"Με σταματάει να κάνω παιδί η μεγάλη μου αδυναμία να σκεφτώ πως θα είμαι σαν μαμά"

Δημοσιεύθηκε στις | Τελευταία Ενημέρωση

Όταν είδα το έργο "Γράμμα σε ένα παιδί"  έκανα αρκετές μέρες να συνέλθω.

Δεν θυμάμαι πότε ήταν η τελευταία φορά που με συγκλόνισε τόσο πολύ παράσταση.


Δεν θυμάμαι πότε ήταν η τελευταία φορά που βρήκα τόσες πολλές αλήθειες μου μέσα σε ένα θεατρικό έργο.

Χωρίς να είμαι κριτικός θεάτρου αλλά από τη θέση ενός απλού θεατή  μπορώ να πω είναι ότι ο συναρπαστικός μονόλογος της Ζέτας Δούκα όχι μόνο με έπεισε αλλά με κράτησε συγκινημένη, μουδιασμένη, καθηλωμένη σε όλην τη διάρκεια της παράστασης.

Είμαι και μανούλα και άγγιξε όλες τις ευαίσθητες χορδές μου..

Συνάντησα την Ζέτα Δούκα μετά την παράσταση για να την συγχαρώ και ήταν από εκείνες τις φορές που δεν ξέρεις πως να ευχαριστήσεις τον ηθοποιό για όλο αυτό που πρόσφερε στο μυαλό και τη ψυχή σου!

Η παράσταση δυστυχώς θα κατέβει στις 22 Ιανουαρίου και μπορείτε να τη δείτε μόνο ΔευτερόΤριτα εκτός εορτών στο θέατρο Κάππα.

Σπάνια κάνω προλόγους στις συνεντεύξεις μου αλλά  θέλω να ευχαριστήσω τη Ζέτα Δούκα για τη συνέντευξη που μου παραχώρησε στο all4mama.

"ΓΡΑΜΜΑ ΣΕ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ"

"Με σταματάει να κάνω παιδί η μεγάλη μου αδυναμία να σκεφτώ πως θα είμαι σαν μαμά"

all4mama: Ας ξεκινήσουμε από το έργο και την ηρωίδα που υποδύεστε..

Ζέτα Δούκα: Το έργο «Γράμμα σε ένα παιδί» που είναι βασισμένο στο βιβλίο της Φαλάτσι «Γράμμα σε ένα παιδί που δεν γεννήθηκε ποτέ» είναι η πρώτη θεατρική παγκοσμίως μεταφορά σε θεατρικό μονόλογο. Ουσιαστικά είναι η ιστορία μιας γυναίκας εγκύου σε μια δύσκολη εγκυμοσύνη που προκειμένου να την φέρει εις πέρας θα πρέπει  να μείνει στο κρεββάτι σε ακινησία όπως τουλάχιστον της λέει ο γιατρός της προκειμένου να γεννήσει το παιδί. Πρόκειται για μια γυναίκα δραστήρια και ενεργητική που φαίνεται ότι είναι δημοσιογράφος καθώς κάποια στιγμή στο έργο λέγεται ότι ο  διευθυντής της, της αναθέτει κάποιες αποστολές, οπότε μπορούμε να συμπεράνουμε ότι είναι και πολεμική ανταποκρίτρια όπως ήταν και η ίδια η Φαλάτσι, Είναι μια γυναίκα επαγγελματίας η οποία έρχεται σε σύγκρουση με τα θέλω της και τα μπορώ της μέσα από αυτήν τη δύσκολη εγκυμοσύνη . Δεν δέχεται ότι πρέπει να ακυρώσει τη ζωή της προκειμένου να φέρει ένα παιδί στον κόσμο. Αυτή είναι η ιστορία. Ουσιαστικά όμως είναι η αφορμή για να μιλήσει η Φαλάτσι και η ηρωίδα της  για τα σύγχρονα προβλήματα  και για όλα αυτά που την  απασχολούν βλέποντας τον κόσμο στον οποίον ζει. Η ηρωίδα ξεκινάει ένα διάλογο με το παιδί της λέγοντας του πόσο δύσκολα είναι τα πράγματα που θα αντιμετωπίσει σε αυτόν τον κόσμο που «θα σε φέρω Εγώ...επειδή το θέλω Εγώ».

all4mama: Κάποιοι λένε ότι το βιβλίο είναι βιογραφικό της Οριάνας Φαλάτσι.Ισχύει;

