Η Σοφία μίλησε, εμείς την ακούσαμε. Καμία Σοφία πλέον μόνη της.

"Γιατί τόσα χρόνια δεν μίλησε;", "Είχε πιει;", "Γιατί πήγε στο δωμάτιο μαζί του αφού δεν ήθελε;", "Αντιστάθηκε;", Φώναξε;", "Έχει αποδείξεις;" και "Σίγουρα υπερβάλλει!" είναι μερικά από τα σχόλια που ακούγονται τα τελευταία 24ωρα για το βιασμό που υπέστη η Σοφία Μπεκατώρου.

Από τη Βέρα Πάρδου

Είναι μερικά στόματα που η φωνή τους, φέρνει αηδία όταν αντί να χειροκροτήσουν το θύμα για το θάρρος του που έστω  βρίσκει τη δύναμη να μιλήσει - τη στιγμή που το αποφάσισε- στην ουσία της δημιουργούν παραπάνω λόγους για τους οποίους θα έπρεπε να είχε μείνει σιωπηλή.  Μια κοινωνία που αναπτύσσεται μέσα στην υποκρισία έχει το θράσος να κουνάει το δάχτυλο στο θύμα. Ακόμα δεν μπορούμε να ξεφύγουμε από την κουλτούρα του βιασμού που διαιωνίζεται με όλες αυτές τις απόψεις. Αφού το κεφάλι μας δεν μπορεί να χωρέσει ότι υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι και χρειάζεται κάποιος άλλος να φταίει ώστε να οδηγηθούν σε τέτοιες αποτρόπαιες πράξεις. Σαν να έχουμε ανάγκη να φταίει το θύμα για να μην αντιμετωπίσουμε την ασχήμια που μπορεί να κουβαλούν ορισμένοι.

Για να έχουμε όμως μια ολοκληρωμένη εικόνα αναφέρομαι στην ημερίδα με τίτλο «Σπάσε τη Σιωπή» κατά τη διάρκεια της οποίας η Ολυμπιονίκης, Σοφία Μπεκατώρου κατέθεσε τη συγκλονιστική μαρτυρία της ως θύμα βιασμού που υπέστη την περίοδο που ήταν αθλήτρια. Η ταυτότητα του έγινε γνωστή μερικά 24ωρα αργότερα. Ως βιαστή της κατονομάζει τον  Αριστείδης Αδαμόπουλος, το όνομά του οποίου έχει καταθέσει η Ολυμπιονίκης στον Εισαγγελέα πριν από περίπου ένα μήνα. Καταγγέλλει: "Του είπα όχι, του επανέλαβα ότι δεν θέλω να προχωρήσω. Έλεγε ότι θα σταματήσει αν δεν το θέλω, όμως δεν σταμάτησε ό,τι κι αν του έλεγα". Χρειάζεται να διδάξουμε μετά από τέτοιες μαρτυρίες στα παιδιά μας ότι οι λέξεις κουβαλούν νόημα και αυτό το νόημα έχει τεράστια σημασία. Αν ένας άνθρωπος ανεξαρτήτως φύλλου πει "''Όχι", σημαίνει πως δεν θέλει και αυτό το "Όχι" οφείλει σε όλους μας να είναι αρκετό. Είναι φρικτό πόσο αρρωστημένα μπορούν να φερθούν κάποιοι επειδή κατέχουν εξουσία και θεωρούν ότι όλα μπορούν να τους ανήκουν. Καμία πλέον δεν υποκύπτει στο φόβο, η φωνή και το άκουσμα της φέρνουν λύτρωση και είμαστε εδώ για να στηρίξουμε τα θύματα και όχι να τα κρίνουμε με οποιοδήποτε τρόπο λες και φταίνε.

