Αλλεργίες σε βρέφη και παιδιά: Όλα όσα πρέπει να ξέρετε

Πόσα τελικά γνωρίζετε για τις αλλεργίες; Είναι μία λέξη που την ακούμε σχεδόν καθημερινά, ειδικά μετά την έλευση της πανδημίας του κορονοϊού αλλά και την μεγάλη συζήτηση που έχει ανοίξει για τις παρενέργειες του εμβολίου.

Τα τελευταία χρόνια ωστόσο, παρατηρείται μια παγκόσμια ανησυχητική αύξηση της συχνότητας των αλλεργικών παθήσεων. Υπολογίζεται ότι περίπου 1 στα 4 παιδιά υποφέρει από κάποια αλλεργία. Οι περισσότερες από τις αλλεργικές παθήσεις είναι χρόνιες και ορισμένες μάλιστα είναι δυνατό να θέσουν σε κίνδυνο την ζωή του παιδιού αν δεν διαγνωσθούν έγκαιρα και αντιμετωπισθούν αποτελεσματικά.

Οι γονείς πρέπει να είστε λοιπόν πολύ προσεκτικοί στην παρακολούθηση των παιδιών  και τον εντοπισμό των συμπτωμάτων. Ρωτήσαμε τους ειδικούς και συγκεντρώσαμε όσα πρέπει να γνωρίζετε.

Τι είναι η αλλεργία;

Η αλλεργία είναι μια παθολογική αντίδραση ή ευαισθησία του ανοσοποιητικού συστήματος σε έναν εξωτερικό παράγοντα, (φαρμακευτικές ουσίες, σκόνη κ.α), ο οποίος είναι συνήθως αποδεκτός από τον οργανισμό και θεωρείται, γενικά, ακίνδυνος. Αυτός ο παράγοντας ονομάζεται αλλεργιογόνο και έρχεται σε επαφή με τον οργανισμό μέσω εισπνοής, κατάποσης ή και επαφής με το δέρμα.

Κοινά αλλεργιογόνα:

• To ακάρι της οικιακής σκόνης
• Οι γύρεις των δένδρων και των λουλουδιών
• Το τρίχωμα των ζώων και τα φτερά των πουλιών
• Οι μύκητες
• Ορισμένες τροφές

Περιβαλλοντικοί παράγοντες

Η παρουσία αλλεργιών εξαρτάται συχνά και από περιβαλλοντικούς παράγοντες, όπως:

• η μόλυνση της ατμόσφαιρας
• ο καπνός τσιγάρου
• υγρασία και κακός αερισμός

Αλλεργικά νοσήματα και πώς εκδηλώνονται:

Αλλεργική ρινίτιδα

Εμφανίζεται συνήθως στα παιδιά σχολικής ηλικίας. Τα συχνότερα συμπτώματα με τα οποία εκδηλώνεται είναι η ρινική καταρροή (διαυγής έκκριση) και συμφόρηση (μπούκωμα), τα φταρνίσματα και η φαγούρα στη μύτη. Αν και τα συμπτώματα αυτά μοιάζουν πολύ με εκείνα του κοινού κρυολογήματος, τα παιδιά με αλλεργική ρινίτιδα συνήθως δεν παρουσιάζουν πυρετική κίνηση και κιτρινοπράσινες εκκρίσεις.

Ορισμένες φορές μπορεί μαζί με τα ρινικά συμπτώματα να υπάρχει αίσθημα φαγούρας στον ουρανίσκο του στόματος ή τα αυτιά, ή να συνυπάρχουν συμπτώματα από τα μάτια όπως κοκκίνισμα, φαγούρα και δακρύρροια οπότε μιλάμε για αλλεργική ρινο-επιπεφυκίτιδα.

Η αλλεργική ρινίτιδα μπορεί να είναι εποχική ή τα συμπτώματα να υπάρχουν ομόχρονα, ανάλογα με τα εμπλεκόμενα αλλεργιογόνα. Για την εποχική μορφή συνήθως τα αίτια είναι οι γύρεις δέντρων και φυτών ενώ αλλεργιογόνα από τα ακάρεα και τα κατοικίδια ζώα μπορεί να προκαλούν συμπτώματα ολό τον χρόνο.