Ζέτα Δούκα: Καταρχάς μπορούμε να συμπεράνουμε ότι είναι βιογραφικό της Οριάνας Φαλάτσι αν και δεν γράφεται ούτε αναφέρεται πουθενά επισήμως. Ωστόσο η ίδια η Φαλάτσι έχει ζήσει μια ιστορία αποβολής όταν κυοφορούσε το παιδί του Αλέκου Παναγούλη που το έχασε στον πρώτο μήνα της εγκυμοσύνης σε ηλικία 45 ετών.

all4mama: Πρόκειται για έναν πολύ έντονο θεατρικό μονόλογο. Με τι συναισθήματα φεύγει ο κόσμος από το θέατρο;

Ζέτα Δούκα: Ποικίλα είναι τα συναισθήματα. Καταρχάς είναι ένα έργο που δεν είναι σε καμία περίπτωση βαρύ, είναι γραμμένο και δοσμένο με πολύ χιούμορ σε πολλά σημεία γελάς, σε πολλά σημεία βέβαια συμπάσχεις , προβληματίζεσαι, σε κάποια συγκινείσαι. Θεωρώ ότι είναι ένα έργο που συμπυκνώνει όλα αυτά που περνάμε στη ζωή μας κάθε μέρα.

all4mama: Την ηρωίδα οι θεατές πως την αντιμετωπίζουν με συμπόνοια ή με οργή;

Ζέτα Δούκα: Είναι μια γυναίκα που στο τέλος δικαιώνεται γιατί κανένας άνθρωπος δεν μπορεί πραγματικά να κρίνει τον άλλο, γιατί δεν μπορεί να μπει μέσα στην ψυχή την καρδιά και το μυαλό του ώστε να αποφασίσει για τον ίδιο. Αυτό που συμβαίνει στο τέλος είναι ότι η ζωή δεν έχει ανάγκη κανέναν μας. Η ζωή προχωράει. Και  ουσιαστικά είναι ένας ύμνος και μια δικαίωση της ζωής και της αγάπης.

all4mama: Την δικαιολογεί το γεγονός ότι είναι εντελώς μόνη της χωρίς καμμία υποστήριξη μπροστά σε αυτήν την απόφαση ;

Ζέτα Δούκα: Αυτή η γυναίκα παρόλο που είναι μια γυναίκα με ακραίες αντιδράσεις όπως ήταν και ίδια η Φαλάτσι  προσπαθεί να πάρει μια  απόφαση για  να δει τι θα κάνει με αυτό το παιδί.  Και βέβαια την δικαιολογεί πλήρως το γεγονός ότι ουσιαστικά  βρίσκεται μόνη της δεν έχει υποστήριξη από κανέναν, ούτε από τους γιατρούς της, ούτε από το οικογενειακό της περιβάλλον, ούτε από το εργασιακό της περιβάλλον, ούτε από τον σύντροφό της που χρειάζεται οπωσδήποτε σε εκείνην την περίοδο να την στηρίξει...Επομένως βλέπουμε ότι όσο πιο ακραία είναι τα πράγματα τόσο  δικαιολογείται γιατί είναι μόνη της απέναντι  σε όλους τους υπόλοιπους.

"Με σταματάει να κάνω παιδί η μεγάλη μου αδυναμία να σκεφτώ πως θα είμαι σαν μαμά"

all4mama: Όταν σας έφεραν το έργο ποιά ήταν η πρώτη σκέψη σας;

 Ζέτα Δούκα: Ότι έπρεπε να το κάνω οπωσδήποτε, μου άρεσε πάρα πολύ.

all4mama: Γιατί; Βρήκατε κάποια κοινά στοιχεία με την ηρωίδα;

Ζέτα Δούκα: Θεώρησα ότι είναι ένα πάρα πολύ καλό βιβλίο για να πω και εγώ σαν Ζέτα όλα αυτά που με απασχολoύν στη ζωή. Δηλαδή όταν μιλάς για κοινωνική ανισότητα για έλλειψη αλληλεγγύης, για  έλλειψη ελευθερίας,  για τη βία, για την καθημερινή μάχη για επιβίωση, για αλήθειες όπως η θρησκεία, η αγάπ,  η οικογένεια και το τι τελικά είναι όλα αυτά  με τα οποία καταπιανόμαστε κάθε μέρα, θεώρησα ότι ήταν μια πολύ καλή αφορμή για να βάλω και εγώ τον εαυτό μου στη θέση της ηρωίδας και να πω στον κόσμο αυτά που με απασχολούν με τη σειρά μου.