Όχι πια! Η Σοφία Μπεκατώρου δεν έφταιξε ποτέ και σε τίποτα. Δεν βρέθηκε στο λάθος σημείο τη λάθος στιγμή, δεν προκάλεσε και ανέλαβε τις ευθύνες της που δεν μίλησε νωρίτερα.  Δεν είναι όμως υπόλογη για το πως επέλεξε να διαχειριστεί το τραύμα της, δεν έχουμε ιδέα τι πέρασε και τι βίωσε για να βγει σήμερα στη δημοσιότητα και να αποκαλύψει ότι ο βιαστής της είναι ο νυν αντιπρόεδρος της ΕΙΟ και Υπεύθυνος Γραφείου Αθλητισμού, Έφορος Κεντρικής Ελλάδος, Αριστείδης Αδαμόπουλος. Μάλιστα αποκαλύπτει πως πριν αποφασίσει να μιλήσει σε όλους εμάς, το μοιράστηκε με τα παιδιά της και αν και μικρά σε ηλικία παραδέχεται πως της έδωσαν δύναμη. Μια γενικότερη σιωπή φαίνεται να έσπασε με την  εξομολόγηση της αφού λίγο μετά η διεθνής πολίστρια Μάνια Μπίκοφ και η κολυμβήτρια τεχνικής κολύμβησης Ραμπέα Ιατρίδου, με δικές τους αναρτήσεις περιγράφουν τραυματικές εμπειρίες σεξουαλικής κακοποίησης από την περίοδο που ήταν αθλήτριες.

Η Μάνια Μπίκοφ περιγράφει:  «Η Σοφία Μπεκατώρου μια σπουδαία αθλήτρια και γυναίκα μέσα από αυτήν την εξομολόγηση της ξεκλείδωσε πολλά κουτάκια μνήμης. Περίμενα σήμερα να υπάρχει υποστήριξη από τον χώρο. Δεν την είδα. Εγώ λοιπόν Σοφία,, με αφορμή την δική σου ιστορία θα πω μια ακόμη.. 28-30 χρόνια πριν, όταν ήμουν εν ενεργεία αθλήτρια της υδατοσφαίρισης εμφανίστηκε ένας τραυματισμός στον ώμο. Ήμασταν σε προετοιμασία με την εθνική ομάδα ο πόνος επέμενε, με έστειλαν στον γιατρό. Δεν ήμουν μόνη, ήταν ακόμη 1-2 συναθλήτριες με παρόμοια θέματα. Στις 3-4 επισκέψεις στον "γιατρό" αυτό, στην εξέταση και στις ενέσεις ενζύμων που μου έκανε για να βγάζω την προπόνηση ΠΑΝΤΑ μου ζητούσε να κατεβάσω το μαγιό μου. Ο τραυματισμός μου ήταν στο δεξί ώμο. Την πρώτη φορά το έκανα, με αιφνιδίασε, δεν ήξερα γιατί το ζήτησε. Όταν βγήκα ρώτησα τις άλλες, μου είπαν ότι κ σε αυτές κάτι ανάλογο είχε ζητήσει. Δε μίλησα σε κάποιον άλλον. Στην επόμενη επίσκεψη το ίδιο. Τον κοίταξα κατάματα και τον ρώτησα γιατί; Αφού τον ώμο μου θα δείτε.. Μου απάντησε με υφακι "γιατί, ντρέπεσαι;" Ήταν ο τοπ γιατρός, με έστειλε η ομάδα, φοβόμουν αν μιλούσα θα έχανα τη θέση μου στην ομάδα.. Πήγα ακόμη 2 φορές, αρνήθηκα να κ ξανακατεβάσω το μαγιό μου. Στη συνέχεια δεν ξαναπήγα ΠΟΤΕ, ανέλαβε το σωματείο μου κ με έστειλε σε άλλους γιατρούς. Ο συγκεκριμένος δεν με άγγιξε στο στήθος, την έβρισκε όμως να μας βλέπει. Τότε φοβόμουν. Έπειτα απλά το διέγραψα από τη μνήμη μου. Με αφορμή τα λόγια σου Σοφία, σήμερα το ξέθαψα από τη μνήμη μου. Ήμουν μια αθλήτρια που ζούσα μόνη μου στην Αθήνα κ αγωνιζόμουν για το όνειρο μου. Άλλες εποχές τότε. Τώρα αν κάτι ανάλογο συνέβαινε στα παιδιά μου, θα γινόμουν αγρίμι. Με αφορμή τα λόγια σου Σοφία, θα τους μιλήσω ξανά για την βία, ειδικά για την σεξουαλική. Σ ευχαριστώ λοιπόν και σου βγάζω το καπέλο».