Με βάση τη διάρκεια των συμπτωμάτων διακρίνεται σε διαλείπουσα και επίμονη. Στην επίμονη οι ασθενείς εμφανίζουν συμπτώματα περισσότερες από 4 μέρες την εβδομάδα και πάνω από 4 εβδομάδες στη σειρά. Η αλλεργική ρινίτιδα θεωρείται μέτριας/σοβαρής μορφής όταν τα συμπτώματα επηρεάζουν τον ύπνο ή τις καθημερινές δραστηριότητες του παιδιού.

Ένα σημαντικό ποσοστό (μέχρι και 60%) ασθενών με αλλεργική ρινίτιδα έχει και άσθμα. Η μη αποτελεσματική αντιμετώπιση της αλλεργικής ρινίτιδας μπορεί να προδιαθέσει σε ιγμορίτιδα, ωτίτιδα, επηρεασμό ακοής, και διαταραχές του ύπνου με σημαντική επίπτωση στη σχολική επίδοση.

Αλλεργικό άσθμα

Το άσθμα αποτελεί τη συχνότερη χρόνια πάθηση της παιδικής ηλικίας. Το αλλεργικό άσθμα είναι η κλινική μορφή (ο φαινότυπος) του άσθματος που οφείλεται στον ερεθισμό των βρόγχων από την έκθεση σε εισπνεόμενα αεροαλλεργιογόνα. Η χρόνια φλεγμονή (ερεθισμός) των βρόγχων οδηγεί σε στένωση του αυλού τους και δυσκολία στη ροή του διερχόμενου αέρα μέσα και έξω από το βρογχικό δέντρο. Τα συνήθη συμπτώματα με τα οποία εκδηλώνεται το άσθμα είναι ο βήχας, ο συριγμός (ήχος σα σφύριγμα στο στήθος), η δύσπνοια (δυσκολία στην αναπνοή) και το αίσθημα σύσφιξης ή πόνου στο στήθος.

Ανάλογα και πάλι με τα εμπλεκόμενα αεροαλλεργιογόνα, τα συμπτώματα μπορεί να έχουν εποχική ή ολόχρονη εμφάνιση. Επιπλέον οι υπερευαίσθητοι βρόγχοι των ασθματικών παιδιών μπορεί να αντιδρούν και σε μη αλλεργιογόνους παράγοντες όπως ο καπνός του τσιγάρου, οι μεταβολές της θερμοκρασίας και υγρασίας, οι έντονες μυρωδιές κ.α.

Η βαρύτητα των συμπτωμάτων μπορεί να διαφέρει από ασθενή σε ασθενή, ενώ το άσθμα σπάνια γίνεται απειλητικό για τη ζωή. Η μη έγκαιρη διάγνωση και αποτελεσματική αντιμετώπιση του άσθματος και της χρόνιας αλλεργικής φλεγμονής μπορεί να οδηγήσουν σε μη αναστρέψιμη βλάβη του βρογχικού δέντρου και τον σημαντικό επηρεασμό της πνευμονικής λειτουργίας.

Αρκετά βρέφη και παιδιά προσχολικής ηλικίας, που παρουσιάζουν στα πρώτα χρόνια της ζωής υποτροπιάζοντα επεισόδια βήχα και συριγμού με την ευκαιρία λοιμώξεων του ανώτερου αναπνευστικού (κυρίως κατά τους χειμερινούς μήνες) δεν αναπτύσσουν στη συνέχεια αλλεργικό άσθμα. Παράγοντες που σχετίζονται με αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης αλλεργικού άσθματος είναι το οικογενειακό ιστορικό άσθματος ή άλλων αλλεργικών παθήσεων, το ατομικό ιστορικό εκζέματος, αλλεργικής ρινίτιδας ή τροφικής αλλεργίας και η ευαισθητοποίηση του παιδιού σε διάφορα περιβαλλοντικά αλλεργιογόνα.