all4mama: Η Φαλάτσι υπήρξε ακραία φεμινίστρια. Πιστεύετε ότι η  ισχυρή θέση της γυναίκας στην παραγωγική διαδικασία αποτελεί τροχοπέδη στη δημιουργία  οικογένειας;

Ζέτα Δούκα: Νομίζω πως δεν έχει να κάνει με το πως την βλέπει η κοινωνία αν και υπάρχουν ακόμα κάποια ταμπού ακόμη και στα μεγάλα αστικά κέντρα πόσο μάλλον και στην επαρχία. Αυτό όμως που νομίζω ότι γίνεται και θα φέρω παράδειγμα τον εαυτό μου και πολλές γυναίκες του περιβάλλοντος μου  είναι ότι πλέον έχουμε κληθεί να είμαστε πρώτα επιτυχημένες επαγγελματίες και να βρούμε έναν τρόπο να ζήσουμε τη ζωή μας και  τον εαυτό μας, να πιάσουμε δηλαδή από την αρχή το κουβάρι και να το ξετυλίξουμε μέχρι στο βαθμό που θα πούμε ότι "είμαι οκ να φέρω ένα παιδί στον κόσμο", με την έννοια ότι μπορώ να το ζήσω, όχι να το φέρω και να πεινάσουμε και οι δυο. Νομίζω ότι τα πράγματα που μας διδάσκει η εποχή και η κοινωνία είναι ότι πρέπει να υπάχουν κάποιες προδιαγραφές προκειμένου να φέρεις έναν άνθρωπο στον κόσμο. Πιστεύω ότι πλέον φτάνει η ηλικία των 30-35 ετών πάρα πολύ εύκολα. Από εκεί και πέρα θεωρώ  ότι οι άνθρωποι καλώς βεβαίως φτάνουν σε ένα σημείο που δουλεύουν περισσότερο με τον εαυτό τους δηλαδή κάνουν μια μεγαλύτερη ενδοσκόπηση από ότι στο παρελθόν. Για να μιλήσω επί προσωπικού αυτό που με κρατάει και σε κάποια σημεία με δειλιάζει ή με σταματάει στο να κάνω ένα παιδί είναι η μεγάλη μου αδυναμία να σκεφτώ πως θα είμαι σαν μητέρα και αν μπορώ πραγματικά να μεγαλώσω ένα παιδί και να  του δώσω τις αξίες και τα ερείσματα προκειμένου να γίνει ένα σωστός και χρήσιμος άνθρωπος σε αυτόν τον κόσμο.

all4mama: Και όσο ωριμάζει κανείς τα σκέφτεται όλα πολύ περισσότερο.

Ζέτα Δούκα: Ξέρετε είναι μια σειρά πραγμάτων, μια σειρά καταστάσεων που πρέπει να συνηγορήσουν προκειμένου μια σύγχρονη και σκεπτόμενη γυναίκα να πάρει μια απόφαση να φέρει ένα παιδί στον κόσμο Γιατί είναι απόφαση και μάλιστα πολύ σημαντική πέραν από τις προδιαγραφές του έρωτα και του συντρόφου που και αυτές βέβαια είναι σημαντικές πρέπει και η ίδια η γυναίκα να είναι έτοιμη να πάρει αυτήν την απόφαση.

all4mama: Θα κάνατε ένα παιδί εκτός γάμου;

Ζέτα Δούκα: Δεν ξέρω. Είναι μια πολύ προσωπική και υποθετική ερώτηση..

all4mama: Ωστόσο θα υιοθετούσατε μόνη σας ένα παιδί.

Ζέτα Δούκα: Η ιστορία της υιοθεσίας είναι κάτι άλλο, είναι προσφέρω. Είναι από τις μεγαλύτερες πράξεις άδολης αγάπης και κοινωνικής προσφοράς , το να προσφέρεις σε έναν άνθρωπο καλύτερες συνθήκες διαβίωσης από αυτές που ενδεχομένως έχει.

