινιστό με μακαρόνια..  Δεν μπορούσα ούτε να το δω. Το κερασάκι στην τούρτα ήρθε την επομένη με τη θεία να μου χτυπάει το κουδούνι λέγοντας μου ότι μου έφερε μεζέ. Ανοίγω το τάπερ και τι να δω ;;;; Κόκκορα κοκκινιστό με μακαρόνια!! Τελικά αυτο το κοκκινιστό με κυνηγούσε μέχρι και στον ύπνο μου.

Απόγευμα Παρασκευής ώρα 19.30. Ήρθε η ώρα για το ραντεβού με τον μαιευτήρα. Με τον Μάνο περιμένουμε έξω από το ιατρείο και έχουμε  μεγάλη αγωνία. Μου λέει διάφορα αστεία για να ξεχαστούμε και τα λεπτά που περιμένουμε μου φαίνονται αιώνες.

Έξω από το ιατρείο περιμένοντας

 

Η μαία με καλεί μέσα, και μπαίνω μόνη χωρίς τον Μάνο. Έγιναν όλα τόσο γρήγορα που δεν πρόλαβα καν να συνειδητοποίησω τι συνέβαινε. Ο γιατρός βλέπει τις εξετάσεις του προγεννητικού ελέγχου (όλα ήταν πολύ καλά) και προχωρήσαμε στον κολπικό υπέρηχο.

Και..νάτο το σποράκι μας. Απορώ πως συγκρατήθηκα και δεν με πήραν τα δάκρυα.

"Μια χαρά φαίνονται όλα" λέει ο doctor και συνεχίζει τις μετρήσεις του από τις οποίες δεν καταλάβαινα τίποτα.

Ξαφνικά και ενώ ήμουν απορροφημένη στο να καταλάβω τι έβλεπα στο μόνιτορ του υπερήχου ακούω το πιο μαγικό ήχο που έχω ακούσει ποτέ στη ζωή μου! Τον χτύπο της καρδιάς του!

Όποιος δεν έχει ζήσει αυτήν την αίσθηση δεν μπορεί να την καταλάβει..

"Ντυθείτε, όλα είναι μια χαρά", μου λέει ο γιατρός και ορίζει το ραντεβού μου για τον επόμενο μήνα.

Ο Μάνος απέξω περιμένει καρτερικά.

"Όλα είναι μια χαρά" του λέω συγκινημένη και εκείνος με αγκαλιάζει.

Ένα μεγάλο άγχος μόλις έφτασε στο τέλος του!

Φωτό από τον πρώτο υπέρηχο