Αλλεργική επιπεφυκίτιδα

Τα κύρια συμπτώματα με τα οποία εκδηλώνεται είναι η ερυθρότητα και φαγούρα στα μάτια, και η δακρύρροια. Συχνά παρατηρείται και οίδημα (φούσκωμα) των βλεφάρων. Όπως και η αλλεργική ρινίτιδα, οφείλεται κυρίως σε αεροαλλεργιογόνα και ανάλογα με το αίτιο μπορεί να εμφανίζει εποχική ή ολόχρονη μορφή. Σε σοβαρές μορφές μπορεί να προκαλέσει προβλήματα όρασης.

Ατοπική δερματίτιδα - έκζεμα

Η ατοπική δερματίτιδα ή έκζεμα είναι μια από τις πιο συχνές μη-μεταδοτικές παθήσεις του δέρματος και μπορεί να εκδηλωθεί σε οποιαδήποτε ηλικία. Εμφανίζεται συχνότερα σε βρέφη και μικρά παιδιά, παρουσιάζει εξάρσεις και υφέσεις και σε πολλούς ασθενείς υποχωρεί με την πρόοδο της ηλικίας.

Αν και τα ακριβή αίτια που την προκαλούν δεν είναι γνωστά, η κληρονομικότητα παίζει καθοριστικό ρόλο ενώ διάφοροι παράγοντες όπως αλλεργιογόνα (π.χ. τροφικά, αεροαλλεργιογόνα), ερεθιστικές ουσίες (π.χ. καλλυντικά, συνθετικά ρούχα), μεταβολές θερμοκρασίας και υγρασίας, λοιμώξεις, και έντονο στρες μπορεί να συμβάλουν στην έξαρση των συμπτωμάτων. Αν και πολλοί γονείς τείνουν να ενοχοποιούν τροφικά αλλεργιογόνα (π.χ. γάλα, αυγό) ως κύρια αίτια, στην πραγματικότητα οι τροφές με εξαίρεση ίσως τους πρώτους μήνες ζωής, σπάνια ευθύνονται για την έξαρση των συμπτωμάτων.

Οι δερματικές βλάβες χαρακτηρίζονται συνήθως από έντονη φαγούρα, κνησμό, κοκκίνισμα, ξηρότητα και ξεφλούδισμα της επιδερμίδας. Στα βρέφη, οι εκζεματικές βλάβες εμφανίζονται κυρίως στα μάγουλα, το κεφάλι και τις εκτατικές επιφάνειες του σώματος, ενώ στα μεγαλύτερα παιδιά εντοπίζονται κυρίως στις καμπτικές επιφάνειες (π.χ. πίσω από άγκωνες και γόνατα).

Το ανεξέλεγκτο ξύσιμο προδιαθέτει συχνά σε επιμόλυνση των βλαβών. Μερικές φορές τα συμπτώματα είναι τόσο έντονα που επηρεάζουν τον ύπνο και την απόδοση του παιδιού στο σχολείο, για αυτό και η αποτελεσματική αντιμετώπιση της κατάστασης είναι απαραίτητη. Αρκετά παιδιά με ατοπική δερματίτιδα αναπτύσσουν αργότερα αλλεργική ρινίτιδα ή και άσθμα.

Τροφική αλλεργία

Η τροφική αλλεργία είναι συχνότερη στα πρώτα χρόνια της ζωής, μπορεί όμως να εμφανιστεί σε οποιαδήποτε ηλικία. Ως τροφική αλλεργία ορίζεται μόνον η αντίδραση υπερευαισθησίας στις τροφές, η οποία διέπεται από ανοσολογικό μηχανισμό. Διακρίνεται κυρίως σε ΙgE ή άμεσου τύπου (όταν μεσολαβείται από ΙgE αντισώματα) και σε επιβραδυνόμενου ή Non-IgE τύπου. Η δυσανεξία στις τροφές (π.χ. δυσανεξία στη λακτόζη) αποτελεί μορφή μη αλλεργικής τροφικής υπερευαισθησίας.

