To αυτιστικό παιδί!

Η συμπεριφορά του μέχρι  τα 1,5- 2 χρόνια και τα συμπτώματα από τα 2 έως τα 5 χρόνια. Από τον παιδιατρο Κώστα Κομματά

Η ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΕΝΟΣ ΑΥΤΙΣΤΙΚΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΜΕΧΡΙ ΤΑ 1,5-2 ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥ.

Αν και είναι αδύνατο, να γίνει αληθινή διάγνωση από τον πρώτο καιρό, η έρευνα έδειξε, πως πολλές μητέρες αυτιστικών παιδιών, αισθάνονται πως κάτι "δεν πάει καλά" ήδη από τους πρώτους μήνες, χωρίς όμως να μπορούν να προσδιορίσουν, τι ακριβώς συμβαίνει. Βέβαια σε ένα ποσοστό 30% οι γονείς τέτοιων παιδιών αρνούνται κατηγορηματικά πως υπήρχαν παράξενα συμπτώματα στα παιδιά τους. Μερικά αυτιστικά παιδιά, είναι υπερβολικά ήρεμα, δεν κλαίνε σχεδόν καθόλου και δεν ζητούν την προσοχή, το ενδιαφέρον και τα χάδια των γύρω. Αυτή ακριβώς η έλλειψη ενδιαφέροντος για το τι συμβαίνει γύρω τους, είναι μια υποψία.
Ενώ τα περισσότερα μωρά έχουν μια ανεξάντλητη περιέργεια στο τέλος του πρώτου χρόνου, τα αυτιστικά παιδιά δεν εξερευνούν το περιβάλλον τους, δεν προσπαθούν να προσελκύσουν το ενδιαφέρον των γονιών τους. Παρουσιάζουν μια απίστευτη ανεξαρτησία και τους αρέσει να παίζουν με τα ίδια παιχνίδια συνεχώς. Σε κάποιες περιπτώσεις, δείχνουν μια πολύ έντονη έλξη για μια συγκεκριμένη αισθητηριακή εμπειρία. Ένα αυτιστικό μωρό μπορεί να κοιτάζει για πάρα πολλή ώρα μια αναμμένη λάμπα στο ταβάνι ή να χτυπά με ένα μονότονο επαναλαμβανόμενο τρόπο ένα παιχνίδι στο τραπέζι. Αντίθετα, μερικές φορές, κάποια "αθώα" αντικείμενα τους προκαλούν έναν ανεξήγητο - παράλογο – φόβο. Δηλαδή, μπορεί να ουρλιάζει ασταμάτητα στη θέα ενός χρωματιστού ποτηριού και να μην σταματάει μέχρι οι γονείς να το πάρουν από μπροστά του.

ΣΥΧΝΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΑ 2-5 ΧΡΟΝΙΑ
Σ’ αυτήν πλέον την περίοδο ζωής του, η ιδιάζουσα συμπεριφορά τους είναι πολύ ευδιάκριτη. Τα περισσότερα συμπτώματα εμφανίζονται ανάμεσα στο 2,5-5 χρόνια. Πολλοί γονείς, τα χαρακτηρίζουν σαν ανικανοποίητα που θυμώνουν ανεξέλεγκτα όταν δεν εκπληρώνονται οι επιθυμίες τους.

 

Πρέπει να θυμόμαστε ότι τα περισσότερα από αυτά τα παιδιά, ενώ αποκτούν τις κινητικές τους δυνατότητες, σχεδόν στην ώρα τους, σχεδόν πάντα έχουν σημαντική καθυστέρηση ομιλίας. Αναφέρονται όμως και περιπτώσεις παιδιών που η ομιλία τους εξελισσόταν ομαλά έως τα 2-2,5 χρόνια και μετά χωρίς εμφανή λόγο άρχισε μια λεκτική παλινδρόμηση. Οι περισσότεροι από γονείς τέτοιων παιδιών, αναφέρουν ένα χαρακτηριστικό σύμπτωμα- Την ΗΧΟΛΑΛΙΑ (επανάληψη των ερωτήσεων μας ή των εκφράσεων μας, σαν να είναι μαγνητόφωνα).

ΑΙΣΘΗΤΗΡΙΑΚΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ
Τέτοια παιδιά μπορεί να εκδηλώσουν παράξενες αντιδράσεις των αισθήσεών τους. Είναι δυνατόν να μη γυρίσουν, να μην αντιδράσουν σε ένα απότομο θόρυβο (το χτύπημα μιας πόρτας) αλλά να γυρίσουν στους ήχους (τικ-τακ) ενός ρολογιού μπροστά τους. Όσον αφορά την όραση τους, μερικές φορές δυσκολεύονται να αναγνωρίσουν και να ονομάσουν τα αντικείμενα που βλέπουν. Είναι δυνατόν να υπάρχει έλλειψη ευαισθησίας τους, στο κρύο, στη ζέστη , στον πόνο. Παρουσιάζουν –πολύ συχνά- μια αλλόκοτη χαρά από το φως και τα γυαλιστερά αντικείμενα, ενώ έχουν ανεξήγητα μεταβαλλόμενες αντιδράσεις στο ανθρώπινο άγγιγμα. Δηλαδή, μπορεί να θυμώσουν σε ένα ελαφρύ αγκάλιασμα και ένα ήρεμο φιλί, ενώ αντίθετα να προτιμούν επώδυνους ερεθισμούς (χτυπήματα κτλ.). ΤΟ ΠΙΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΟ ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΛΕΓΟΜΕΝΟ "ΠΕΡΑΣΤΙΚΟ ΒΛΕΜΜΑ". ΔΗΛΑΔΗ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΚΡΑΤΗΣΟΥΝ ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΤΟΥΣ ΑΡΚΕΤΗ ΩΡΑ ΣΕ ΕΝΑ ΠΡΟΣΩΠΟ ΚΑΙ ΚΟΙΤΑΖΟΥΝ ΟΛΟΕΝΑ ΓΥΡΩ ΤΟΥΣ ΜΕ ΕΝΑΝ ΣΧΕΔΟΝ ΧΑΟΤΙΚΟ ΤΡΟΠΟ.

