Για την Ιωάννα
Δημοσιεύθηκε στις | Τελευταία Ενημέρωση
Tα νέα της Ιωάννας από το blog της giatinioanna.com
Γειά σας φίλοι μου! Πως είστε;Έγω είμαι καλά και περνάω ακόμα καλύτερα. Εσείς πως περνάτε; Εγώ πιστεύω πάντως πως αν έχεις ανθρώπους που σ'αγαπούν και τους αγαπάς γύρω σου δεν υπάρχει περίπτωση να μη περνάς καλα...
Η αλήθεια είναι πως αυτό μου το έμαθε η μαμά μου και ο μπαμπάς μου. Μου 'χουν πεί πως εξαιτίας μου έμαθαν τι πάει να πει ν'αγαπάς έναν άνθρωπο πραγματικά. Επίσης η μαμά μου λέει πως όταν σ'αγαπάει κάποιος βαθιά και πολύ, σου δίνει δύναμη, αλλά όταν αγαπάς εσύ κάποιον, αυτό σου δίνει θάρρος.
Η αγάπη που εισπράττουμε καθημερινά είναι τόσο μεγάλη που η μαμά μου καμία φορά συγκινείται (είναι λίγο ευαίσθητη). Γίνεσαι τόσο πιο δυνατός. Θα ήθελα λοιπόν σήμερα να σας μιλησω για δύο πράγματα. Κατ'αρχήν για μια φίλη μου στην Ελλάδα που έκανε μια κίνηση που μας συγκίνησε πάρα πολύ. Η φίλη μας η Βαρβάρα λοιπόν έχει ένα κοριτσάκι τη Μαρκέλλα που θα βαφτιστεί σύντομα, και για να βοηθήσουν λοιπόν τα κορίτσια στην αποστολή μας αποφάσισαν να γράψουν για μένα στο πανέμορφο προσκλητήριο τους. Τη Βαρβάρα δε τη ξέρουμε απο κοντά αλλά αυτό μας έκανε να αισθανθούμε τόσο όμορφα. Θα σας δείξω και το προσκλητήριο που είναι τόσο όμορφο! Σας ευχαριστούμε τόοοοσο πολύ!
Δεύτερον ήθελα να σας δείξω και κάτι άλλο που μας συγκίνησε πολύ. Η φίλη μου η Λένια, που είναι και η καλύτερη μου φίλη, έγραψε κάτι για μένα. Η μαμά μου το διαβάζει και το ξαναδιαβάζει συνέχεια, οπότε σκέφτηκα πως θα πρέπει να το διαβάσετε και εσείς. Η αγάπη που μας δείχνει η φίλη μου η Λένια μας κάνει όλους πραγματικά πιο δυνατούς και καλύτερους ανθρώπους!
"Είδα την Ιωάννα όταν ήταν λίγων ωρών. Ήταν το πρώτο μωρό κοριτσάκι που είχα δει νεογέννητο και είναι το πιο όμορφο μωρό που έχω δεί :). Τη γνώρισα από κοντά όταν ήταν λίγων ημερών και εξακολουθώ να τη γνωρίζω ακόμη.
Δε θα μιλήσω για την εξυπνάδα της, αλλά θα μιλήσω για το βλέμμα της που με κάνει να παραληρώ και να θέλω να την κάνω να χαμογελάει κάνοντας ό,τι πιο χαζό μπορεί να φανταστεί κανείς. Και ενώ είμαι με όλα τα μωρά έτσι, με την Ιωάννα συνέβη ότι δε ντρεπόμουν να κάνω τα ίδια και μπροστά στους γονείς της, είτε πρόκειται για περίεργες γκριμάτσες, ψαράκια, φούσκες, χοροπηδηχτά και όλα τα συναφή, είτε πρόκειται για τραγούδια και περίεργες εκφράσεις. Γιατί δεν κληρονομούν μόνο τα παιδιά από τους γονείς, και οι γονείς αναπλάθουν την προσωπικότητά τους και παίρνουν κάτι από την αθωότητα του παιδιού τους, όχι όλοι βέβαια.Έχω κερδίσει τόσα πολλά από τη συναναστροφή μου με την Ιωάννα. Μ'έχει κάνει πιο δυνατή και όχι επειδή βλέπω κάτι αρνητικό γύρω μου. Γύρω μου βλέπω κάτι πολύ θετικό, την οικογένεια, την αγάπη, τη φιλία, το μάζεμα γύρω από το τραπέζι, ειλικρίνεια και ανθρωπιά, και οι έννοιες παίρνουν σάρκα και οστά και μετουσιώνονται σε κάτι αληθινό και ανεπανάληπτο και πέρα για πέρα αντιυλικό.Ξαναείμαι ο άνθρωπος που ήμουν, που με έχασα όταν μετακόμισα Αμερική, ο άνθρωπος που κάνει πλάκα και που γελάει και είμαι ευτυχισμένη. Είμαι ευτυχισμένη όταν είμαι δίπλα στην Ιωάννα, όταν διαβάζω και τη σκέφτομαι και σχεδιάζω το όνομά της στις σημειώσεις μου, όταν σκέφτομαι τι μπορώ να κάνω για να την κάνω χαρούμενη, όταν παίρνω δύναμη από αυτήν πριν από κάποια σημαντική παρουσίαση. Η ζωή δε θέλει ανθρώπους μίζερους, και η Ιωάννα δεν είναι μίζερη. Γελάει με το παραμικρό, χωρίς να είναι χαζοχαρούμενη, γελάει όταν με βλέπει να έρχομαι, γελάει όταν χοροπηδάω σαν τρελή, γελάει όταν κάνω φούσκες (είμαι σίγουρη ότι θέλει και να την πιάσει, αλλά δεν είναι σωστό...). Γελάει όταν της κάνω νιάου νιάου βρε γατούλα με τη ροζ μυτούλα, όταν κάνω ότι τρομάζει, όταν παίζω με τις τσίχλες, όταν της διαβάζω περιοδικό, όταν βλέπει τις ζωγραφιές της μαμάς της (κάποιες από αυτές τουλάχιστον). Γελάει με τη θεία της τη Γιώτα που κι αυτή κάνει αστεία με το πρόσωπό της, με το πασιουρτούα του θείου Παναγιώτη, με τον μπαμπά της που της μαθαίνει να μιλάει στο κινητό τηλέφωνο. Και αισθάνομαι δυνατή, γιατί ξέρω μέσα μου και νιώθω ότι τα προβλήματα στη ζωή, υγείας, επαγγελματικά, οικονομικά, συναισθηματικά είναι βέβαιο ότι κάποια στιγμή θα μας χτυπήσουν την πόρτα, αλλά αν είμαστε αληθινοί μ'εμάς και τους γύρω μας, όλα θα βρούν το δρόμο τους. Εξάλλου, η ζωή είναι πολύ μικρή για να κλαιγόμαστε και να μην τη ζούμε. Και η Ιωάννα τη ζεί. Και αυτό πρέπει να κάνει και ο καθένας μας.
Λένια
Νομίζω οτι αυτό το μαλλί δε μου πάει καθόλου
Τώρα καλύτερα...αχ πόσο γλυκούλα είμαι 🙂
Φιλιά πολλά σε όλους