Το γάλα αγελάδας και το αυγό αποτελούν παγκοσμίως τα δύο συχνότερα αίτια τροφικής αλλεργίας στα παιδιά και ακολουθούν το σιτάρι, η σόγια, οι ξηροί καρποί, το ψάρι και τα άλλα θαλασσινά και ορισμένα φρούτα και λαχανικά. Τα περισσότερα παιδιά (80-90%) με αλλεργία στο γάλα ή το αυγό θα ξεπεράσουν το πρόβλημα τους μέχρι την είσοδό τους στο δημοτικό, ενώ η αλλεργία στους ξηρούς καρπούς και το ψάρι συνήθως παραμένει σε όλη τη ζωή.

Στην IgE μεσολαβούμενη αλλεργία που αποτελεί τη συχνότερη μορφή τροφικής αλλεργίας, τα συμπτώματα της αλλεργικής αντίδρασης εμφανίζονται συνήθως μερικά λεπτά έως και 1-2 ώρες μετά την έκθεση στο υπεύθυνο αλλεργιογόνο και μπορεί να προέρχονται από οποιοδήποτε σύστημα του ανθρώπινου οργανισμού.

Κνιδωτικό εξάνθημα (κοκκινίλες με φαγούρα στο δέρμα), αγγειοοίδημα (πρήξιμο συνήθως στα χείλη και το πρόσωπο), πόνος στην κοιλιά, έμετοι, διαρροϊκές κενώσεις, ρινική καταρροή και βήχας είναι ανάμεσα στα συχνότερα συμπτώματα.

Ανάλογα με το είδος του αλλεργιογόνου, την ποσότητά του και την κατάσταση του οργανισμού, οι αλλεργικές αντιδράσεις μπορεί να είναι ήπιες ή σοβαρές. Οι βαριές αντιδράσεις προβάλουν με έντονα συμπτώματα από το αναπνευστικό (π.χ. υλακώδης βήχας, δυσκολία στην αναπνοή) και το κυκλοφορικό (π.χ. τάση για λιποθυμία, απώλεια αισθήσεων) και δυνατόν να απειλήσουν τη ζωή του παιδιού αν δεν αναγνωρισθούν και αντιμετωπισθούν έγκαιρα και αποτελεσματικά.

Κνίδωση - αγγειοοίδημα

Η κνίδωση είναι η παθολογική κατάσταση που χαρακτηρίζεται από δερματικές βλάβες, σαν αυτές που παρατηρούνται όταν το δέρμα έρθει σε επαφή με το φυτό τσουκνίδα. Οι βλάβες προβάλλουν κυρίως ως ερύθημα (κοκκίνισμα), που στο κέντρο του υπάρχει λευκάζουσα επηρμένη περιοχή (πομφός).

Μπορεί να συρρέουν κατά περιοχές και να σχηματίζουν πλάκες, έχουν μεταναστευτικό χαρακτήρα, εξαφανίζονται με την πίεση και συνήθως διαρκούν λίγες ώρες. Συνοδεύονται από έντονη φαγούρα και κνησμό, όμως υπάρχει πιθανότητα να συνυπάρχει καύσος ή άλγος.

Στο αγγειοοίδημα επηρεάζονται οι βαθύτερες στοιβάδες του δέρματος και παρατηρείται χαρακτηριστικό φούσκωμα. Συχνότερα εμφανίζεται στο πρόσωπο (χείλη, βλέφαρα), ενώ γίνεται απειλητικό για τη ζωή όταν προσβάλει τη γλώσσα και το λάρυγγα του παιδιού.

Η κνίδωση διακρίνεται σε οξεία όταν διαρκεί για λιγότερο από έξι εβδομάδες και σε χρόνια όταν τα συμπτώματα επιμένουν για μεγαλύτερο διάστημα.

Υπολογίζεται ότι 1 στα 4 άτομα του γενικού πληθυσμού θα εμφανίσει σε κάποια στιγμή της ζωής του τουλάχιστον ένα επεισόδιο κνίδωσης. Στα συχνότερα αίτια που μπορούν να προκαλέσουν κνίδωση και αγγειοοίδημα περιλαμβάνονται διάφορα αλλεργιογόνα (π.χ., τροφές), φάρμακα, λοιμώξεις (π.χ. ιογενείς, παρασιτικές), φυσικοί παράγοντες (π.χ. τριβή, πίεση, θερμότητα, ψύχος,νερό, ήλιος), συστηματικές παθήσεις (π.χ. αρθρίτιδα) και το έντονο στρες.

