Χειριστική μάνα, τοξική σχέση για το παιδί!

Αυτή η ιστορία που επέλεξα να μοιραστώ μαζί σας αυτή τη φορά, αφορά την αιώνια και άρρηκτη σχέση της μάνας με το παιδί της. Η Μαίρη (τυχαίο το όνομα) είναι 66 χρονών και η πρώτη μας επικοινωνία ήταν από το τηλέφωνο, όταν έντρομη με πήρε να μου ζητήσει βοήθεια για το παιδάκι της. Ναι αυτή ήταν η φράση που χρησιμοποίησε, το παιδάκι της. Κλείνουμε το πρώτο μας ραντεβού και αφού ξεκινάω να παίρνω ένα πρώτο μικρό ιστορικό, καταλαβαίνω ότι το «παιδάκι» δεν είναι και τόσο παιδάκι. Ρωτάω την ηλικία του παιδιού, και η πρώτη απάντηση ήταν, μα έχει σημασία η ηλικία του? Χαμογελάω και ξαναρωτάω, η απάντηση αυτή την φορά ήταν 40 ετών. Είπα να μην εξοργιστώ και να συνεχίσω, για να καταλάβω ποιο ήταν το θέμα αυτής της μάνας που στην ηλικία της θέλει να λύσει κάποιο πρόβλημα που υποτίθεται έχει το παιδί της. Η ιστορία ήταν ότι το «παιδάκι» της μεγάλωσε, λίγο καθυστερημένα φυσικά, και θέλησε να φύγει από το σπίτι κάνοντας ένα νέο βήμα στη ζωή του με την κοπέλα του.

Αγαπημένη μου ελληνίδα μάνα, κατανοώ ότι δίνεις το είναι σου για το παιδί σου, αλλά αν δεν έχει όριο όλο αυτό καταντά αυτή η υπέροχη σχέση με το παιδί σου, τοξική. Το υγιές είναι να μεγαλώσεις το παιδί σου με εκείνον τον τρόπο που μεγαλώνοντας δεν θα σε έχει ανάγκη, και η σχέση σας θα τροφοδοτείτε από την αγάπη σας και τον σεβασμό σας. Στόχο για κάθε παιδί είναι να αυτονομηθεί και να ζήσει τη ζωή που θέλει, με τα λάθη της, ναι με τα λάθη της. Μην τρέμεις στη λέξη και μόνο, μόνο έτσι θα ολοκληρωθεί.

Χειριστική μάνα είναι εκείνη η γυναίκα που ξέχασε ότι είναι γυναίκα με το που ήρθε στον κόσμο το παιδί της. Είναι κυρίως γυναίκες που έχουν ξεχάσει ότι έχουν προσωπική ζωή, που όλο τους το είναι, είναι αυτό το παιδί, που έχουν συνήθως ένα παιδί, κυρίως αγόρι, και έχουν ευνουχίσει το ρόλο του πατέρα. Όλα ξεκινούν από τη στιγμή που η μάνα βάζει στη σχέση με το παιδί της, τη μαγική έννοια της θυσία. Γιατί από τη στιγμή που θυσιάζει κάτι, κάποια στιγμή θα το ζητήσει πίσω. Και εκεί αρχίζει ο γολγοθάς του παιδιού, πρέπει να «εξοφλήσει», τι? Μα τι άλλο, οφείλει στο γονιό του, να ζήσει μια ζωή όπως τη θέλει και την ονειρεύεται ο γονέας. Οτιδήποτε άλλο θα είναι στα μάτια του γονέα, λάθος και αχαριστία.

Πολλές φορές αναρωτιέμαι που είναι ο πατέρας σε όλο αυτό. Η απάντηση πάντα η ίδια, παραγκωνισμένος. Δεν έχει λόγο και για να μιλήσει πρέπει να πάρει την άδεια. Είναι ένας άντρας μαριονέτα. Οι γονείς αυτοί απέχουν από το γάμο τους και τη σχέση τους και παίρνουν χαρά μόνο μέσα από το παιδί τους. Έτσι ζητούν – απαιτούν να έχουν κυρίαρχο λόγο και ρόλο στη ζωή του παιδιού τους, και αν αυτό τολμήσει να διεκδικήσει την αυτονομία του, τότε ο γονέας «θυμώνει» γιατί η αυτονομία του παιδιού σημαίνει εγκατάλειψη και προδοσία.

Αυτό φυσικά για να εδραιωθεί γίνεται σιγά σιγά και συμβαίνει γιατί υπάρχει ένα παιδί που συμπεριφέρεστε στην ενήλικη ζωή του ως «παιδάκι». Δεν βάζει όρια στο γονέα και δυσκολεύεται να αυτονομηθεί. Βολεύεται στις παροχές των γονιών του και δεν παίρνει τη ζωή στα χέρια του. Γκρινιάζει όλη την ώρα στη σχέση του και στους φίλους του για τους γονείς που δεν αντέχει αλλά στην ουσία δεν κάνει τίποτα για να φτιάξει η κατάσταση και να ζήσει τη ζωή που ονειρεύεται.

Η λύση είναι απλή, μιας και τους γονείς μας δεν τους επιλέγουμε, ξεβολέψου!!! Πες ένα μεγάλο ευχαριστώ για όσα σου πρόσφεραν οι γονείς σου και προχώρα, ξεβολέψου από τις έτοιμες παροχές και ζήσε. Είναι δύσκολο έως και ουτοπικό να πιστέψει ο οποιοσδήποτε ότι θα αλλάξουν οι γονείς του στο πως σκέπτονται και λειτουργούν.
Για να μην έχετε απορία την Μαίρη την είδα μόνο αυτήν την μια φορά!

Tip ευτυχίας

Μάνα , μητέρα, μαμά… τι υπέροχη και μοναδική λέξη, γεμίζει το στόμα γλύκα και μόνο στην εκφορά της. Είναι κρίμα να χάνεται αυτή η γλυκιά επίγευση και την θέση της να παίρνει η πικράδα. Αγάπα το παιδί σου με όλη την δύναμη της ψυχής σου, μόνο άσε το να ανοίξει τα φτερά του και να ζήσει μια ζωή που ονειρεύεται εκείνο για τον εαυτό του και όχι τη ζωή που εσύ έχεις ονειρευτεί για εκείνο. Θα είσαι μέρος της ζωής του πάντα, αλλά ως συνοδοιπόρος που θα σε αγαπά, θα σε σέβεται και θα επιθυμεί να έρχεται κοντά σου. Μην παίρνεις το ρόλου του δυνάστη που το μόνο που θα κάνει το παιδί σου, είναι να σε βλέπει για να βγάζει την υποχρέωση.

Αυτή η ιστορία είναι αφιερωμένη στη δική μου μητέρα, που είναι ο πιο γλυκός συνοδοιπόρος της ζωής μου, διακριτική και γεμάτη προσφορά, που αξίζει όλα τα ευχαριστώ του κόσμου για όσα μου πρόσφερε και πιο πολύ που με άφησε να κάνω τα λάθη μου!