Η Φιλίτσα μοιράζεται μαζί μας την εμπειρία της : "Έγινα 3 φορές μαμά"

Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, ήταν πάντοτε μια επιθυμία που ερχόταν πρώτη… Ναι, υπάρχουν πολλά αξιόλογα πράγματα που μπορείς να προσφέρεις στον εαυτό σου αλλά η μητρότητα… δεν περιγράφεται με απλά λόγια…Έτσι… από θεία τύχη, καλή μοίρα ή πεπρωμένο υπήρξα τυχερή και βρήκα την αγάπη της ζωής μου πολύ μικρή ώστε να μπορέσω να κάνω την κρυφή επιθυμία της ζωής μου πραγματικότητα… επί 3!Προσπάθησα λοιπόν να τα συνδυάσω όλα και από τα 23 άρχισα να συμπληρώνω ένα παζλ που είχε κομμάτια από σπουδές και σχέση, δουλειά και διασκέδαση, γάμο και σπίτι, εγκυμοσύνη, τοκετό και… ένα μωρό που άρχισε να μεγαλώνει μαζί μου!
Στα 26… έγινα μαμά για δεύτερη φορά και στα 34… για τρίτη.

Η κάθε εγκυμοσύνη ήταν μια διαφορετική εμπειρία για μένα, εντελώς ξεχωριστή… Το σίγουρο είναι ότι επρόκειτο για μαγικούς μήνες γλυκιάς αναμονής και ανυπομονησίας… Όσο για τον τοκετό… εκεί ανακαλύπτεις τη θεϊκή δύναμη που κρύβεις μέσα σου!

Η Ιωάννα -η πρώτη μου κόρη- είναι 10 ετών και η γέννησή της ήταν μια ανεπανάληπτη εμπειρία αφού ο χαρακτηρισμός φυσιολογικός τοκετός δεν θα μπορούσε να ταιριάζει καλύτερα! Έχοντας ήδη γεννήσει τον γιο μου φυσιολογικά και αρκετά εύκολα με μια μικρή βοήθεια βεντούζας, περίμενα κάτι ανάλογο, ίσως ευκολότερο…
Τελικά όμως, δυσκολεύτηκα αρκετά…
Στο πλευρό μου ήταν η αγαπημένη μου ξαδέλφη Αγγελική -τότε σπούδαζε μαιευτική- που πραγματικά με βοήθησε να αντιμετωπίσω τους πόνους και τα άσχημα νέα βραδυκαρδίας του μωρού εξαιτίας περιτυλίγματος με… το λώρο! Η καισαρική “παραμόνευε” στη γωνία και ενώ κόσμος πηγαινοερχόταν, εγώ είχα σχεδόν σιγουρευτεί για το τι θα επακολουθούσε…

Και τότε έγινε το Θαύμα! Η Μητέρα Φύση αποφάσισε να πάρει τα ηνία στα χέρια της… Εκεί που όλα ήταν ανησυχητικά στάσιμα, η Ιωάννα αποφάσισε να δείξει νωρίς τι αποφασιστική σκορπίνα είναι! Ένας οξύς πόνος, μια ώθηση και ξαφνικά είδα κυριολεκτικά στον αέρα ένα μικρό μωρό και δυο χέρια να το αρπάζουν την τελευταία στιγμή!!!
“Η Φύση έχει προνοήσει τα πάντα”…
Αυτά ήταν τα λόγια του καθηγητή της ξαδέλφης μου που -όπως μου διηγήθηκε η ίδια- υποστήριξε ότι όταν το μωρό γεννιέται, εκτινάσσεται ψηλά και προσγειώνεται στο στήθος της μητέρας του, εκεί… δίπλα στην καρδούλα της!
Πού να φανταζόταν η Αγγελικούλα ότι θα γινόταν μάρτυρας αυτής της στιγμής…
Και που να φανταζόμουν κι εγώ ότι θα έβλεπα το γλυκό προσωπάκι του μωρού μου… στον αέρα!
Αυτός λοιπόν ήταν ο αυθεντικός, φυσιολογικός μου τοκετός που ποτέ δεν θα ξεχάσω…

Η μικρότερη κόρη μου γεννήθηκε πριν 3 χρόνια με καισαρική, λόγω ισχιακής προβολής…
Άλλη εμπειρία, άλλο παιδί, πιο ώριμη μαμά… με την ίδια αγαπημένη αλλά πλέον έμπειρη ξαδέλφη στο πλάι κι ένα μωράκι που ήρθε στον κόσμο χωρίς να ταλαιπωρηθεί…

Κάθε φορά που βλέπω το κάθε μου παιδί στα μάτια, θυμάμαι τη μαγική στιγμή της γέννησής του σαν ένα μικρό θαύμα ζωής!
Μόνο που μέσα στα μάτια της Ιωάννας μου βλέπω το λόγο για τον οποίο όλοι χαρακτηρίζουμε τη γέννηση του παιδιού μας “Θαύμα”!
Και όπως όλες οι μαμάδες… είμαι πολύ ευτυχισμένη για τα θαυματάκια μου…