Αρκετά συχνά δεν ανευρίσκεται καμιά αιτία και η κνίδωση καλείται ιδιοπαθής. Αν και μπορεί να επηρεάζει σημαντικά την ποιότητα ζωής του ασθενή, η κνίδωση έχει καλή πρόγνωση και τις περισσότερες φορές υποχωρεί.

Αναφυλαξία

Αναφυλαξία είναι η πιο σοβαρή και επικίνδυνη για τη ζωή του ασθενή μορφή αλλεργικής αντίδρασης η οποία αν δεν αναγνωρισθεί και αντιμετωπισθεί έγκαιρα και αποτελεσματικά μπορεί να οδηγήσει στο θάνατο.

Τροφικά αλλεργιογόνα (π.χ. ξηροί καρποί, γάλα, ψάρι), φάρμακα (π.χ. πενικιλίνη, μυοχαλαρωτικά αναισθητικά) τσιμπήματα από έντομα (π.χ. μέλισσα, σφήκα), και έκθεση σε φυσικό λάστιχο (Latex) αποτελούν τα συχνότερα αίτια αναφυλαξίας. Ορισμένες φορές μπορεί να προκληθεί μετά από άσκηση σε συνδυασμό ή όχι με κάποιο τροφικό αλλεργιογόνο (π.χ. σιτάρι). Όταν δεν ανευρίσκεται αιτιολογικός παράγοντας ονομάζεται ιδιοπαθής αναφυλαξία.

Συνήθως εκδηλώνεται μέσα σε λίγα λεπτά από την έκθεση στο υπεύθυνο αλλεργιογόνο με συμπτώματα από διάφορα συστήματα του οργανισμού, ενώ μερικές φορές παρουσιάζει διφασική πορεία με τα συμπτώματα να επανεμφανίζονται σε λίγες ώρες.

Πιο ανησυχητικά είναι τα σημεία από το αναπνευστικό (βρογχόσπασμος, οίδημα λάρυγγα, δύσπνοια) και το κυκλοφορικό (πτώση πίεσης, απώλεια αισθήσεων), που μπορεί να οδηγήσουν σε καρδιοαναπνευστική ανακοπή (αλλεργικό σοκ).

Τα συχνότερα συμπτώματα και σημεία που μπορεί να παρουσιάσει ο ασθενής με αναφυλαξία από τα διάφορα συστήματα είναι:

• Δέρμα: διάχυτη ερυθρότητα, φαγούρα, κνησμό, κνίδωση, αγγειοοίδημα
• Αναπνευστικό: ρινική καταρροή, βήχα, βράχνιασμα φωνής, δυσκολία στην αναπνοή
• Γαστρεντερικό: κοιλιακό άλγος, ναυτία, έμετο, διάρροια
• Κυκλοφορικό: ταχυκαρδία, πτώση πίεσης, τάση λιποθυμίας, απώλεια αισθήσεων

Ευτυχώς η αναφυλαξία δεν είναι συχνό φαινόμενο, όμως άτομα που έπαθαν μια φορά αναφυλαξία έχουν αυξημένο κίνδυνο να την εμφανίσουν ξανά. Ασθενείς με ιστορικό σοβαρής αναφυλαξίας πρέπει να έχουν πάντοτε μαζί τους ενέσιμη αδρεναλίνη που αποτελεί το φάρμακο εκλογής στην αντιμετώπισή της.

Φαρμακευτική αλλεργία

Τα συχνότερα φάρμακα που προκαλούν αλλεργικές αντιδράσεις στα παιδιά είναι τα αντιβιοτικά (π.χ. πενικιλίνες, κεφαλοσπορίνες) και τα μη-στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα (π.χ. ιβουπροφένη, δικλοφενάκη τα οποία χρησιμοποιούνται ως αντιπυρετικά και παυσίπονα).

Η αντίδραση στα φάρμακα μπορεί να είναι άμεση (μέσα σε 1ώρα) ή επιβραδυνόμενη, ανάλογα με το χρονικό διάστημα που μεσολαβεί μεταξύ της έκθεσης στον φαρμακευτικό παράγοντα και στην εμφάνιση των συμπτωμάτων.