Ο ΕΛΕΓΧΟΣ ΤΩΝ ΚΙΝΗΣΕΩΝ ΤΟΥΣ
Τέτοια παιδιά, κάνουν αλλόκοτες, παράλογες κινήσεις χεριών και ποδιών. Λ.χ. μπορεί να κουνάν τα χέρια τους χωρίς λόγο (σαν φτερά πουλιών) ή να χοροπηδούν χωρίς αίτια. Το περπάτημα τους είναι πολύ συχνά ιδιόρρυθμο (σέρνουν τα πόδια τους, βαδίζουν στις άκρες των δαχτύλων, κρατώντας ακίνητα –κρεμασμένα- τα χέρια τους). Άλλες φορές κρατάν μια πολύ παράξενη στάση σώματος, με το κεφάλι σκυμμένο μπροστά, τα χέρια λυγισμένα στον αγκώνα. Παραδόξως πίνουν τεράστιες ποσότητες υγρών, μπορούν να στριφογυρίζουν γύρω από τον εαυτό τους χωρίς να ζαλιστούν, και τα πρόσωπα τους εκπέμπουν μια ανεξήγητη "συμμετρία", ομορφιά, αθωότητα.

ΤΑ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΤΑΛΕΝΤΑ ΤΟΥΣ
Έχουν μια απίστευτη ικανότητα να λύνουν πολύπλοκα πάζλ, να συναρμολογούν και να αποσυναρμολογούν μηχανήματα. Ταυτόχρονα, η μνήμη τους, είναι τεραστίων δυνατοτήτων. Μπορεί να αποθηκεύσει κομμάτια από τραγούδια, μεγάλες λίστες από ονόματα, ολόκληρα ποιήματα, είναι ικανά να θυμούνται άχρηστες πληροφορίες, όπως ονόματα ασήμαντων μικρών δρόμων, δρομολόγια λεωφορείων, τρένων κτλ.

ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ
* (Καταρχήν όπως αναφέραμε και στην αρχή) δείχνουν μια πλήρη αδιαφορία για την παρουσία άλλων ανθρώπων γύρω τους.

* Συχνή, άσχημη αντίδραση σε οποιαδήποτε αλλαγή της θέσης ενός αντικειμένου.

* Αρρωστημένη εξάρτηση από ασήμαντης αξίας αντικείμενα.

* Παντελής έλλειψη φόβου μπροστά στον πραγματικό κίνδυνο.

* Απόλυτη αδιαφορία για τα συναισθήματα των άλλων. Μπορεί το αδερφάκι τους να σφαδάζει από τον πόνο και αυτά να γελάνε μέχρι σκασμού.

ΕΝΑ ΑΠΟΛΥΤΑ ΧΡΗΣΙΜΟ ΔΙΑΓΝΩΣΤΙΚΟ ΕΦΟΔΙΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΓΙΑΤΡΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΕΙΝΑΙ Η ΑΠΟΛΥΤΗ ΑΔΥΝΑΜΙΑ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟ Ή ΤΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ.ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΠΑΙΞΟΥΝ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΠΟΥ ΠΡΟΣΠΙΟΥΝΤΑΙ ΡΟΛΟΥΣ, ΕΙΤΕ ΝΑ ΣΥΝΕΡΓΑΣΤΟΥΝ-ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΟΥΝ ΜΕ ΑΛΛΑ ΠΑΙΔΙΑ. ΕΙΝΑΙ ΑΔΥΝΑΤΟΝ ΕΝΑ ΤΕΤΟΙΟ ΠΑΙΔΙ (ΠΟΥ ΠΗΓΑΙΝΕΙ ΣΕ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙΚΟ ΣΤΑΘΜΟ) ΝΑ ΠΑΙΞΕΙ ΤΟ ΡΟΛΟ ΤΟΥ ΜΠΑΜΠΑ-ΜΑΜΑ, ΓΙΑΤΡΟΥ- ΑΡΡΩΣΤΟΥ. ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΙΜΗΘΕΙ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΑ.

Πολύ συχνά, ενώ κρατάν ένα παιχνίδι, δείχνουν αλλόκοτες επιθυμίες. Μπορεί να έχουν στα χέρια τους ένα μεγάλο φορτηγό και αυτά για πολλή ώρα να ασχολούνται με την ρόδα του και όχι με όλο το παιχνίδι.

Θέλω να είμαι σαφής. Σας περιέγραψα όσο πιο αναλυτικά γινόταν όλη την γκάμα των συμπτωμάτων. Σπάνια όμως τα συναντούμε όλα μαζί. Επομένως, είναι δουλειά του γονιού αθροίζοντας τα περισσότερα από αυτά που διάβασε να κάνει υποδείξεις στο γιατρό του.

Δρ. Κώστας Κομματάς

Παιδίατρος, Θεσσαλονίκη

Τηλ Ιατρείου: +30 2310 725520