Μια μητέρα εξομολογείται: " Ό,τι και να γίνει δε θα εγκαταλείψω ποτέ το παιδί όπως έκανε η δική μου μάνα!"

Αποφάσισα να μοιραστώ μαζί σας τη δική μου μαμαδοιστορία..

Eίμαι η Σοφία και έγινα μανούλα πριν από 15 μήνες. Έφερα στον κόσμο ένα πλάσμα που για μένα, είναι όλη μου η ζωή.

Πάντα φοβόμουν το γάμο. Ο κύριος λόγος ήταν γιατί έζησα έντονα τον χωρισμό των δικών μου σε πολύ μικρή ηλικία. Και ξέρετε μπορεί να πιστεύουμε ότι τα μικράκια μας δεν καταλαβαίνουν τίποτε και δεν θυμούνται περιστατικά στην τρυφερή αυτήν ηλικία, εγώ όμως σας διαβεβαιώ ότι θυμάμαι καταστάσεις από μωρό!

Δεν είναι ευχάριστο για κανέναν να υπάρχουν τσακωμοί στο σπίτι..Δεν είναι ευχάριστο να ξυπνάς μέσα στη νύχτα από τις φωνές των δικών σου και να κρύβεσαι κάτω από τα σεντόνια για να μην ακούς..Όλα αυτά αποτυπώνονται στην παιδική ψυχούλα και μπορεί ο χρόνος να τα απαλύνει αλλά δεν τα σβήνει ποτέ!

Από τους πολλούς καβγάδες είχα φτάσει στο σημείο να παρακαλάω να χωρίσουν οι δικοί μου. Το αποκορύφωμα ήταν όταν ένα απόγευμα, σε έναν έντονο καβγά τους, με τραβούσαν από το χέρι μια ο ένας, μια ο άλλος για να με πάρουν.

Η μητέρα μου το ίδιο βράδυ τα μάζεψε και κρυφά από τον πατέρα μου μέ πήρε και φύγαμε. Στάθηκε σα βράχος δίπλα μου, και μου έλεγε "μη φοβάσαι τίποτε είμαι εδώ εγώ για σένα. Δε θα σε εγκαταλείψω ποτέ". Όπως καταλαβαίνετε οι διαπληκτισμοί ακόμη και από απόσταση δεν σταμάτησαν.

Εγώ ήμουν μοναχοπαίδι, και όταν χώρισαν οι γονείς μου,  πέσαν όλοι οι συγγενείς πάνω μου. Το δικαστήριο έδωσε την επιμέλεια στην μητέρα μου και τον μπαμπά τον έβλεπα σαββατοκύριακα.

Νομίζω ότι αυτή η κατάσταση δημιούργησε μια φοβία μέσα μου.. Μια φοβία ότι θα αποτύχω και εγώ, ότι δεν θα τα καταφέρω και ότι θα ήταν καλύτερο να μην δημιουργήσω οικογένεια. Γι αυτό και άργησα.

Είμαι τώρα 42 ετών. Και μέχρι πριν δυο χρόνια δεν πίστευα ότι σήμερα θα είχα στην αγκαλιά μου το αγγελούδι μου. Ευχαριστώ τον Θεό που με αξίωσε να γίνω μανούλα, αν και δυσπιστούσα. Τον ευχαριστώ που μου έφερε στον δρόμο μου τον άντρα μου, που μου άλλαξε κοσμοθεωρία. Πάντα η μαμά μου, μου έλεγε, " όταν θα γίνεις μάνα θα καταλάβεις". Και τώρα καταλαβαίνω πως ότι και να γίνει αυτό το πλάσμα δε θα το εγκαταλείψω ποτέ όπως έκανε και εκείνη...