Στις ήπιες άμεσες αντιδράσεις συνήθως προέχουν το κνιδωτικό εξάνθημα και το αγγειοίοδημα, ενώ στις βαριές η επιδείνωση της κατάστασης του ασθενή είναι ραγδαία με εκδήλωση σοβαρής συστηματικής αναφυλαξίας (αλλεργικό σοκ).

Στις επιβραδυνόμενες αντιδράσεις, η συχνότερη μορφή είναι τα δερματικά εξανθήματα, που τα περισσότερα μοιάζουν με το εξάνθημα της ιλαράς. Μπορεί να εμφανισθούν ημέρες μετά την έναρξη της θεραπείας και κατά κανόνα δεν είναι επικίνδυνα.

Σπάνιες σοβαρές μορφές επιβραδυνόμενης φαρμακευτικής αλλεργίας είναι η αποφολιδωτική δερματίτιδα, το σύνδρομο Stevens- Johnson και η τοξική επιδερμική νεκρόλυση.

Αλλεργία στα υμενόπτερα

Στα υμενόπτερα ανήκουν η μέλισσα και τα διάφορα είδη σφηκών και το δηλητήριό τους αποτελεί ισχυρό αλλεργιογόνο για ορισμένα άτομα.

Οι αλλεργικές αντιδράσεις στο τσίμπημα των υμενόπτερων μπορεί να είναι μεγάλες τοπικές (κοκκίνισμα, πρήξιμο και πόνος στο σημείο γύρω από το τσίμπημα), ήπιες συστηματικές (κνίδωση), μέχρι πολύ σοβαρές συστηματικές (αναφυλαξία), που δυνατόν να απειλήσουν και την ζωή.

Ποια παιδιά διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο ανάπτυξης αλλεργίας;

Τα παιδιά που:

• έχουν οικογενειακό ιστορικό αλλεργίας και/ ή θετικό αλλεργικό τεστ στους γονείς:
• παρουσιάζουν υψηλά επίπεδα αλλεργικών αντισωμάτων lgE (ανοσοσφαιρίνη Ε,) στο αίμα κατά τη βρεφική ή τη παιδική ηλικία.
• Παρουσιάσουν θετικά αποτελέσματα σε αλλεργικές δοκιμασίες. Ωστόσο, η αλλεργική νόσος δεν θα αναπτυχθεί σε όλα τα παιδιά στα οποία η αλλεργική δοκιμασία ήταν θετική.

Διάγνωση αλλεργικών παθήσεων

Η διάγνωση των αλλεργικών παθήσεων βασίζεται κυρίως στο λεπτομερές ιστορικό και την κλινική εικόνα, ενώ συχνά απαιτείται η διεξαγωγή εξειδικευμένων αλλεργιολογικών τεστ.

Τα τεστ αλλεργίας συμβάλουν στον ακριβή προσδιορισμό των υπεύθυνων αλλεργιογόνων, την επιβεβαίωση της διάγνωσης και το σχεδιασμό αποτελεσματικής αντιμετώπισης. Είναι καλό να γνωρίζουμε ότι δεν υπάρχει ένα και μοναδικό τεστ αλλεργίας για όλους τους ασθενείς και όλες τις αλλεργικές παθήσεις (ή όλα τα αλλεργιογόνα) και ότι ορισμένες φορές τα τεστ μπορεί να είναι ψευδώς θετικά ή αρνητικά.

Για αυτό, σε κάθε περίπτωση τα τεστ αλλεργίας πρέπει να κατευθύνονται και να ερμηνεύονται με βάση το ιστορικό του ασθενή από ειδικό αλλεργιολόγο. Στη διάγνωση του άσθματος σημαντικές πληροφορίες προσφέρει η σπιρομέτρηση, ενώ στη χρόνια κνίδωση συνήθως δεν χρειάζεται να γίνουν τεστ αλλεργίας.