Ενώ η Ιατρίδου αναφέρει: «Ο γιατρός, μου ζήτησε αμέσως να μείνω με το εσώρουχο. Αφού έκανε σύντομες ερωτήσεις και με εξέτασε στο ειδικό κρεβάτι πιάνοντας συνεχώς το σώμα μου σε σημεία που δεν δικαιολογούσε η εξέταση, μου ζήτησε να σηκωθώ και να σκύψω. Στάθηκα αντικριστά του και πήγα να σκύψω εμπρός. Όχι μου είπε, όχι έτσι, θα γυρίσεις και θα σκύψεις μπροστά μου. Είχα πανικοβληθεί, το ένιωθα τελείως λάθος αλλά δεν ήξερα πως να αντιδράσω, το όχι είχε κολλήσει σαν λυγμός στο λαιμό μου και δεν κατάφερε να βγει. Έκανα αυτό που μου ζήτησε και ο σιχαμένος στάθηκε ακριβώς πίσω μου και χούφτωσε με πρόφαση την εξέταση μηρούς και γλουτούς, Με ένα εξίσου σιχαμένο χαμόγελο μου συνταγογράφησε λίγο μετά φάρμακα. Μόλις έκλεισα την πόρτα πίσω μου ξέσπασα σε κλάμα και έσκισα τη συνταγή σε χιλιάδες κομματάκια. Έκανα ώρα να γυρίσω στο σπίτι μέχρι να μη φαίνεται το κλάμα μου γιατί αν έλεγα τι έγινε ο πατέρας μου θα πήγαινε και θα τον πετούσε από το μπαλκόνι αφού πρώτα τον είχε κάνει τόπι στο ξύλο».

Ο βιασμός δεν αποτελεί ένα «δυσάρεστο περιστατικό» όπως βάλθηκε να το χαρακτηρίσει η Ομοσπονδία Ιστιοπλοΐας και περιττεύουν οι υπόνοιες για καθυστερημένη καταγγελία και ελλιπή στοιχεία. Πλέον υπάρχει όνομα, το θύμα μιλάει και όλοι εμείς το στηρίζουμε. Η Σοφία μίλησε και κανένας δεν έχει το δικαίωμα να κάνει πως δεν άκουσε, πως δεν συνέβη, πως πρόκειται για κακοήθεια και απάτη. Στο πλευρό της βρέθηκαν και πολιτικά πρόσωπα της χώρας όπως ο κ. Μητσοτάκης που σε ανάρτησή του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, μετά την επικοινωνία που είχε με την Ελληνίδα Ολυμπιονίκη, τονίζει ότι η απόφασή της να καταγγείλει με τόλμη τη σεξουαλική βία που υπέστη ως έφηβη αθλήτρια αποτελεί πράξη με βαρύ κοινωνικό φορτίο. Κίνηση που αφυπνίζει συνειδήσεις, παράγοντας θετικό παράδειγμα.

Μεγαλώνουμε παιδιά και η ευθύνη που κουβαλάει αυτή η διαπίστωση είναι τεράστια. Δεν θέλουμε καν να φανταστούμε τι μπορεί να τους συμβεί όταν δεν είμαστε μπροστά. Για να μπορέσεις λοιπόν να καταλάβεις έστω και ελάχιστα τη Σοφία, αφαίρεσε της τον τίτλο, τα μετάλλια, τους αγώνες και δες την ως ένα απλό κορίτσι, το κορίτσι σου. Σκέψου τώρα αυτό το κορίτσι να το αγγίζουν χέρια που δεν θέλει, να φοβάται, να ντρέπεται σκεπτόμενη ότι φταίει και να κλαίει το βράδυ στον ύπνο της. Φέρε στο μυαλό σου την εικόνα της κόρης σου που αισθάνεται παγιδευμένη από τον καθηγητή, το αφεντικό, τον ανώτερο της και μην της κλείνεις άθελα σου το στόμα κάνοντας την να νιώθει υπεύθυνη και βρώμικη.

Ξέρεις μέσα σου πως η κόρη σου είναι το πιο αθώο πλάσμα στον πλανήτη, πίστεψε το τώρα αυτό για όλες τις κόρες του κόσμου. Μην αποκλείσεις καμία και ίσως έτσι στο άμεσο μέλλον ο βιασμός να είναι βιασμός, ο βιαστής να βρίσκεται στη φυλακή και η κόρη σου να κοιμάται ήρεμη πια βλέποντας όμορφα όνειρα.