"ΟΔΥΣΣΕΙΑ"

"Με σταματάει να κάνω παιδί η μεγάλη μου αδυναμία να σκεφτώ πως θα είμαι σαν μαμά"

all4mama: Εκτός από το "Γράμμα σε ένα παιδί" φέτος κάνετε και την "Οδύσσεια¨. Ο Μπομπ Γουίλσον (σκηνοθέτης) δήλωσε ότι τον ενδιαφέρει κυρίως το παιδί - θεατής. Γιατί;

Ζέτα Δούκα: Τον ενδιαφέρει εξίσου αν όχι περισσότερο από τον ενήλικα θεατή.  Κοιτάξτε ο Στανισλάφσκι, αυτός ο μεγάλος Ρώσος δάσκαλος της υποκριτικής, κάποτε έλεγε ότι κάνουμε καλύτερο θέατρο όταν κάνουμε θέατρο για τα παιδιά. Στην περίπτωση του Γουίλσον βρίσκει την τέλεια εφαρμογή. Ο Γουίλσον πήρε μια πολύ ωραία ιστορία όπως είναι η Οδύσσεια μια πολύ διδακτική ιστορία σε σχέση με τη μάχη ενός ανθρώπου να φτάσει στον στόχο του, να φτάσει στην Ιθάκη του και την έκανε μια ιστορία που αφορά σε όλους τους ανθρώπους με μια  έκρηξη χρωμάτων σκηνικών φωτών εικόνων υποκριτικών. Εγώ όσες σκηνές είχα δει που δεν έπαιζα κατά τη διάρκεια των προβών είχα μαγευθεί. Θεωρώ ότι το παιδί είναι ο πιο αγνός θεατής, είναι αυτός στον οποίο  δεν έχουν μπει τα κοινωνικά πρέπει και θέλω είναι πιο αγνός σε αυτά που του αρέσουν ή δεν του αρέσουν. Σε αυτήν την αγνότητα ποντάρει ο Γουίλσον και όλοι μεγάλοι δημιουργοί. Αυτό που όλοι  θέλουν είναι το έργο να αφορά το αγνό "μου αρέσει" ή "δεν μου αρέσει" απαλλαγμένο από κάθε είδους άλλες συνθήκες και σκοπιμότητες.

all4mama: Τα μικρά παιδιά μαγεύονται στην συγκεκριμένη παράσταση;

Zέτα Δούκα: Είναι ένα έργο που έφερα την τετράχρονη ανιψιά μου και καθόταν τρεις ώρες μαγεμένη. Σε καθηλώνει και σε μαγεύει. Πάντως αυτό που θέλω να επισημάνω γενικότερα σε σχέση με το παιδικό θέατρο και την παιδεία μας είναι ότι έχω πάει πολλές φορές με την ανιψιά μου και την αδερφή μου σε πολλές παιδικές παραστάσεις και βλέπω ότι το παιδί από τους περισσσότερους γονείς  μαθαίνει να βλέπει λάθος θέατρο. Όταν έχεις ένα παιδί , και το έχεις να τρώει κατά τη διάρκεια της παράστασης να τρώει  γαριδάκια, να πίνει Coca Cola  να μην παρακολουθεί το έργο , να κάνει θόρυβο και να μην σέβεται τη διαδικασία που γίνεται εκείνη τη στιγμή  τότε  έχεις μεγάλο μερίδιο ευθύνης ως γονιός. Στα περισσσότερα παιδικά έργα βέβαια  συμμετέχουν και τα παιδιά αλλά στα σημεία που δεν  συμμετέχουν πρέπει να μαθαίνουν να σέβονται όλη τη διαδικασία της παράστασης. Θέλω να πω όλα είναι θέμα παιδείας και η παιδεία ξεκινάει από πολύ μικρή ηλικία.

Ιnfo:

"Γράμμα σε ένα παιδί"

Τοποθεσία Θέατρο Κάππα, Κυψέλης 2, Αθήνα
Ημερομηνία Πρεμιέρα: 20 Νοεμβρίου 2012, στις 21.00, παραστάσεις κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21.00, διάρκεια: 80’ έως τις 22 Ιανουαρίου
Πληροφορίες 210.88.31.068
Τιμές εισιτηρίων 18€ και 15€

Οδύσσεια

Εθνικό Θέατρο Κτίριο Τσίλλερ Κεντρική Σκηνή

Πρεμιέρα: 26/10/2012 .Τελευταία παράσταση: 16/03/2013

Τηλέφωνο ταμείου:: 210 5288170 - 171