Αντιμετώπιση αλλεργικών παθήσεων

Σε παιδιά με επιβεβαιωμένη διάγνωση κάποιας αλλεργίας απαιτείται στενή συνεργασία μεταξύ του γιατρού, παιδιού και οικογένειας για την εφαρμογή κατάλληλου σχεδίου αντιμετώπισης και παρακολούθησης της αλλεργικής νόσου, που θα προσαρμόζεται στις ιδιαιτερότητες του κάθε παιδιού.

Στόχος της θεραπευτικής αυτής προσέγγισης είναι ο έλεγχος των αλλεργικών συμπτωμάτων και η βελτίωση της ποιότητας ζωής παιδιού και οικογένειας. Περιλαμβάνει την κατάλληλη ενημέρωση και εκπαίδευση της οικογένειας και του ασθενή, την εφαρμογή ουσιαστικών μέτρων αποφυγής των εμπλεκόμενων αλλεργιογόνων, τη χορήγηση αποτελεσματικής φαρμακευτικής αγωγής και ειδικής ανοσοθεραπείας, όπου ενδείκνυται.

Ασθενείς με σοβαρή μορφή αλλεργίας καλό είναι να φέρουν ειδική ταυτότητα “MedicAlert”, η οποία καταγράφει τους παράγοντες στους οποίους είναι αλλεργικοί.

Προληπτικά μέτρα

Σε περίπτωση που υπάρχει ιστορικό αλλεργίας στην οικογένεια και το παιδί σας έχει παρουσιάσει προδιάθεση να την κληρονομήσει, σας προτείνουμε μερικά μέτρα τα οποία μπορεί να σας βοηθήσουν στην πρόληψη μελλοντικών προβλημάτων.

• Τα στρώματα των κρεβατιών που βρίσκονται στο δωμάτιο του παιδιού θα πρέπει να είναι καλυμμένα με το ειδικό κάλυμμα. Το παιδί σας θα πρέπει να αποθαρρύνεται να κοιμάται ή να παίζει σε κρεβάτια που δεν έχουν το ειδικό κάλυμμα. Επίσης, θα πρέπει να παίρνει το κάλυμμα μαζί του όταν κοιμάται σε άλλο σπίτι.
• Τα σεντόνια θα πρέπει να πλένονται κάθε εβδομάδα σε θερμοκρασίες πάνω από 55 C, ώστε να απολυμαίνονται από τα ακάρεα της οικιακής σκόνης. Οι κουβέρτες και το μαξιλάρι πρέπει, επίσης, να πλένονται στην ίδια θερμοκρασία.
• Τα δωμάτια θα πρέπει να αερίζονται καλά και να τακτοποιούνται τακτικά. Οι κρεβατοκάμαρες είναι προτιμότερο να μην θερμαίνονται την νύκτα. Φυλάγετε παιχνίδια, βιβλία και ρούχα σε ντουλάπια για να μην μαζεύουν σκόνη.
• Καθαρίζετε τα δωμάτια με ηλεκτρική σκούπα τουλάχιστον μια φορά την εβδομάδα όταν το παιδί απουσιάζει.
• Τα χνουδωτά ή πάνινα παιχνίδια θα πρέπει να αποφεύγονται αν αυτό δεν είναι δυνατό θα πρέπει να πλένονται με τα σεντόνια τους 55 C ή να μπαίνουν στην κατάψυξη (για 3-4 ημέρες) μια φορά την εβδομάδα
• Βγάλτε τα χαλιά και τις μοκέτες αν είναι δυνατόν από όλο το σπίτι και όχι μόνο από την κρεβατοκάμαρα του παιδιού και το καθιστικό και διαλέξτε κουρτίνες που μπορούν να πλένονται σε καυτό νερό
• Περιορίστε τη σκόνη πάνω στα έπιπλα χρησιμοποιώντας υγρό πανί όταν ξεσκονίζετε
• Μην αφήνετε το παιδί να κοιμάται στο κάτω κρεβάτι διώροφης κουκέτας
• Μην επιτρέπετε το κάπνισμα σε οποιονδήποτε χώρο του σπιτιού
• Είναι προτιμότερο να μην έχετε  κατοικίδιο ζώο. Αλλιώς αν αποκτήσετε νέα κατοικίδια ζώα ποτέ μην τους επιτρέπετε να μπαίνουν στο υπνοδωμάτιο του παιδιού.