Ρούλα Σταματοπούλου για τις εξωσωματικές: «Οι αποτυχίες με πείσμωναν και με διέλυαν»

Η γνωστή make up artist Ρούλα Σταματοπούλου μίλησε στην εκπομπή «Μαμά-δες» με την Τζένη Θεωνά για τη δική της διαδρομή στη μητρότητα και αποκάλυψε  ότι ο δρόμος για εκείνη δεν ήταν εύκολος. Η ηλικία όπως λέει ήταν ο βασικός παράγοντας που δυσκολεύτηκε να αποκτήσει παιδί.

«Ο γιος μπυ είναι αλλάζει μέρα με τη μέρα.  Όπως ήμουν 7 μηνών και χάιδευα την κοιλίτσα μου και έλεγα “αγγελάκι μου, πως να σε πω”, κι έμεινα εκεί. Δεν ήταν δική μου απόφαση, το διάλεξε. Ήθελε να δώσω όλο το όνομα, Μιχαήλ – Άγγελος» είπε αρχικά για το γιο της που πλέον είναι 16 μηνών.

«Έχω ζήσει τη ζωή μου όπως ήθελα και τη δουλειά μπυ την έχω κατ' ευχαριστηθεί. Νιώθω πολύ πλήρης. Όσο μπορούσα τρενάριζα τη μητρότητα, δεν μου χτύπησε το καμπανάκι. Μέχρι που γνώρισα τον άνθρωπο που είμαστε μαζί, των Κωνσταντίνο, που έχει υπομονή, που με αγαπάει όπως είμαι. Το θέλαμε και οι δύο το παιδί».

Η γνωστή make up artist, μεταξύ άλλων, αναφέρθηκε στις εξωσωματικές αλλά και στην αποβολή που βίωσε με σκληρό τρόπο.

«Πήγαμε συνειδητά για την εξωσωματική γιατί είχα κάνει και κατάψυξη ωαρίων. Δεν είναι ότι πετυχαίνεις, είχα αποτυχίες και προσπάθειες. Με πείσμωναν και με διέλυαν συγχρόνως οι αποτυχίες. Κάθε φορά που αποτύγχανε, το ήθελα πιο πολύ. Μέχρι που, όταν είχα μείνει έγκυος και το έχασα στους δύο μήνες που είχα ακούσει και την καρδιά του, εκεί την άκουσα πάρα πολύ… Την άκουσα συναισθηματικά, εκεί κατέρρευσα, δεν ξέρω πως μου βγήκε και δεν μπορώ να το περιγράψω με λόγια. Ο γιατρός μου στεναχωρήθηκε και αυτός πάρα πολύ, δεν το περίμενε πως δεν τα καταφέραμε και τον ρώτησα “πότε θα ξαναμπώ στο επόμενο;” Τον ρωτούσα πότε και μέτραγα τις ημέρες. Και μετά ήρθε ο Μιχαήλ – Άγγελος».

«Δεν έχω μετρήσει τις προσπάθειες. Έκανα δύο χρόνια προσπάθεια και τα ταυτόχρονα δούλευα. Δεν γίνονται όλα μαζί. Όταν νιώσεις έτοιμη πρέπει να αφήσεις λίγο χώρο, να έρθει αυτή η ευλογία. Δεν γίνονται όλα.  Ειδικά όταν το. αποφασίζεις σε μια ηλικία.

Τα έζησα όλα εκτός από αυτό το σημείο που ήθελα, τον τοκετό. Μου έφεραν το παιδί και δεν είναι ότι έπαθα την πλάκα μου. Μετά σου σκάει και ειδικά όταν το πήρα στο σπίτι. Δεν το άφηνα να το ακουμπάει κανείς, ούτε ο πατέρας του».

«Το επικοινώνησα με τον κόσμο γιατί ήθελα να μοιραστώ την εμπειρία μου. Θεωρείς ότι το ζεις μόνο εσύ και βλέπεις τελικά ότι δεν είσαι μόνη σου. Ακούω από κοπέλες να προσπαθούν 13 και 15 χρόνια. Πόσο συγκινητικό είναι!

Καμία δεν είναι μόνη της! Και έχω κλάψει και έχω κλειστεί! Να μην το βάζουν κάτω, θέλει υπομονή και πίστη».